💓'𝐈 𝐀𝐥𝐰𝐚𝐲𝐬 ♥️ 𝐖𝐚𝐢𝐭 𝐘𝐨𝐮'💓

အတိတ်ကအကြောင်း

မနက်ခြင်းအစ
Jay Hyung နိုးပြီလား။(JW) မျက်မှန်လေးကိုတပ်ကာပြုံး‌ပြုံးလေးနဲ့ လက်ထဲမှာ အစားအသောက်ကိုင်ပြီးလာနိုးတဲ့ Jungwon.
Jay တစ်ယောက်နိုးလာပါတယ်။
မင်းကို ဘယ်သူကငါ့အခန်းထဲဝင်ခိုင်းလို့လဲ။(JAY) ဆိုပြီး အုံးနေတဲ့ခေါင်းအုံးနဲ့ပစ်ပေါက်လိုက်တယ်။
အား..(JW) လက်ထဲကအစားအသောက်များကပြုတ်ကျသွားတယ်။တပြိုင်နဲ့ ဂျောင်ဝန်းပါ လဲကျသွားတယ်။အင်ကျီမှာလည်း ပေကျံနေခဲ့တယ်။မျက်ရည်တွေလည်းဝဲကျလာတယ်။
မနက်ခင်း ကျက်သရေကိုမရှိဘူး။ငါ့အခန်းထဲကိုဝင်မလာနဲ့။အစားအသောက်လည်းလာပေးစရာမလိုဘူး။ရှင်းလား။ထွက်သွား။(JAY)
Jay Hyung ကျွန်တော်တို့က လက်ထပ်ထားတဲ့အိမ်ထောင်ရှိတဲ့လူနှစ်ယောက်ပါ။(JW)
ငါမှာ့‌မိန်းမမဟုတ်တဲ့ယောက်ကျားမရှိဘူး။ငါ့အခန်းထဲကထွက်သွား။ဘယ်တော့မှဝင်မလာနဲ့။(JAY)
Jungwonတစ်ယောက် ဘာမှမပြောနိုင်ဘဲဝဲကျနေသောမျက်ရည်နှင့်သာထွက်သွားသည်။
Jay Hyung ငါ့ကိုတကယ်မေ့သွားပြီ။(JW)
ဒီကျက်သရေမရှိတဲ့ကောင်ဘာမှန်းကိုမသိဘူး။ကောင်းကောင်းကိုအိပ်မရဘူး။(JAY)
Jay တစ်ယောက်ကုတင်‌ေပါ်ကနေဆင်းလိုက်တော့။ထမင်းရယ်၊ကင်ချီရယ်၊သူရဲ့အကြိုက်ဆုံးပြောင်းဖူးလေးကို‌ေတွ့လိုက်တယ်။စားစရာတွေကစားလို့မရလောက်အောင်ကိုကျမ်းပြင်ပေါ်မှာပေပွကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။
သူကတော့အဲ့တာတွေစိတ်မဝင်စားပါဘူး။သူတွေးတာက
ဟာကွာဒီကလေးငါ့အခန်းကိုပေပွအောင်လုပ်သွားတယ်။(JAY)
ခနကြာတော့သူလည်းအိမ်ပေါ်ကိုရှင်းခိုင်းပြီး အိမ်အောက်ကိုဆင်းလာခဲ့ပါတယ်။
ဧည့်ခန်းမှာ ကိုယ့်ပါသာတစ်ယောက်ထဲဆေးလိမ်းနေတဲ့Jungwon.
Arr..နာလိုက်တာ..သူငါ့ကိုတကယ်မေ့သွားပြီ။(JW)
Jay တစ်ယောက်ရုတ်တရက် ဒေါသထွက်လာပြီး ကြည့်နေတယ်။
ခနနေတော့
တီ..တီ..တီ.. (ဖုန်းလာသံ)
Hello..အဘွားလား။(JW)
နေကောင်းလား။ငါ့မြေးလေး
ကောင်းပါတယ်။(JW)
ငါ့မြေးလေး ကောင်းပါတယ်သာပြောတာအသံကမကောင်းဘူးနော်။Jayနဲ့ရန်ဖြစ်ထားတာလား။
မဟုတ်ပါဘူး။အဖွား ကျွန်တော်သူ့အတွက် သူကြိုက်တဲါပြောင်းဖူးလေး‌ပြုတ်ရင်းနဲ့မီးအပူလောင်တာပါ။ဆေးလိမ်းနေလို့။(JW)
မြေးလေးဂရုစိုက်နော်။အဖွားကနှုတ်ဆက်တာပါ။အဖွားမမီတော့ဘူး။အဖွားမြေးလေးကိုချစ်တယ်နော်။အဖွားတောင်းပန်ပါတယ်။ ဆိုပြီး အဖွားဖက် လဲကျသံကိုကြားလိုကါရတယ်။
သူစိတ်ပူကာ
အဖွားအဖွား ကျွန်တော်ခေါ်နေတယ် ပြန်ထူးအုန်းလေ။အဖွားအဖွား။(JW)
သူလည်းစိတ်ပူကာ အဖွားအိမ်ကိုလိုက်ဖို့ပြင်ပါတယ်။
ဒေါ်လေး ကားပြင်ထားပါ။ကျွန်တော်တို့အဖွားအိမ်သွားမယ်။(JW)
သခင်လေး။ကားက သခင်လေးJayယူဆောင်ဖို့ပြင်ဆင်နေတာပါ။
Jwလည်းအမြန်အိမ်ရှေ့ထွက်ပြီးကားထဲဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
Jay Hyung ကျွန်တော်ကိုကားလေးခနလောက်ငှားပါလား။အလျင်လိုနေလို့ပါ။(JW)
မငှားဘူး။ငါသွားစရာရှိတယ်။(JAY)
လုပ်ပါ။ကျွန်တော့်အဘွား‌ေသ‌ေရးရှင်‌ေရးအတွက်ပါ။(JW)
မင်းကိစ်စလေ။(JAY)
Jwလည်းမျက်ရည်တွေကျလာတယ်။
ဟာကွာငိုပြန်ပြီး မင်းငိုတဲ့အလုပ်ပဲလုပ်တက်တာလား။(JAY) ဆိုပြီးျပြာတာပြောနေတာ သူ့ကိုယ်သူတာဝန်မကျေဘူးလို့ခံစားလာရတယ်။
နောက်ဆုံးသူလည်းလိုက်ပို့ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ။
ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ။(JAY)
အဖွားအိမ်ပါ။*****လမ်းပါ။(JW)
သူတို့အဖွားအိမ်ကိုရောက်ရှိသွားပါပြီ။
အဖွား..(JW)
တံခါးလည်းဖွင့်လိုက်ရော မြေပြင်ပေါ်မှာလဲပြီး ထာဝရပိမ်ဆက်နေတဲ့ အဖွားကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။
အဖွားအဖွား ထပါအုန်း။(JW) ဆိုပြီး သူရဲ့အဖွားအနားကို သွားလိုက်တယ်။ငိုယိုပြီး အဖွားလို့ပဲအော်ခေါ်နေတယ်။
Jay တစ်ယောက်ဆေးရုံကိုဖုန်းဆက်လိုက်တယ်။
ခနကြာတော့လူနာတင်ကားနဲ့ တင်ခေါ်သွားပါပြီ။
At hospital..
စိတ်မကောင်းပါဘူး။သင့်အဖွားဆုံးသွားပါပြီ။(Doctor)
အဟင့် ဟင့် အဖွား(JW) ဆိုပြီး Jwသတိလစ်သွားပါတယ်။
ဟာဒီကလေးတော်တော်လေးကိုရှုပ်တယ်။Doctor သူရဲ့အဖွားအတွက်ပြင်တင်ပေးပါအုန်း။လိုအပ်တာရှိရင်ပြောပါ။ကျွန်တော်သူ့ကိုတော့အိမ်ပဲခေါ်သွားလိုက်ပါမယ်။(JAY)
ဟုတ်ကဲ့ပါ။တစ်ခုခုလိုအပ်ရင် အကြောင်းကြားလိုက်ပါမယ်။Jay တစ်ယောက် Jwကိုပွေ့ချီလိုက်ပါတယ်။
ကားထဲသို့ခေါ်သွားပါတယ်။
ကားထဲသို့ချလိုက်တော့ ရုတ်တရက် JW ရဲ့မျက်နှာနဲ့တော်တော်နီးသွားတယ်။
လှလိုက်တာ မိန်းမထက်တောင်လှတယ်။သူ့ကိုပိုင်ဆိုင်ချင်လိုက်တာဆိုပြီး တွေးမိသွားပါတယ်။
ဂျောင်ဝန်းမျက်နှာနဲ့နီးကပ်နေတာကြောင့် နမ်းဖို့ပြင်ဆင်နေပါတယ်။
ရုတ်တရက်
Jay မင်းဘာတွေတွေးနေတာလဲ။သူကယောက်ကျားလေးလေ။ သူ့တစ်ယောက် ကိုယ့်စိတ်ကိုမဆုံးဖြတ်နိုင် စိတ်ကအချက်လမ်းလမ်းပေးနေသတဲ့။
သူ့လည်းအိမ်ကိုပြန်သွားပါပြီ။
Jay တစ်ယောက်သူ့ကိုပွေ့ချီပြီး သူ့ရဲ့အခန်းထဲလိုက်ပို့တော့။
အခန်းတစ်ခုလုံး အရင်ကသူတို့လက်ထပ်ပြီးပျော်ရွှင်နေတဲ့ပုံတွေကိုမြင်လိုက်ရတယ်။
သူ jwကိုအိမ်ယာပေါ်ညင်ညင်သာသာချလိုက်ပါတယ်။
ထို့နောက် ဓာတ်ပုံတွေနဲ့အမှတ်တရ‌ေတွစာ‌ေတွကိုလိုက်ကြည့်နေပါတယ်။
သူ့ရဲ့စိတ်က
အိုး Jayကွာ မင်းအရင်ကဒီကောင်လေးကိုဒီလောက်တာချစ်တာလား။မင်းကအရင်လက်ထပ်ခွင့်တောင်းရအောင်။မင်းဒီကလေးလေးကိုဒီလောင်သိပ်ချစ်တာမသိခဲ့ဘူး။မင်းဒီကလေးကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရတာမကြာဘူးထင်တယ်။ငါ့မင်းအစားကောင်းကောင်းဂရုစိုက်ပေးပါမယ်။ ဆိုပြီးတစ်ယောက်ထဲတွေးနေခဲ့ရင်း ရုတ်တရက် ခေါင်းကိုက်လာပါတယ်။ခေါင်းထဲကို ပတိတ်ကအကြောင်းတွေကို တစ်စတစ်စစီသတိရလာတယ်။မြင်ယောင်လာခဲ့တယ်။
အဖွား အဖွား ဆိုပြီး ဟျောင်ဝန်းတစ်ယောက်လန့်နိုးလာခဲ့တယ်။
သူနိုးလာ‌ေတာ့ jayကိုမြင်လိုက်တယ်။
နိုးပြီလား။(JAY) ချိုသာသောအသံဖြင့်ပြောဆိုလိုက်တယ်။
ဂျောင်ဝန်းတစ်ယောက် အံဩသွားတယ်။ပြီးတော့မေးလိုက်တယ်။
Jay Hyung  ဘာလို့ထူးဆန်းနေတာလဲ။(JW)
ဘာထူးဆန်းနေတာလဲ။ကိုယ်တော့မတွေ့မိပါဘူး။(JAY) သူတစ်ယောက်ဂျောင်ဝန်းအနားကိုတိုးလာခဲ့ပါတယ်။
တောင်းပန်ပါတယ်။ဓာတ်ပုံတွေအတွက် မကြည့်ချင်ဘူးမလား။ပြီးတော့ မဝင်ချင်ဘူးမလား။ပို့ပေးတဲ့ပတွက်ကျေးဇူးပါ။မဝင်ချင်ဘူးဆိုထွက်သွားလို့ရပါပြီ။ဒီအခန်းက တော်တော်ရွံစရာကောင်းနေမှာပါ။(JW)
‌Jay တစ်ယောက်ကြောင်သွားတယ်။ခါတိုင်းဆို နောက်ကနေအရိပ်လို့လိုက်နေပြီး အခုအဲ့အရိပ်လေးမရှိတော့သလိုပဲ။ပျောက်ဆုံးသွားတယ်။
ကိုယ်အဲ့တာပြောချင်တာမဟုတ်ပါဘူး။ကိုယ်မမှတ်မိသေးမှန်းသိပါတယ်။ကိုယ့်ကိုအတိတ်က‌အကြောင်းတွေပြန်ပြောပြပါလား။ဓာတ်ပုံထဲမှာ ကိုယ်တို့တွေအရမ်းချစ်နေကြမှန်းထင်းနေတယ်။(JAY)
Jwလည်း ဖြစ်စဉ်အကုန်လုံ‌ေးပြာပြလိုက်တယ်။
ကိုယ့်ကအဲ့လောက်တောင်မင်းကိုချစ်တာကို။(JAY)
ဟုတ်တယ်။ဒါပေမယ့် သူမရှိတော့ဘူး။ကျွန်တော်ကိုချစ်တဲ့ Jayမရှိတော့ဘူး။(JW)
ရှိပါတယ်။အမှတ်မိရုံပါ။ကိုယ်တို့အသစ်စတင်လို့ရပါတယ်။(JAY)
တကယ်လား။(JW)
Omm..ဒါပေါ့။ဒါမယ့်အခုလောလောဆယ်အိပ်တော့။ညနက်နေပြီ။ ဆိုပြီးခေါင်းလေးကိုဖွာလိုက်တယ်။
ဂျောင်ဝန်းလည်းပြုံးပြပြီး
ဟုတ်ကဲ့ ဆိုပြီးခေါင်းလေးညှိတ်ပြတယ်။
ထိုနောက် ကိုယ်စီအိပ်ယာဝင်သွားကြပါတယ်။