Demon Slayer Büyüleyici Yıldırım

baba evine kaçırılan bronte

bronte nin ağzından

sabah bir sesle uyandım. birisi sanki duvara sertçe vuruyordu. kulağımı duvara dayadım. evet biri duvara sertçe vuruyordu! bir süre sonra sesler kesildi. acaba ses nerden geliyordu? üstüme birşeyler aldım ve odadan çıktım. koridorda birşey yoktu. bir süre sonra kapı açılma sesi duydum ve o yöne baktım. tanjiro ve zenitsu ydu.

"tanjiro bak dedim endişelenecek birşey yok."

"sabahın köründe kim öyle ses çıkarırki?"

"bilmiyorum ama bildiğim tek şey uykumun olduğu!"

"git uyu o zaman."

zenitsu tam tekrar odaya gidecekken beni fark etti.

"günaydıın hayatımın anlamıı~"

"günaydın. sizdemi ses yüzünden uyandınız?"

"evet. bence birşey yok ama tanjiro beni dinlemiyor."

"bence garip."

"bencede."

"ben gidip bakacağım."

"nedeenn?! ya birşey olursa?! ya bir canavar çıkarsaa?!"

"zenitsu. kelebek konağındayız ne canavarı?"

"olabiliiir yinedee."

"zenitsu. sen.. git uyu en iyisi."

"tamamm!"

zenitsu sonrada odaya girdi ve kapıyı kapattı. kordidorda sadece ben ve tanjiro kalmıştık.

"ses bence bu koridordan geliyordu."

"bencede. çünkü yakındı."

sonra tekrar aynı ses gelmeye başladı. koridorun sonundaki bir odadan geliyordu. tanjiro ile beraber o odanın kapısının önüne gittik.

"içerdeki kişi her kimse çok öfkeli. kokusunu alabiliyorum."

"aynen bende öyle hissediyorum."

sonra kapıyı çaldım ve 'gir!' sesi girince içeri girdik. birde ne görelim? loli duvara kafa atıyordu?! hemen yanına gidip onu tuttum ve kafasını duvara vurmasını engelledim.

"loli! ne oldu neden duvara kafa atıyorsun?!"

"ÇÜNKÜ ÇOK SİNİRLİYİM!"

"niye?"

"BİRAZ BEKLEYİN ÖNCE SİNİRİMİ ÇIKARTAYIM ANLATACAĞIM!"

"ama duvara kafa atma! kafana birşeyler olacak sonra."

"OLMAZ OLMAZ! SİZ ŞİMDİ ÇIKIN ARKA BAHÇEYE GEÇİN GELİYORUM!"

"eminmisin?"

"EVET!"

"peki."

ve tanjiro ile odadan dışarı çıktık ardındanda arka bahçeye geçip beklemeye başladık.

5 - 10 dakika sonra

biz hala beklerken loli gelmişti. ama şimdi daha sakin gözüküyordu? sanki az önce odadaki o değilmiş gibi. gelip yanımıza oturdu.

"ee nolduda o kadar sinirlendin?"

"kim sinirlenmiş?"

"sen."

"ne zaman?"

"az önce."

"hayır. ben orda sinirlenmedim sadece duvarı kafamla parçaladım o kadar."