သာယာတဲ့မနက်ခင်းလေးမှာ နေခြည်လို နွေးထွေးတဲ့ ရင်ခွင်ထဲ ဇိမ်ကျနေတဲ့ သူ့ပေါက်စလေးကို ကြည့်ရင်း ပြုံးနေမိတယ်
ပိစိသေး"လုံး"လေးနဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးဖြူဖွေးဥနေတဲ့ မြေခွေးပေါက်လေးက ပြာလဲ့" မျက်လုံးလေးတွေနဲ့ လွန်စွာ လိုက်ဖက်ညီနေတာပေါ့
"ဟျောင့် ကျော်ရီး နိုးရင်လဲထကွာ"
"ငါတို့ နောက်တစ်နေရာကို သွားကြည့်ရဉီးမယ်လေကွာ"
အတင်းနှိုးနေကြတဲ့ ဟိုနှစ်ယောက်အား သိပ်မကြည်တော့
"ထပြီ ထပြီ"😒
"နေထွက်တာထကြည့်လေ စောက်ရမ်းလှတာ"
ဒါမျိုးတော့သူစိတ်ဝင်စားတော့ ချက်ချင်းထကြည့်ရင်း ဓာတ်ပုံရိုက်ဖို့ Cameraဖွင့်လိုက်တော့
"မင်းမြေခွေးမရော ဘယ်မှာလဲ"
"ဟျောင့် နောင်"မင်း အလိုရီးတော့ မခေါ်ပါနဲ့ကွာ ငါမကြိုက်ဘူး"
"မကြိုက်ရင် မင်းနမည်တစ်ခုပေးလိုက်ပေါ့ကွာ"
"ငါတို့ကတော့ ပေါက်စလေးလို့ မခေါ်နိုင်ဘူးနော်"
နှစ်ယောက်သား အတိုင်ဖောက်ညီစွာ ပြောလိုက်တော့ နမည်ပေးဖို့ စဉ်းစားရတော့တာပေါ့
"အမ်းး Ban Ban"
ထိုအချိန်ဘဲ တိုက်ဆိုင်စွာ tant ထဲမှ ပြေးထွက်လာတဲ့ သူ့ပေါက်စက သူ့ပေါ်ခုန်တက်တော့တာပေါ့
"အင်း Ban Ban လေး"
လျှာလေးထုတ်ပြီး သူ့မျက်နှာကိုယက်ပြတော့ ဒီနမည်လေး သူကြိုက်တယ်ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်ပေါ့
"ကိုယ့် Ban Ban လေးက ဘာလို့ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းရတာလဲကွာ"
မနက်ခင်းသာယာကြည်နူးနေတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ကို
ဟိုနှစ်ကောင်က မဲ့ရွဲ့ပြရင်း အတင်းပြောနေကြတယ်
"ဟျောင့် ကျော်ရီး အဲ့တာမင်းစော်မဟုပ်ဘူးနော် အဲ့လောက်ထိ ဖြစ်ပျက်ပြမနေနဲ့ အမြင်ကပ်တယ်"
"တွေ့လား Ban Ban ကိုယ်တို့သာယာနေတာကို မနာလိုဖြစ်နေတယ် သူတို့မှာမရှိတိုင်း"
"အာဝု"
သူ့သခင်စကားကို ထောက်ခံသည့်အလား အူပြတဲ့ မြေခွေးပေါက်ကို ဟိုနှစ်ယောက်ကတော့
