DERİN SATIRLAR

KONDÜKTÖR

Yavaş yavaş beynime aksediyor acı,

Beni üzen, beni yok eden bir hevesle.

Son günüme yaklaştığımı hissettiğim her an,

Beni yavaşça içine çeken ölümün korkusu bile,

Sönük kalıyor senin yokluğunun onulmaz sancısının yanında.

Ve yazıyorum ve yazıyorum sözlerimi tüm gece boyunca;

Uzanamadığım, ulaşamadığım ve aşamadığım yıldızlara.

Ve son sürat ilerliyorum bir acı treni içinde,

Duraklar geçiyor, istasyonlar geçiyorum;

İnmeye ne bir heves ne bir istek var içimde.

İnsem dediğim durakların hepsi yanlış,

Biliyorum daha önce indiklerimden tecrübe.

İnmesem hiç diyorum bu sefer,

Ama biliyorum,

Kondüktör bey gelip kovacak beni,

Diyecek bana nerde biletin?

Olmayacak cevabım ona çünkü,

kaçağın biriyim.

Ve hiç bilmediğim bir istasyonda indirecekler beni.

Böylece seçim yapmanın ezici zorluğundan kurtulmuş olacak,

Usulca kaderimi kabullenecek,

Ve yaşamaya devam edeceğim.

Büyük adamsın kondüktör bey!