Σκοτεινή επιθυμία

κεφάλαιο 33

Μετά από λίγα λεπτά απομακρυνόμαστε ξέπνοοι και δυο μας. <<Εγώ σου απέδειξα πως σε θέλω πραγματικά Άννα θέλω να ήμαστε μαζί κανονικά σειρά σου τώρα>> μου λέει και με φιλάει μια τελευταία φορά στο μάγουλο <<Έλα καλυτέρα να πάμε στους υπόλοιπους θα μας ψάχνουν>> μου λέει και αρχίζουμε να κατευθυνόσαστε πάλι προς την πισίνα. Ακόμα δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί μόλις τώρα. Όλοι ήταν δίπλα στην πισίνα ενώ αγκαλιάζονταν μεταξύ τους για τα χρόνια πολλά. Μόλις με ήδη η μητέρα μου με πλησίασε <<Άννα γλυκιά μου χρόνια πολλά καλή χρόνια>> μου λέει και με αγκαλιάζει <<Επίσης μαμά καλή χρονιά>> της λέω και μετά αγκαλιάζω τον πατέρα μου <<Καλή χρονιά μπαμπά>> του λέω και του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο. Σειρά έχει η Βικτόρια με τον Ερρίκο που με αγκαλιάζουν και μου εύχονται να πάνε όλα καλά την νέα χρονιά στην ζωή μου και τέλος η Μία η οποία με σφίγγει τόσο που λίγο ακόμα και θα σκάσω <<Καλή χρονιά Άννα θέλω όλες τις λεπτομέρειες αργότερα>> μου λέει στο αυτί μου και μου κλείνει το μάτι ενώ ο Κρις την σκουντάει για να με αγκαλιάσει <<Καλή χρόνια Άννα>> μου λέει και χαμογελάει <<Άλεξ δεν θα ευχηθείς στην Άννα>> λέει και κοιτάζει τον Άλεξ που στέκετε δίπλα μου  << ή το έκανες ήδη;>> συμπληρώνει χαμηλόφωνα αυτή την φορά και δέχεται την αγκωνιά της Μίας στα πλευρά του κάνοντας με να γελάσω σε αντίθεση με τον Άλεξ ο οποίος του ρίχνει ένα δολοφονικό βλέμμα <<Ας πιούμε στην νέα χρονιά>> λέει ο Ερρίκος και μια γυναίκα έρχεται με ένα δίσκο στο οποίο υπήρχαν ποτήρια με σαμπάνια και παίρνουμε όλοι μας από ένα <<Εύχομαι σε εμάς και στους καλεσμένους μας η νέα χρονιά να φέρει υγεία, αγάπη, ευτυχία και ότι θέλει ο καθένας μας στην υγεία σας>> συμπληρώνει ο Ερρίκος ενώ κρατάει το ποτήρι του στον αέρα και μετά πίνουμε όλοι μας από μια γουλιά σαμπάνια. 

Πραγματικά ήταν ότι χρειαζόμουν αυτή την στιγμή αν και ίσως να χρειαζόμουν κάτι πιο δυνατό από την σαμπάνια. Ο Κρις έπιασε την Μια από την μέση και άρχισαν να χορεύουν απαλά με τον ρυθμό του τραγουδιού που έπαιζε εκείνη την ώρα και τον ακολούθησαν και οι γονείς μου μαζί με τον Ερρίκο και την Βικτόρια χαμογελώντας. Έριξα μια κλεφτή ματιά στον Άλεξ ο οποίος αφού άφησε το ποτήρι του στο τραπέζι με πλησιάζει τείνοντας το χέρι του προς το μέρος μου αφήνω, το ποτήρι μου και το πιάνω διστακτικά με πιάνει απαλά από την μέση και με φέρνει πιο κοντά του ενώ το άρωμα του καταυλίζει όλες τις αισθήσεις μου και αρχίζουμε να λικνιζόμαστε κάτω από τον ήχο του τραγουδιού μιλάει για το πόθο ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που μάχονται μεταξύ τους.