Anders Know || minsung

|| 17 . bölüm ||

ona sıkıca sarıldım ve güzel kokusunu içime çektim

J : hayatıma girdiğin için teşekkür ederim

M : beni ilk gördüğünde öyle demiyordun ama

J : o zaman seni tanımıyordum Minho

M : tamam tamam :) , dedim ve sanki küçük bir bebekmiş gibi onun saçlarını okşadım onda sadece göğsümde uzanmaya devam etti

***

"Jisung'dan"

dün gece cidden Minho'nun yanında hiç hissetmediğim kadar huzurlu hissetmiştim , ona karşı kimseye beslemediğim hisler besliyordum ama bu hislerin ne anlama geldiğini bilmiyordum

şuan ise mutfakta yemek yapıyordum , Minho ise uyuyordu , zar zor yanından ayrılmıştım

*

yemeği yapmayı bitirmiştim şimdi sadece Minho'yu uyandırmam gerekiyordu ki kendisi hazır bir şekilde aşağıya indi

J : günaydın

M : * esneyerek * sana da günaydın

J : hadi gel kahvaltı yapalım okula gidicez sonra

uykulu uykulu masaya oturdu ve yemeye başladı , açıkçası sarhoş gibiydi ve bu bana komik geliyordu

J : sarhoş gibisin

M : yeni uyandığım için olabilir mi Jisung bey ?

J : * gülerek * evet Minho bey

daha fazla sohbet etmedik ve yemeğimizi yedik daha sonra da zaten hazırlanıp çıktık

***

okula yürüyerek gidiyorduk , yol boyunca Minho'ya bakmıştım ondan gözlerimi alamıyordum ama o yüzüme bir kere bile bakmamıştı , sadece elindeki telefona bakıyordu

açıkçası şuan cidden görünmez gibi hissediyordum ve bu beni sinir ediyordu bu yüzden elindeki telefonu hızlıca çekmiştim

M : ne yapıyorsun ?!

J : telefonunu alıyorum Minho

M : Jisung ver şunu

J : hayır vermiycem , yol boyunca yüzüme bile bakmadın ne var bu telefonda ?!

M : Jisung sanane ya ver işte şunu

J : hayır dedim , biraz benimle ilgilen bırak şu telefonu

M : ilgi mi istiyorsun sen ?

bir an duraksadım ve boş gözlerle suratına baktım , cidden ondan neden ilgi bekliyordum ki ben ya da beni görmemesi neden sinirmi bozdu ki

M : cevap ?

eline telefonunu tutuşturdum ve kaşlarımı çattım

J : AL TELEFONUNU İLGİ FLN İSTEMİYORUM TAMAM MI ?!!

şaşırmış şekilde yüzüme baktı , daha fazla yanında durmak istemiyordum bu yüzden tam arkamı dönmüş giderken birden beni kendine doğru çekti

M : tamam Jisung sakin ol

J : sakin olamam Minho bırak beni , seni görmek istemiyorum

M : abartıyorsun farkında mısın ?

J : MİNHO ABARTMIYORUM TAMAM MI BIRAK BENİ ?!

M : Jisung bu kadar büyütme-

sözlerini bitirmesine izin vermeden yüzüne tokat attım , kendimde farkındaydım cidden gereksiz abarttığımın ama kendime engel olamıyordum

attığım tokat ile beni bıraktı ve sinirli sinirli baktıktan sonra arkasına bakmadan gitti

neden bu kadar abarttım ki ben , sadece benimle ilgilenmedi diye bunları yapmak çok saçmaydı....

***

sonunda okula gelmiştim , hemen içeriye girdim ve gözlerim Minho'yu aradı ama yoktu

daha sonra onun sınıfına gittim ve içeriye baktım ama gördüğüm manzara beni pek de memnun etmedi

Minho Felix ile oturmuş gülerek konuşuyordu

J : hey Minho ne yapıyorsun ?!

ikisi de bana garip garip baktı

F : konuşuyoru-

J : SANA SORAN YOK FELİX , BEN MİNHO İLE KONUŞUYORUM

M : Jisung git burdan boş boş bağırma

J : HAYIR EFENDİM HİÇBİR YERE GİTMİYORUM

M : olay çıkartma-

ikisinin yanına hızlı şekilde gittim

J : ÇIKARTIRIM MİNHO TAMAM MI ?! KONUŞMA ŞUNUNLA !!

F : Minho'nun kiminle konuşup konuşmayacağı sana mı kaldı ?

J : Felix sen konuşma !!

M : Jisung herşeyi gereksiz yere abartıyorsun yeter artık yapma

yine duraksadım ve öylece baktım ama garip bir şekilde gözlerim dolmuştu ve bir ağlama isteğim vardı

Minho'ya karşı beslediğim hisler vardı ve ne olduklarını bilmiyordum, bu hisler yüzünden de abartıyordum

ister istemez gözümden yaşlar akmaya başladı

F : bekle bir dakika ağlıyor musun-

derin bir nefes aldım ve tavana baktım

M : Jisung-

Minho'yu dinlemek istemedim bu yüzden sınıftan koşa koşa  ve ağlaya ağlaya çıktım , herkes bana şaşkın şaşkın bakıyordu ama umrumda değildi sadece okulun dışına doğru koşuyordum

sonunda bahçeye geldiğim zaman öylece durdum ve ağlamaya devam ettim etraftakiler " Jisung ağlıyor mu ? , bu Jisung mu ? , ne oldu ki ? " gibi şeyler söylüyordu ve şaşkınlardı çünkü daha önce beni hiç ağlarken görmemişlerdi

gözyaşlarımı silerken Minho'nun sesini duydum sanırım buraya geliyordu , gitmek istiyordum ama içimdeki ses gitme dediği için olduğum yerde kalmıştım

daha sonra Minho yanıma geldi , etraftaki insanları umursamadan ayrıca da hiçbir şey demeden sadece öylece sarılıverdi , tabi bu daha çok ağlamama sebep oldu , uzun zaman sonra ilk defa ağlıyordum

M : özür dilerim Jisungie....

~ Devam edecek