UNUTULMAZ

34. BÖLÜM

Dediler ki yazar öldü, söyleyin onlara kraliçe geri döndü 💗

**

"Babaanne hiç konuşmayacak mısın? Tamam kızdın Mahir'e bizde çok kızdık. Belki de en çok annemle babama ama dinlesen sende anlarsın" Merve konuşmasını bitiremeden yaşlı kaldın elini kaldırıp durdurdu onu.

"Dinlemem efendim! Hiç dinlemem, neyi dinleyecekmişim. Mahir'imi deli eden kız geri gelmiş üstüne birde torunum kızını kızı bellemiş onu mu dinleyeceğim!"

"Anne tansiyonun var, kalbinde iyi değil" Dedi Feyza hanım ama pek dinlenmiyordu. Yaşlı kadın birden öfkesini ona yönelttir gibi sinirden titreyen işaret parmağını ona doğru sallamaya başladı.

"Sen! Sen göz yummasaydın bunlar olur muydu hiç!"

"Annemin ne suçu var babaanne?" Merve şaşkınlıkla yaşlı kadınla annesinin arasına girdi. Gözleri dolan Feyza hanım ses telleri titreyerek konuşmaya başladı. Bir eli bağrına doğru bastırmış ayaklandı.

"Ben! Ben yaptım öyle mi anne? Ben neden oğlumun kötülüğünü isteyim o benim oğlum!"

"O zaman evlendirecektiniz başını bağlayıp oturtacaktınız bunların hiç biri olmazdı! Kaç kere dedim size kaç kere, dinlenmedin beni bak gördün mü başımıza geleni dul çocuklu kadını almış getirmiş bir de benim kızım diyor-"

"Babaanne!" diye bağırdı arkalarındaki ses. Yüzü kıpkırmızı ateşten yanmış gibi kızarmış vaziyette dik durmaya çalışırken sımsıkı sıktığı yumruklarını asla gevşetmeden dikilmişti. Yüreği ağzına gelen üç kadın korkarak ona bakıyorlardı.

"Bir daha kimse Derya ve kızım hakkında böyle konuşmayacak. Beni son görüşünüz olur"

"Oğlum!" dedi Feyza hanı endişeli bir ifadeyle. Mahir elini kaldırıp onu engelledi. "Sana hiç saygısızlık yapmadım babaanne kalbini kırmak istemem."

"O kadını tutacaksın öyle mi? Ailene karşı inadına o kadının peşinden gideceksin öyle mi?" Yaşlı kadın söyledikleri herkesin nefesini tutmasına neden oldu. Mahir hiçbir şey demedi ama bunun bir kabulleniş olduğunu herkes anlamış oldu. Birden ağlamaya başlayan yaşlı kadın yüzünü eğerek konuşmaya devam ettirdi.

"Biz senin iyiliğini düşünüyoruz oğlum, sen bizim gözbebeğimizsin değil o kız bütün kızlar feda olsun sana-"

"Kimse bana feda olmasın babaanne, ben artık kurban olmak kurban etmek istemiyorum. Ben yaşamak istiyorum, sevdiğim kadınla yaşamak onunla ve kızımla" Merve dudaklarındaki incecik tebessümü silemeden kardeşine doğru yürüyüp ona sımsıkı sarıldı.

"Aferin ablacım" dedi sessizce ve daha çok gülümsedi. Feyza hanım destek almak için elini koltuğun iki yanına geçirip başını kaldırdı. Oğlunu kaybetmemek için her şeyi kabullenir gibi o da gülümsedi.

"Kiminle mutluysan onunla yaşa oğlum" dedi açık yüreklilikle.

"Delirdin mi sen gelin!" diye bağıran kadına doğru bir bakış atmayı da ihmal etmedi Feyza hanım.

"Delirmedim anne, oğlumun mutlu olması neye bağlıysa onu kabul ettim."

"O kadın-"

"O kadının adı var babaanne, Derya." Bir zamanlar mavi gözlü güzel gelinim diye sevdiği kızının ismini duymak kadına tuhaf hissettirdi. Babaannesinin bunu kabul etmeyeceğini biliyordu Mahir en azından saygı duymasını beklediğini belirtti. Mahir daha fazla durmadan odadan çıktı, ahşap merdivenlerin başında duran dedesine ve babasına bakmadan yürüdü. Arkasından onu durduran tek şey babasının sesi oldu.