TheIrrespirrels-Inthisshirt Tom Rosenthal-Lightsareon Adele-Millionyearsago
Yıldıza basıp oy verirseniz ve paragraflara yorum bırakırsanız beni çok sevindirirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kaçtığın geçmiş yıllar boyu kovaladığında ,sonunda yakalaması şaşırtıcı değildir.
Sonunda olan buydu; yakalamıştı,bencilliğimi de beraberinde getirmiş boğazıma dolamıştı.
Gölgesini her adımımda ardımda hissettiğim,adımımı hızlandırdığım,daha da emin adımlar attığım yolda tökezlememe sebep olan,yaşamayı nefes almaktan ibaret görmeme sebep olan,benliğimi kimsesiz bırakan geçmişim.
Kurtulduğum ve bir daha ardıma bakma ihtiyacı bile hissetmediğim bencilliğim.
Geçmişim acı doluydu,bencilliğim acı veriyordu. Kendimi iyileştirmek için yaptığım bencillik yüzümde tokat etkisi yarattığında,kendime iyilik olarak gördüğümün bile başkasına kötülük olmasıyla yüzleştiğimde her koşulda acı çeken taraf bendim.
Zihin'e döndüğümde dizlerimin üzerine çöküp ağlayabilirdim. Beni dizlerimin üzerine çöktürebilecek tek şey çocukluğumun başının eğildiği anların zihnime düşmesiydi.
Çocukluğumun başı dik durmamıştı.Başını kaldıramamıştı,gökyüzünün maviliklerini keşfedememiş,yıldızları izleyememişti. Gördüğü muamelenin sorumlusu kendisiymiş gibi başı hep yerdeydi.
Yıldızlara bakamazdım çünkü çocukluğum bir yıldızı bile izleyemeyeceği kadar karanlıkta ve yalnızken,ben o parıltıyı hak etmediğimi düşünürdüm.
Zihin'e döndüğümde Özgür'ün karşısında dimdik durabilirdim. Onun karşısında güçsüz düştüğüm,ayakta beni izlediği her an için yapabilirdim bunu.
Ya çocukluğum beni yenecekti ya da ben onu kurtaracaktım.
Dün,Barış odasından çıkmadan önce bugün diğer dört dövüş kulübündeki dövüşçülerin Zifir'e geleceğini 12.00'de orada olmam gerektiğini söylediği için bütün gece gözüme uyku girmemişti.
Kabus görmemek için,gözlerim uyumak için çığlık atsa da uyumadığım çok gece vardı. Uyandığımda kendimi sakinleştirmesi gereken,korkmama rağmen kalkıp o suyu alması gereken kişi bendim.
Bunu yaşamamak için sabahlardım.
Çocukluğumun çığlıkları yankılanmazdı zihnimde,kabuslarımda .Çünkü o çığlık atamamıştı,bağıramamıştı.
Çocukluğumun çığlıkları değil ,sessizliği vardı.
Üstüme siyah kısa bir bluz,altıma deri pantolon giydikten sonra üzerime siyah, kabarık duran montumu geçirdim.Uyumadığım için mor olan göz altlarıma kapatıcı sürüp,yüzüme renk gelmesi için likit allık ve dudaklarıma da gloss sürdükten sonra saçımı olabilecek en sıkı ve dik şekilde at kuyruğu topladım. İçinde ev anahtarım ve telefonumun bulunduğu çantayı da aldıktan sonra evden çıktım.
