Wat gebeurd er op het dakterras?

Hoofdstuk 14: "ik heb alles verkeerd gedaan!"

Daar stond ze dan. Scott had haar achtergelaten en was boos weggelopen. De eerste paar seconden stond ze perplex van wat er net gebeurd was. Toen zakte ze in elkaar en zat tegen een muurtje te huilen. Ze heeft zo hard gehuild. Op dat moment liep Camille langs. Ze zag Emma zitten en rende er gelijk op af. "Wat doe je hier? Is alles oke?" Vroeg Camille. Emma was te hard aan het huilen om ook maar iets te zeggen. "Kom we gaan naar mijn huis. Het is hartstikke koud!" Camille pakte haar hand en liep met Emma naar haar huis. Gelukkig wat die niet ver van het ziekenhuis vandaan dus ze waren er zo. Eenmaal bij Camille thuis kreeg Emma eerst een glaasje water om te bekomen. Toen vertelde ze alles aan haar beste vriendin. "Wat?" Was het enige dat Camille kon uitbrengen. "Maar het is mijn schuld. Ik heb gelogen en zijn vertrouwen in mij heb ik zelf van hem weggenomen." "Oke misschien is het niet slim wat je hebt gedaan. Maar als hij je echt leuk vind zal hij je vergeven." "Hij wil me niet meer zien." Zei Emma bedroefd. "Je weet wat mijn mama zegt: niet geschoten is altijd mis!" "Oke... ik zal dan naar zijn dakterras gaan en het uitpraten." "Dakterras?" Shit, dacht Emma. Dit was niet de bedoeling. Dat was hun geheimpje en ze weet dat Scott en Camille niet leuk uit elkaar zijn gegaan. Hoewel ze het dan wel lief vind dat haar vriendin haar zo steunt ookal heeft ze met haar ex. Camille haalde Emma uit haar gedachte. "Aarde aan Emma!" "Sorry vroeg je iets?" "Ja je zei dakterras?" "Ohja Uhmm Scott is verhuisd en heeft nu een heel groot huis met dakterras!" Loog Emma. "Hmm oke dan. Nou go! Voor het te laat is." Zei Camille. Emma stond op, gaf haar vriendin nog een knuffel en liep de deur uit.

Toen ze op Scott zijn dakterras kwam durfde ze eerst niet en wou weglopen. Tot plots Scott achter haar stond. Hij was boodschappen gaan doen en kwam net terug. "Was ik niet duidelijk?" Vroeg hij. "Scott laat het mij alsjeblieft uitleggen en goed maken." "Oke dan." Zuchte Scott en hij liep langs Emma om de boodschappen uit te pakken. Emma stond nog steeds op de plek waar ze stond. "Ga je daar blijven staan?" Vroeg Scott. Emma kon een kleine glimlach niet onderdrukken en ging zitten. Dit had ze gemist. Dat warmte gevoel als ze bij Scott in de buurt was. Dat viel Scott belijkbaar ook op. "Waarom staar je zo naar me?" Vroeg hij terwijl hij de boodschappen uitpakte. "Nee niks sorry." Zei Emma schuldig. Scott kwam naast haar zitten. Emma wou hem zo graag vastpakken maar ze wist dat hij boos was op haar dus dat hij dat niet wou. "oke laat het mij uitleggen." Begon Emma. "Ik loog omdat ik iets aan het regelen was voor jou. Om je te bedanken dat je me opvangt nu ik niet meer thuis mag komen. Ja nu is het geen verrassing meer en ik snap dat je me niet meer wilt zien en ik heb alles verkeerd gedaan en i-.." verder kwam ze niet want Scott legde zijn handen op Emma har wangen en kuste haar. Dit had ze zo nodig. Iemand die liefde naar haar toont. Ze trokken beide terug. "Sorry echt sorry." Zei Emma met tranen in haar ogen. "Sorry dat ik jou vertrouwen in mij heb weggepakt." "Het is oke maar ik wil echt vanaf nu dat je eerlijk tegen me bent oke? Ookal regel je iets ik moet weten waar je bent en hoe het met je gaat want het gaat allemaal even niet zo goed met jou en ik wil er voor je zijn snap je dat?" "Ja dat snap ik! Echt nog eens sorry Scott..." "het is oke! Maar wat was het nou over die verrassing?" "Dat zie je morgen wel." Zei Emma. Ze stond op en wou weg lopen maar Scott riep haar terug. "Waar ga je heen?" "Jou even tijd voor jezelf geven. Ik trek mijn plan wel." "Nee je blijft hier. Ik wil niks liever als jou nu hier bij mij hebben." Emma glimlachte . Dit is de jongen die ze nodig had. Emma liep terug en ging vlak naast Scott zitten. Hij sloeg een arm om haar heen. Emma twijfelde geen seconde en legde haar hoofd op Scott zijn breede shouder. Zo hebben ze even gezeten zonder iets te zeggen. Het werd donker. "Zullen we een film kijken?" Vroeg Emma uiteindelijk. "Ja maar geen romantische ofzo he?" Zei Scott. "Gast zie je mij al een romantische film kijken. Nee horror it is!" Scott lachte, zakte onderuit en opende zijn armen zodat Emma bij hem kon liggen. Emma viel al snel in slaap en toen Scott wat aan haar wou vragen en ze niet meer reageerde wist hij al genoeg. Hij lachte en streelde zachtjes door haar haar. Scott was erg trots op zijn vriendin. En zijn taak was om haar het gelukkigste meisje ter wereld te maken. Maar hij was ook benieuwd wat voor verassing ze had gepland....