Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu da kral...-Felix
<~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~>
Jisung: Senden korkuyorum Seungmin
Seungmin: Ariana ablamızın dediği gibi I want it , ı got it :)
Felix: Köpüş artık affet beni güzel götüm çıktı sana yaranacağım diye
Hyunjin: kıskanç köpek!
Seungmin: Tamam affettim
Hyunjin: Ben seni affetmiyorum şimdi var mı? Ha!
Seungmin: Hyunjin...
Hyunjin: Tamam aşkım affettim gel öpücem
Minho: :)
Hyunjin: Öpmüyorum mikrop falan kaparım şimdi
<~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~>
1 hafta sonra
Seungmin, merdivenleri çıkarken aynı zamanda kendine sakin olması gerektiğini de söyleyip duruyordu.
Minho'ya attığı kısa bir mesajdan sonra onun Changbin'in stüdyosunda olduğunu öğrenmişti ve şimdi oraya gidiyordu.
Minho da biraz şaşırmıştı çünkü şu anda Seungmin'in derste olması gerekiyordu. Bu yüzden işlerini bırakıp onu beklemeye başladı.
Seungmin, resmen enerjisinin son kırıntısını da kullarak odanın kapısını açtı ve içeri girdi. Minho, koltukta oturmuş ona bakarken, seungmin kapatığı kapıya sırtını yasladı. Sesinin titrememesi için biraz beklese de yine başarılı olamamıştı.
"Bana sarılır mısın?"
Minho, bunu bekliyormuşçasına elini beline atıp onu kendine çekti. Seungmin, resmen koynunda ağlıyordu. 2. Kez. Ve minho bittiğini hissetti. Kollarını ona sıkı sıkı doladı.
"Tutun bana."
Seungmin ikiletmeden iyice sokulduğunda minho kucaklayıp onunla birlikte koltuğa oturdu. Seungmin inatla başını omzundan ayırmıyordu. Minho da ona zaman tanıdı ve biraz ağlamasına izin verdi.
Omzundaki çocuğun ağlaması yavaş yavaş dindiğinde, sonunda konuşacak dermanı bulmuştu minho.
"Konuş benimle."
Seungmin başını kaldırıp yüzüne baktı. Gözleri kıpkırmızı olmuştu. Onu bu duruma düşüren şeyi öğrenmeyi İple çekiyordu minho.
