Seni Ararken Geçmişimi Buldum

3.Bölüm Geçmişin Kollarında

Yeni bir bölümle yine geldim. Sevgili okuyucularım umarım kitabımın her satırında kendinizden bir parça bulursunuz. Şuan olduğunuz durum ne bilmiyorum. Deprasyonda olabilirsiniz ,unutamadığınız bir anınız, bir kotu geçmişiniz olabilir. Her neyse bilmiyorum ama bu satırlarda kendinizi bulma ve farkınıza varma dileğiyle. Umarım size bir katkım olur. Eğer bir gün kitap olursa güzel bir kitap olarak aklınızda kalması dileğiyle..

Herkese İyi Okumalar:)

                    *******************************************************

Odaya hızlı hızlı çıktığım için nefes nefeseydim. Odada yere oturdum. Gözümün önünde yaşadıklarım gidip geliyordu.

Bu satırları okuyan sizler beni iyi dinleyin. Çünkü biliyorum siz beni tek okumakla kalmayıp hem de  benimle bunları yaşıyorsunuz. Benimle yaşıyorsunuz şuan olanları. Beni anlıyorsunuz beni biliyorsunuz beni görüyorsunuz. Kurtulmayı beklerken olduğunuz yere alışmak kadar kötü bir şey yoktur. Alışmaktansa onu unutmak için elinizden geleni yapın. Şunu unutmayın ki geçmeyecek kendinizi kandırsanızda ,yıpratsanızda geçmeyecek. Bir gün akşam uyurken,yolda yürürken , tek başınızayken unutmayın ki hep yaşadıklarınızı hatırlayacaksınız.

Size sadece şunu demek istiyorum. Elinizden gelen bir şey varsa bunu yapın. Çünkü geriye dönüp baktığınız zaman diyeceksiniz ki "Belki unutamadım. Belki kaçamadım, kurtulamadim ama elimden geleni yaptım. Biraz da olsa unuttum. Biraz da olsa unutmaya çalıştım."

Şunu da unutmayın bazen bazı şeyler unutulmaması gerekir. Tıpkı bazen bazı cümleleri söylememiz gibi. Sonu ne olursa olsun farkına varmak , elinden geldiğince bir sey yapmak size iyi gelecektir. Unutmak aptallıktır bazı konular için. Sizde kendinizi kurtarın ama unutmayın. Hatırlayın ama yıpranmayın. Üzülün ama geçmişi değiştirmeyeceginizin bilincinde olun. Unutmaya çalışın ama unutulmayacagini kimi zaman aklınıza gelecegini unutmayın. Ve bu yaşadıklarınızın sizi olusturdugunu unutmayın.

Hızla ayağa kalkıp dolabıma doğru ilerledim. Dolabimin kapağını açıp havlumu aldım.Dusa doğru ilerledim. Gözlerimdeki yaşlar çocuk Asel in gözyaşlarıydı. Atamadığı çığlıklar, anlatamadığı olaylar , anlayamadığı konulardı. Küçük Asel ne kadar geçmişte kalsamda hâlâ burada tam kalbinin içindeydim diyordu adeta.

Suyun sıcaklığını veya soğukluğunu bilmeden çıplak vücudumla altına girdim. Su soğuktu tıpkı benim çocukluğum gibiydi. Kışın soğuktan kaçıp yazın soğuğa ihtiyaç duyduğumuz gibiydi.Kimi zaman kactigimiz soğukluğa kimi zaman ihtiyaç duyuyorduk. Tıpkı çocukluğumuz gibi. Kimi zaman cocuklugumuza ihtiyaç duyarken keşke derdik çocuk olsak bazen de yaşadıklarımiz  aklımiza gelir kaçıp saklaniriz. Ne gariptir insanın kaçtığı şeye muhtaç olması.

Duş alırken gözlerimdeki yaşlar akmaya devam ediyordu. Su soğuk olsa neye yarardı benim kalbimin acısını söndüremedikten sonra.

Hızla duşumu alıp beyaz crop, mavi dar paça pantolon ve spor ayakkabımı giydim. Saçlarımı da kurutup at kuyruğu yaptım. Daha sonra odanın kartını cebime alıp odadan çıktım. Açtım ama bir şey yemeyecektim. Nazi gördükten sonra iştahım kaçtı.

Aşağıya indigim gibi bara ilerledim. Barda hafif bir müzik açıktı ve çok da dolu değildi.Diger barmen bariyeri siliyordu diğeri de gelen kişilerin içeceklerini ayarlıyordu. Hızla bariyeri silen barmenin yanına giderek "Affedersiniz "dedim.

Adam "Buyurun hanımefendi bir isteğiniz mi var ?"dedi. İri yapılı bir adamdı. İngiliz olmadığı belliydi. İngilizce kelimeleri farklı bir şiveyle söylüyordu.

Adama "Dün ben bardaydim ve telefonum elimdeydi. Ama odama geldiğimde yoktu. Elimde olduğuna emindim.Belki de buradadır. Düşmüştür diye geldim de siz burada telefon falan gördünüz mü ?"Adama doğruyu söylemedim. Neden doğruyu söyleyeyim ki??