Ness: "Sonsuza dek kaybolacak mısın yani, Kaiser?"
Kaiser: "Evet, Ness.. ama bu anı ilk ve son sarılmamız olarak gerçekleştirmeye ve ölümsüzleştirmeye ne dersin?"
⚠️ANGST⚠️
Ness 10. Yaş gününü bekliyordu. Tabii o ormanı aramaya 9 yaşında da başlayabilirdi ama istemedi. O ormanın bir hikayeden ibaret olmadığına ve gerçek olduğuna inanıyordu. Ailesine bu inandığı durumdan bahsettmişti ama ailesi sadece gülmüştü. Ness'in hayalleri yıkılmıştı o gün. Ailesinin ona inanmadığı ve hayallerini yıktığı gün gerçekten çok kötü olmuştu.
-1 yıl sonra- İşte Ness'in 10. Yaşının doğum günü gelmişti. Ness sabırsızlıkla ve heyecanla bu günü bekliyordu. Çünkü kendisini o ormanı bulmaya ve iyi bir ruhla tanışmayı çok istiyordu ve kendisini, hayır, hayatını buna adamıştı. Sadece aşık olmaması gerekiyordu ki, şuana kadar aşık olduğu kimse yoktu. Ayrıca kızlara karşı bir ilgi duyduğunu da sanmıyordu. Ailesine yöneliminden bahsetmemişti. Gay olduğunu sadece kendisi biliyordu. Ruhların arasından da gelip gay olan birisinin onu bulması da %0.01 lik bir durumdu, kısacası imkansıza yakın bir durumdu. Peki ya bu imkansız durum Ness'in başına gelirse ve sevdiği çocuğu bir gün kaybederse. Çünkü okuduğu birkaç hikayede hiçbir ruh kalıcı değildi. İyi ruhlarda, kötü ruhlarda, kısacası hiçbiri.. Ness bunun olmasından korkuyordu, sevdiklerini kaybetmekten korkuyordu. Evet ailesi onu hayal kırıklığına uğrattı ama.. onların ölmesini asla istemedi ve istemiyorda. Sevdiği birisinin kaybı düşüncesi bile Ness'in delirmesine sebep oluyordu. Gerçekten aşık olmazdı, değil mi? Değil mi..?
