Bazen "neden?" demek gerek.
Herkesin yaptığı gibi.
Bende herkes sayılırım..diğer canlılardan farkım varmı?
Belkide ben "herkes" olmak istemiyorumdur
Belkide ben.
Farklıyımdır??
Her insan gibi benimde kafamı kurcalayan soru kalıpları var. "Ne zaman? Nerede? Neden? Nasıl? Kim? Nereye? Niçin? "
Daha yeni şunu öğrendim ki bazen "boşver ya" demek gerekiyormuş.
Ben diyemiyorum ,ʙᴇʟᴋɪ ᴅᴇ ғᴀʀᴋʟɪʏɪᴍᴅɪʀ?
Her sabah aynı yatakta uyanır,kalkıp elini yüzünü yıkarsın. Yemeğini yer,süslenmen gerekiyorsa süslenir gitmen gereken yere gidersin. Sonra eve gelirsin ve kıyafetlerini çıkartır,uyursun
Bu genelde böyledir. Ama ben öyle yapmıyorum, belki de farklıyımdır?
Bunları yatağımda uzanmış düşünürken,koyu kahve gözlerim o tabloya kaydı ve Yine geldi aklıma...
Yatağımdan kalktım.annemin aldığı terlikleri giyip ahşap zeminde yavaş yavaş yürüyerek tabloya doğru ilerledim,ve incelemeye başladım.Gözlerim sanki içine çöküyordu,beynimin bir tarafı
"o tabloya bakmayı kes"
Desede diğer tarafı aynı şeyi söylemiyordu
Yıllardır
Kendimi şunu inandırmaya çalışıyordum
"geçmişte kaldı"
Ama geçmişte kalmamıştı biliyordum.duyamasamda konuşamasamda hissediyordum, artık geçmişte kalan tek şey kendimi kandırmaya çalışmamdı.
"o benim için artık bir anlam ifade etmeyen boş bir tabloydu" dedim içimden
12 yaşında kaybetmiştim sağlığımı..
Hayatım belki bir zindan olmuştu ama sadece "belki". duyamıyordum, konuşamıyordum
Ama kendimi başkasına ifade etmeme gerek yoktu, artık bir ben varım birde...ben okadar
Hep farklı olduğumu düşündüm, Öyleyim tabii.Farklı olmak herzaman güzeldir.Sağlığımı yitirdiğim ilk dönemlerde tıpkı bir şelale misali göz yaşı dökerdim.
Fakat zaman geçtikçe göz yaşı dökmeyi bıraktım, çünkü boş birşey di.
Ne yapsaydım? Oturup diğer insanlar gibi tüm ömrüm boyunca her saniye,her dakika hüzünlenip ağlasamıydım? Olmuş bitmiş. Hayatımı[ kusura bakmayın başka kelime gelmiyor aklıma]
Boka mı çevirseydim??
Gülümseyecek zamanınız varken gülümseyin sonra pişman olursunuz
༆
Tabloyu olduğu yerden söktüm.
Koyu mavi renkteki deri kaplamalı koltuğumun üzerine bıraktım ve tezgaha doğru yöneldim.Tezgahın altındaki dolabı açıp içinden eski,paslanmış olan çekici aldığım gibi tablonun yanına gittim ve birtane geçirdim (LSNFKSKFLSMDSS)
Tabloya birkez daha bakıp daha fazla vurdum.Paramparça edene kadar vurdum.
Her yer cam kırığı olmuştu.Başım dönüyor,midem bulanıyordu.Çekici yere bırakıp tekrar mutfak tezgahına yöneldim.Ellerim ile tezgahtan güç alarak ayakta kalmaya çalışıyordum
Gözlerimi kapattım,hayal görüyor gibi oldum,bir süre öylece kaldım.Aniden gözlerimi açtım ve doğruldum.Arkama baktığımda tek gördüğüm şey tablonun yerde olmamasıydı yerdeydi.Gözlerimi birkaç kez kırpıştırdım.Etrafıma bakındım, etrafta ne çekiç,ne tablo,ne de cam kırıkları vardı.Hayal mi görmüştüm??
Hatırlıyordum..Kırmıştım, zeminde cam parçaları vardı.
Hiçbir şeye anlam veremeyip kendimi yatağıma attım.Olanları tekrardan düşündüm.Hayal mi görmüştüm?
içimden:
Hayal gördüm galiba.
dedim.Ve olayı unutup kafamı pencereye çevirdim.
Kararmış havayı izliyordum,burada fazla insan olmadığı için sonuç olarak hava kirliliği pek yoktu, bu yüzden yıldızlar rahatlıkla görülebiliyordu.Gözlerimi tekrar kapattım ve bir ses duydum..
BİR SES DUYDUM?!?!?!
༆
meraba ༼ つ ◕◡◕ ༽つ
bu benim ilk hikayem direk aklıma ne geldiyse yazdım yani sslfjowflwmfn
yani bence beğenirsiniz beğenmesenizde sıkıntı deüil valla öylesine yazdım okuyan olsada olmasada pişman olmam
{{<>}} 🆈︎🅸︎🅽︎🅴︎🅳︎🅴︎ 🆃︎🅴︎🆂︎🅴︎🅺︎🅺︎🆄︎🆁︎🅻︎🅴︎🆁︎🆁︎{{<>}}
⋆⁺₊⋆ ⋆⁺₊⋆⋆⁺₊⋆ ⋆₊
⋆⁺₊⋆ ☾⋆⁺₊⋆⋆⁺₊⋆ ⋆⁺
⋆⁺₊⋆ ⁺₊⋆ ⋆ ⋆⁺₊⋆⋆⁺⋆
