မင်းသူနကခပ်ဆိုးဆိုးကောင်လေးသဖွယ် အဖြူရောင်လက်ပြတ်အင်ကျီအပေါ်မှာအသားပွပွအနွေးထည်အနက်ရောင်နှင့်အနက်ရောင်ဘောင်းဘီရှည်ကိုဝတ်ဆင်ထားတယ်။သူ၏ရွှေဝါရောင်ဆံနွယ်တို့ကိုဂျယ်ဖြင့်နဖူးအပေါ်သို့သပ်ထားသည်။မင်းသူနက ကားသော့ကိုလက်ချောင်းကလေးများဖြင့်လှည့်ကာ ကစားနေပြီးအိမ်အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာတယ်။ နောက်ပြီးသူ၏ အနက်ရောင်ကားဆီသွားဖို့လုပ်နေစဉ်
"မင်းသူန"
မင်းသူနအနောက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။အနက်ရောင်ကုတ်အင်ကျီနဲ့ဘောင်းဘီရှည်ကိုဝတ်ဆင်ထားတဲ့မင်းသူန၏ဖခင်ဉီးလင်းထွဋ်ခေါင်နဲ့ သွေးလိုသဖွယ်နီမြမြပွဲတက်ဂါဝန်ကိုဝတ်ဆင်ထားသောဉီးလင်းထွဋ်ခေါင်၏ဇနီးဖြစ်သူဒေါ်သူဇာမြိုင်။ ဒေါ်သူဇာမြိုင်ဆိုသူသည် မင်းသူန၏မိထွေး။မင်းသူနမုန်းသောအမျိုးသမီးတစ်ယောက်။
မင်းသူနကဂရုမစိုက်သလိုအမူအယာနဲ့ပြန်မထူး။မင်းသူနရဲ့အမူအယာတွေကိုဖအေဖြစ်သူကအမြဲစိတ်ပျက်နေရတယ်။
"မင်းဘယ်ကိုသွားမလို့လဲမင်းသူန!"
"ခင်ဗျားကြီးနဲ့မဆိုင်ဘူး"
"တောက်စ်..မွေးရကျိုးမနပ်တဲ့ကောင်!"
မင်းသူနကခပ်မာမာအပြုံးနဲ့ပြုံးလိုက်ကာ
"ကျွန်တော်က အာဏာသုခ မိသားစုရဲ့သူဋ္ဌေးကြီးဉီးလင်းထွဋ်ခေါင်ရဲ့သားအဖြစ်ကနေမှာမဟုတ်ဘူး"
"မင်းသူန!!"
ဉီးလင်းထွဋ်ခေါင်ရဲ့အသံဟာကြောက်ဖို့ကောင်းလွန်းတယ်။သူ၏ဇနီးဖြစ်သူက
"မင်းသူနက ဘာမှမသိတတ်လိုက်တာ သူ့ကိုစိတ်ထဲထားမနေနဲ့တော့ ကိုရယ် ကျွန်မတို့ ပွဲတက်စရာရှိသေးတယ်"
ဇနီးဖြစ်သူဒေါ်သူဇာမြိုင်ရဲ့စကားကြောင့်ဉီးလင်းထွဋ်ခေါင်ဟာဘာမှဆက်မပြောဘဲဒေါသတွေထွက်နေ။မင်းသူနကလည်း ထိုသူနှစ်ယောက်ကိုလျစ်လျှူရှုကာ သူ၏အနက်ရောင်ကားဆီသွားပြီးမောင်းထွက်လာတယ်။ဝဏမောင်စောင့်နေတဲ့ကျူရှင်လမ်းထိပ်က ကော်ဖီဆိုင်ထံမင်းသူနရောက်လာတယ်။ ကော်ဖီဆိုင်ကလေးကအနည်းငယ်သေးပါတယ်။ထိုဆိုင်လေးဟာကြောင်ချစ်သူတွေအတွက်ဖွင့်ထားတဲ့ဆိုင်ကလေးမလို့ ဆိုင်ထဲတွင်ချစ်စဖွယ်ကြောင်ကလေးအများကြီးရှိသည်။မင်းသူနကဆိုင်ထဲဝင်လာတဲ့အခါမိန်းမထုကြီးတွေရဲ့အကြည့်တွေဟာသူ့ထံဝယ်။မင်းသူနဆိုတဲ့ငါကအမြဲအလိုလိုတောက်ပပြီးသားလို့သူ့ကိုယ်သူဂုဏ်ယူနေသောမျက်နှာထားနဲ့။ စားပွဲခုံမှာထိုင်နေလျက်ကြောင်ကလေးတွေချီပြီးပွတ်သပ်နေတဲ့ဝဏကတော့စိတ်တွေလေနေရဲ့။
"ဟူး..."
မင်းသူနကဝဏမောင်ရှေ့မှာရပ်လိုက်ပြီး
"ငါကားပါလာတယ်ဟျောင့်ငါ့နောက်လိုက်စီး"
"မင်းကအခုမှရှစ်တန်းတက်မဲ့ကောင်လေးဘဲရှိသေးတာကားမောင်းလို့ရပါ့မလားဟ"
"ပူမနေနဲ့သားကြီး အဖိုးကြီးကတစ်ခုခုဖြစ်ရင်ရှင်းပေးလိမ့်မယ်"
မင်းသူနရဲ့စကားကိုဝဏမောင်သဘောမကျပါ။သူမင်းသူနခေါင်းကိုရိုက်လိုက်သည်။
"အ....ဘာလဲဟ"
"မင်းသူန ကိုယ့်အဖေကိုအဲ့လိုမပြောရဘူးကွ"
"ငါ့အဖေကငါ့ကိုသူ့သားလို့သဘောထားမှာမဟုတ်ဘူးဝဏရဲ့"
ဝဏကမင်းသူနကိုသနားသွားတယ်။
"မင်းအကြောင်းနဲ့မင်းဆိုတော့ငါမပြောတော့ပါဘူး ဒါမဲ့သားကြီး မင်းဘေးမှာငါရှိတယ်"
"ဟင့်အင်း ..မင်းအစ်ကိုရှိရင်ရပါပြီ"
"မြေနိုး..မင်းကတော့!"
"ဟား..ဟား..စတာပါကွာ"
မင်းသူန၏ခြေထောက်နားမှာအမဲရောင်ကြောင်ကလေးတစ်ကောင်ဟာပွတ်သီးပွတ်သပ်နေနေတယ်။ မင်းသူနကကောက်ယူလိုက်ပြီးလက်ချောင်းသွယ်သွယ်ကလေးတွေနဲ့ထိုကြောင်ကလေးကိုမြှောက်ချီလိုက်တယ်။မင်းသူနက
ပြုံးလိုက်ကာ
"ဒီကြောင်ကလေးကမင်းအစ်ကိုနဲ့တူတယ်နော်"
"ငါ့အစ်ကိုကရုပ်တည်ကြီးနဲ့ကို"
"မဟုတ်ဘူး ချစ်ဖို့ကောင်းတာချင်းကိုတူနေတာ"
"မင်းကစကားတတ်တဲ့ကလေးပါလား"
ရုတ်တရတ်လာတဲ့အသံတစ်သံ။မင်းသူနသိသည်။သူတွေးနေသောသူ၏အနွေးဓာတ်ကလေး။ မင်းသူနကကြောင်ကလေးကိုအောက်ချပေးလိုက်ပြီးအနောက်သို့လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူမျှော်လင့်နေတဲ့နေမျိုးဆက်ခွန်ဆိုတဲ့အမျိုးသားလေးဟာပင်သူ၏အနောက်မှာရပ်နေလေသတဲ့။
......................................................................
(ကျွန်တော်မျက်စိကိုက်နေလို့တင်မှာကြာပါလိမ့်မယ်။ဆက်ရေးချင်ပေမဲ့နားဖို့လိုနေတယ်)
YOU ARE READING
အချစ်ရဲ့နေကြာ
Romance"နေကြာပန်းကလေးကနေရှိရာဘက်မျက်နှာမူတယ်တဲ့ ကျွန်တော်ကတော့အကို့ဘက်မျက်နှာမူရတာပင်ပန်းလှပြီဗျာ ကျွန်တော်ကိုမျက်နှာသာပေးပါအုန်းလားအကိုရယ်" "တော်! မင်းကငါ့ညီသူငယ်ချင်းဘဲ ဒါကြောင့်မင်းကငါ့ညီတစ်ယောက်လိုဘဲ" မောင်နေမျိုးဆက်ခွန်( seme) အသက်17 အရပ်6ပေ2...
