Bölüm iki

2K 119 43
                                    

Hızımı alamadım, sevgiler

Ferdi Erenay Kadıoğlu...

Bitmişti.

Bitmiştik.

Oturduğum sandalyeden kalktım, avukatıma bir şey demeden dışarıya çıktım.

İleride Deva'yı gördüğümde duraksadım.

Yavaşça peşinden gittiğimde, sarsak adımlarla gittiğini fark etmiştim.

Ağlıyordu.

Benim gibi.

Dışarı çıktığımızda arabaya binip göz yaşlarını silerek gitti.

Arkasından gözü yaşlı beni bırakarak.

Oğlumuz Rüzgar, onunlaydı. Oysa Rüzgar'ın yanı ikimizin yanıydı.

Daha yeni küvezden çıkmıştı.

Astım hastalığı vardı.

İçimde bir çok keşke vardı.

Keşke, o gün antrenmana gitmeseydim.

Keşke, yanından bir an bile ayrılmasaydım.

Biliyordum ki bugüne bir günde gelmemiştik, çok ihmal etmiştim onu.

Bunu fark etmekte çok geç kalmıştım.

Gözümü hırs bürümüştü, iyi olma hırsı.

Yükselen performansımın üzerine daha da eklemeye gayret gösterirken sevdiğim kadını ve çocuğumu ihmal etmiştim.

Bunu yaparken farkında dahi değildim ta ki o güne kadar. Aklım çıkmıştı, karımı ve oğlumu kaybedeceğim diye.

O zaman gerçekler yüzüme sert bir şekilde çarpmıştı.

Bir cezayı hak ediyordum ve Deva bana en büyük cezayı vermişti.

"Bu kadar büyük bir cezayı hak etmedin." diyen iç sesimle yüzümde buruk bir tebessüm yer edindi.

"Ah be güzelim, nasıl kıydın bize?"

2 hafta önce...

Hâlâ küvezde olan oğlumu izlerken gözlerim doldu, "Özür dilerim oğlum, sizi yalnız bırakmamlıydım." Oğlum beni duymuş gibi ellini hareketlendiğinde gülümsedim.

"İmzala bunu." diye Deva'nın ruhsuz sesini duyduğumda göz yaşımı silip sağ tarafıma döndüm.

Elindeki kağıda baktığımda bunun boşanma dilekçesi olduğunu anladım. Kaşlarım çatıldı, "Güzelim." dediğimde beni durdu, "Ferdi, yorma beni ve imzala."

Gözümden akan yaşlarla, eline uzandım geri çekti.

"Dokunma bana."

"Bir tanem, bak tamam haklısın sizi ihmal etmemeliydim ama bu ceza çok ağır değil mi? Yapma bunu bize ne olursun!"  diye yalvarırcasına konuştuğumda gözleri doldu.

"Bizi kaybetmek üzere olman mı lazımdı illa bunu anlaman için?" göz yaşlarını sildi, "İmzala Ferdi." net bir şekilde konuştuğunda yutkundum.

"Yapma bunu bize Deva'm, ne olur yapma!"

"Sana gitme dedim, kendimi kötü hissediyorum dedim sen ise bizi değil mesleğini tercih ettin. Tamam, mesleğini bilerek seninle evlendim fakat biz bu kadar ihmal edilmeyi hak etmedik. Hamile olduğumu öğrendiğimizden bir ay sonra çok değiştin Ferdi seni tanıyamaz oldum. O ilgili, her daim sevgisini gösteren Ferdi gitmiş yerine sürekli mesleğinde kendini geliştirmek uğruna ailesini ihmal eden Ferdi gelmişti." Göz yaşlarım eşliğinde dinledim.

Yaptığım hataydı çok büyük bir hata.

"Bana bir şans ver, hatamı düzelteyim." Oğlumuza baktı burukça gülümsedi.

"İstemiyorum, düzeltme. İmzala." deyip kağıdı tekrardan uzattı.

Kafasına koyduğunu yapardı.

Yaptı da.

Kağıdı bana imzalattı.

Ve biz boşandık.

*******

Evimizin önünde öylece durmuş evi seyrediyordum.

Bazen perdenin önünden bedeni geçiyordu heyecanlanıyordum.

"Ne yapıyorsun oğlum burada?" diyen Alioskiyle kafamı sola doğru çevirdim Emre ve Alioski bana bakıyordu.

Omuz silktim evi izlemeye geri döndüm.

Bu eve yerleşirken söz vermiştik birbirimize, kavga dahi etsek günün sonunda aynı evde aynı yatakta olacaktık.

Hani verdiğimiz sözler, hani hiç ayrılmayacaktık?

Emre, "Böyle kapıda evi izlemekle olmaz." dediğinde ona boş bir bakış attım.

Farkındaydım.

"Beni görünce gözleri doluyor, kötü olmasını istemiyorum o yüzden bugün içeriye girmeyeceğim."

Yarın 'oğlumu görmeye geldim.' diyerek girerdim.

Hiç böyle hayal etmemiştim.

Yorgun argın eve gelecektim, karım ve oğlumu gördüğüm an bütün yorgunluğum gidecekti.

Şimdi olduğum şu hale bak. Yorgundum fakat evime gidemiyordum. Yuvalarımın yanına gidip kokularıyla dinlenemiyordum.

Yuvalarım, sevdiğim kadın ve oğlum.

"Başka ne yapmayı düşünüyorsun? Hep böyle mi olacak?" Konuşan Emre'ye bir bakış atıp kafamı olumsuz anlamda salladım.

O sırada salon perdesi hafifçe aralandı bir çift siyah gözle göz göze geldim.

Gülümsedim.

Siyah gözlere bakarken konuştum, "Karımı tekrar kazanmak için elimden ne geliyorsa fazlasını yapacağım."

23.04.2023

Ellerimde Çiçekler | Ferdi Kadıoğlu ✓Where stories live. Discover now