Beni şevk ile öpen Draco'yu ben de aynen onun gibi hatta daha sert öpüyordum. Dolunay ışığı yüzümüzü aydınlatırken biz özlemimizi gideriyoruk. Ama Draco birden durdu bana çaresiz bir ifadeyle baktı.
"Özür dilerim, ben çok özür dilerim." dedi ve beni ardında bırakıp Salon'dan çıktı.
Ne yapmıştı bana böyle? Tek bir dudak hareketiyle beni erittikten sonra ardına bakmayıp gitmesi, bu acımasızcaydı. Dağıttıktan sonra biraz olsun toplar sanmıştım onu özlemle öperken. Oysa o sadece özür dilemiş ve beni ardında bırakıp gitmişti. Bana karşı hâlâ bir şeyler hissettiğinin düşünmüştüm ama o sürekli beni kendine aşık edip yeniden bırakıyordu. Ve bu beni darmadağın ediyordu. Korkuyordum ben her seferinde. Ama sonra bir aptal gibi tekrar güveniyordum.
Gözlerim dolmuş ağlamamak için kendimi zor tuttuğum dakikalarda yanıma gelen Aldric bana bakıp bir soruyla ağlamam için bahanem oldu.
"İyi misin Adel?"
Aldric sorusunu bitirince göz yaşlarım istemsizce akmaya başladı
.
"Hayır iyi değilim, hiç iyi değilim Aldric beni her seferinde aynı şekilde kandırmasından bıktım. korkuyorum Aldric ama her seferinde yine ona inanıyorum. Çünkü ben bir aptalım." dedim ağlayarak.
"Adel lütfen böyle düşünme sorunu halledeceğim tamam mı güzelim sakin ol. Şimdi bir duş al ve uyu takma bunları kafana." dedi Aldric.
Ama burnundan hızla hava solması beni korkutuyordu. Bana her ne yaşatırsa yaşatsın ona bunu yapmasına izin veremezdim çünkü aptal gibi aşığım.
"Ha-hayır Aldric." dedim boğuk sesimle.
"Ona bir şey yapmayacaksın değil mi?" diye devam ettim.
"Bunu sonra konuşuruz Adel."
"Bekle Aldric lütfen bana ona bir şey yapmayacağını söyle."
Aldric beni dinlemek yerine koşarak uzaklaştı. Arkalarından gidecekken başımın feci hâlde döndüğünü farkettim. Yavaş adımlarla Salon'a ilerliyordum ama kapının girişine geldiğimde bedenim kendini yer ile birleştirdi.
Uyandığımda yanı başımda Pansy duruyordu. Revirdeydim.
"Ah Adel sonunda uyandın."
"Ne, ne oldu bana Pansy? Draco ve Aldric? onlar nerede? Draco iyi değil mi? Pansy bir şey söyle!"
"Sakin ol Adel ikisi de iyi sadece biraz tartışmışlar."
"Aldric Draco'ya bir şey yapmadı değil mi?" dedim. Gözlerimin dolduğunu gözlerimde oluşan hafif acıdan hissedebiliyorum.
"Hayır hayır öyle bir şey olmadı. Sen dinlenme bak canım tamam mı?"
"Pekala." dedim somurtarak.
2 hafta sonra
Olayın üzerinden 2 hafta geçmişti. 1 hafta önce Kate Bell lanetlenmiş herkes hâlâ bunu konuşuyordu. Ve Draco beni her gördüğü yerden kaçıyor, sürekli benden uzaklaşmaya çalışıyordu. Hatta benimle göz teması bile kurmuyordu. Mavi gözlerine bakmayı özlemiştim. Kokusunun, saçlarını, gülümsemesini, her zerresini özlemiştim Draco'nun. Acaba ben yokken eskisi gibi kabus görüyor muydu? Ağlıyor muydu eskisi gibi? Kriz geçirince nasıl sakinleşiyordu? Onu eskiden ben sakinleştiriyordum. Şimdi Astoria mı sakinleştiriyordu onu? Eskiden benim okşadığım saçları o mu okşuyordu şimdi? Öptüğüm dudakları öpüyor muydu? İçime çektiğim kokuyu o da içine çekiyor muydu? O da seviyor muydu benim kadar?
Kahvaltıda Pansy ile sohbet ederken Pansy durdu, ve bir yere bakmaya başladı. Derin bir şekilde baktığı yere baktım. Draco'ydu. Karşısında geçen hafta lanetlenen Kate Bell ile konuşan Harry'e korkuyla bakıyordu. Sonra hızla salondan ayrıldı. Harry de onu takip ederek peşinden ilerledi. Arkalarından gitmeyi isterdim ama yapamadım. Kendimde o cesareti bulamadım. Korkuyordum, evet ama olan olacaktı ve ben buna engel olamayacaktım. Pansy ile sohbet etmeye devam ederken Mattheo hızla Salon'a girdi. Yüzü bembeyaz kesilmiş, konuşamıyor kekeliyordu.
"D-Draco Ha-Harry..."
kekelemekten anlatamıyordu olanı.
"Ne oluyor Matt?" dedim kaşlarımı çatarak. Kalp atışlarım hizlnamis nefesim daralmaya başlamıştı.
Mattheo derin bir nefes aldıktan sonra konuşmaya başladı
"Harry Draco'ya kullanılmayan kızlar tuvaletinde bir büyü yapmış adının ne olduğunu bilmiyorum Snape müdahale etmiş ama hala iyi değil şu an revirde." dedi ve sonra bana döndü:
"Adını sayıklıyormuş ben seni görmek istiyor sanırım."
Koşar adımlarla revire gittiğimde Draco yataklardan birine yatmış gözyaşları yanağından yastığına doğru bir yol çizmiş, akıyordu. O an Kalbim sanki parçalara ayrılmış gibiydi. Draco'nun yanına geçtim ve parmaklarımla yanaklarından süzülen gözyaşlarını sildim.
"Sakin ol Draco, buradayım." dedim sessizce.
"Adelina..."dedi çaresiz bir ses tonuyla. "Özür dilerim her şey için özür dilerim."
"Draco Şimdi bunları düşünme zamanı değil dinlen." dedim soğukkanlılığımı korumaya çalışırken.
Draco'nun yanından ayrılmak için yatağının yanından kalktım ve tam gidecekken Draco'nun sesini duydum:
"Seni seviyorum." dedi çelimsiz bir sesle.
"Her zaman seveceğim." dedi ardından
O an donup kaldım Ne söyleyeceğimi bilmiyorum ya da ne yapacağımı. Draco beni seviyordu. Buna nasıl cevap verecektim, bilmiyorum bana yaşattığı onca şeyden sonra onu affedebilecek miydim? İçimde bu düşüncelerle savaşıyordum ve bir yandan da ona bakıyordum. Geçen yıla göre oldukça zayıflamıştı oldukça mutsuz gözüküyordu. Beni özlemiş miydi? Ben onu çok özlemiştim.
"Draco..." dedim sessizce. Gözlerim tekrardan doluyordu ve ben buna yine engel olamıyordum. Yapabileceğim tek şey Draco'yu arkamda bırakıp gitmekti ve ben de öyle yaptım.
Draco'yu arkamda bırakıp giderken koridorda hıçkırıklarla ağlıyordum. Kendimi kullanamayan kızlar tuvaletine atıp ağlamaya devam ettiğimde ne hissediyordum bilmiyorum. Pişmanlık? Heyecan? Korku? Bütün duygular harmanlanmıştı ve hepsini birden hissediyordum. Beni korkutuyor muydu defalarca aşık olduğum adamın beni sevdiğini söylemesi? Korkutuyordu. Bu korku ise midemin kasılmasına yol açmıştı. Her şey üst üste geliyordu ve ben bunları kaldıramayacak kadar güçsüzdüm. Aynadan yüzüme baktım. Göz altlarım çukurlaşmış yüzüm solmuştu. Korkuyordum evet ama belki de başa çıkabilirim. Ona tekrar güvenerek mi yoksa onun yüzüne bir daha asla bakmayarak mı başa çıkabilirdim bilmiyorum. Bunu bana zaman gösterecekti. Bunu bana hayat gösterecekti.
Ertesi gün kalkıp duş aldım, az da olsa kendime geldim. Duştan çıktım, üzerimi giyindim ve kitap okumaya başladım. Bu gün derslere girmeyecek, onun yerine uyuyacaktım.
Selamm bölüm sonu. Bir dahaki bölüme aşırı iyi şeyler yazmayı planladım. Bu arada oy sayısı artmıyor
Vote atarsınız sevinirim. Sizi seviyorummm kalp kalp kalp ❤ ❤ ❤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Opia |Draco Malfoy Fanfic|
Fanfiction"Seni seviyorum ama seni sevmek sana zarar veriyor." dedi gözleri dolarken. Ellerini hızla kavradım ve kendime çektim. "Versin Draco, bana istediği zararı versin. Ben yine seni severim. Ben yine seni seveceğim."
