Odaya çıktığımda direk uyudum sabah 6 kalkınca cnm sıkılmaya başladı bende kanların hâla uyuduğunu düşünüp aşağıya indim belki kaçmak için fırsat bile olabilirdi..
Aşağıya indiğimde jungkook kahvaltı hazırlıyorum bana jungkook kaçmama yardım eder diye düşünüp ona söylemeye karar verdim fakat yanına giderken jimin önümü kesti
Jimin: Oww günaydın hana erkencisin
Hana: ş-şey b-
Jimin: sen ne hana kaçmaya mi çalışıyorsun imkansız bence deneme çünkü denersen seni gene buluruz fakat taehyung'un bu sefer sabır edeceğini sanmam salise'sinde ölürsün
Hana: hayır ben jungkook'un yanına gidiyordum
Jimin: oww peki o halde yol senin
Jimin beni korkutuyordu bana her an saldıracakmış gibi his ediyordum başta baktığımda jungkook orda değildi kafamı biraz çevirince bahçe gibi bir yerde çiçek suladığını gördüm abilerinden ćok farklıydı nazik ve kibardı ama diğer ikili için öyle diyemem. Jungkook'un yanına gidince beni gördü ve çağırdı.
Jungkook: Oh hana erkencisin günaydın gelsene
Hana: günaydın jungkook
Jungkook: noldu rengin bembeyaz korktun mu?
Hana: sabah jimin ile karşılaştım söyledikleri hiç iyi şeyler değildi. Jungkook neden avlanıyorsunuz yada neden her zaman avlanmıyorsunuz.
Jungkook: nasıl yani?
Hana: yani neden avlanıyorsunuz
Jungkook: sen yaşamak için yemek yemez misin buda bizin yemeğimiz
Hana: o zaman açlık zamanı mı ne neden onu bekliyorsunuz
Jungkook: aslında bunu sana anlatamam gerek ama sana güveniyorum
Hana: bana ne anlatacaksın?
Merak ile beklerken jungkook konuştu
Jungkook: Şimdi bizim bir zamanımızda var ve biz zamanımızda gelmeden avlanırsak ve her gördüğümüz insanı öldürürsek bizde öldürülürüz.Hatta annemiz ve babamız bundan dolayı öldü
Açlık zamanları gelmeden beslenirlerdi her gördükleri insanı...Neyse ve öldürüldüler biz ise uyarı aldık dikkat etmeliyiz.Ve sana yalvarıyorum bunları abimlere anlatma bana çok kızar-
Taehyung: Aile meselelerini ne zamandır bir insana anlatıyorsun jungkook
Sesin geldi tarafa dönünce sınırlı bir adet Taehyung ile karşılaştım gözleri kıpkırmızı idi... Ve bu beni oldukça korkutmuştu
Taehyung: jungkook dışarı çık
Jungkook: Abi am-
Taehyung: SANA DIŞARI ÇIK DEDİM
Jungkook: üzgünüm hana...
Dedi fısıldayarak ve çıkmıştı Taehyung üstüme doğru adım attıkça ben geriye atıyordum. Taehyung bana tam yakınlaşana kadar üzerime geldi sırtım soğuk duvara gelince sonumuz geldiğini düşünüyordum ve korkarak gözümü kapattım aĝlamamak için zor duruyordum. Taehyung'un nefesini boynumda hissettim sonra yavaşça kulağıma fısıldadı
Taehyung: Bana bak bu olanları unut yoksa ben yaparım seni şu dakika içinde öldürürüm
Bunları söyleyip uzaklaşmıştı ve o balkonda çıkınca göz yaşlarımı akmasına izin verdim ağlıyordum ailesi için bile aĝlamayan bir kız olarak şuan ağlıyordum Taehyung çıkınca jungkook koşarak yanıma geldi ve meraklı ve endişeli gözler ile bana ne olduğunu sordu söylediğim şeye ben bile inanmak istemedim.
Hana: Jungkook beni öldürün.....
