Weg van jou

Hoofdstuk 1

Pov Matthy

Ik staar stiekem naar degene die voor me zit. Naar hoe hij speciaal voor deze dag een net iets nettere outfit aan heeft getrokken en zijn haar nog iets strakker in de gel heeft zitten dan normaal. Hij staat op waarbij hij opnieuw mijn aandacht trekt. Door zijn beweging komt er een lichte windvlaag over me heen. Een mix van deo en parfum. Hij ruikt zo heerlijk. ''Jij bent hierna'' Robbie, die naast me zit, tikt me aan. Ik knik, terwijl mijn ogen op hem blijven gericht. Die blouse staat hem goed. Hij ondertekent dat papiertje waar hij jarenlang voor heeft gewerkt. Ik moet zacht glimlachen. Ik ben stiekem wel een beetje trots op hem. Ik heb jarenlang bij deze jongen in de klas gezeten. Hem letterlijk zien opgroeien en nu zie ik hem hier zijn vwo-diploma ondertekenen.

Ik ga alvast staan en ontvang een klopje op mijn been van Robbie. Ik kijk hem aan en lach zacht naar hem. Hij is hier speciaal voor mij heen gekomen. Hij is helaas gezakt voor zijn Havo en moet dit schooljaar opnieuw doen. Jammer, maar door zijn cijferlijst voor hij zijn examens inging was het te verwachten. Die jongen deed nooit wat voor school, alleen als je met hem moest samenwerken. Voor een ander doet hij alles, maar voor zichzelf meestal niet. Al probeer ik hem het vaak genoeg te vertellen.

Ik loop naar voren. Iedereen die mij kan zien. Het feit dat hij naar me kijkt maakt me licht nerveus. Dat ik ook zelfs op dit moment aan hem denk. Soms had ik gehoopt dat ik verliefd op iemand anders was geworden. Ik had verliefd kunnen worden op Lara, het mooiste meisje van de school. Of Sophie uit onze klas. Blond haar, blauwe ogen, oftewel precies waar ik op val. Ik ben ook verliefd geworden op blond haar, blauwe ogen. Alleen zijn die van heel iemand anders. Van degene waarvan ik het misschien wel het laatst had gewild, maar gevoelens heb je nou eenmaal niet onder controle. De jongen waar ik al jaren mee bevriend ben: Milo. Ik haat mezelf soms voor dit. Misschien dat ik het beter kan omschrijven als een schaamte. Verliefd worden op één van je beste vrienden, dat is toch iets om voor te schamen?

Ik heb mezelf ook echt voor een tijdje gehaat, maar sinds een paar weekjes heb ik het maar geaccepteerd. Geaccepteerd dat ik hem leuk vind, maar hem toch nooit zal krijgen. Ik geloof niet dat Milo op jongens valt, althans hij heeft er nooit wat over gezegd. Ikzelf heb het ook nog nooit uitgesproken. En zelfs Robbie, degene die ik alles vertel, weet niet dat ik op jongens val. Ook niks van Milo dus. Ik ben ook niet van plan om het hem te vertellen.

Ik ga weer terug naar mijn plek. De roos die ik heb gekregen leg ik onder mijn stoel. Robbie tikt me aan. ''Ik ben trots op je maatje'' Ik lach zacht. ''Volgend jaar zit ik op jou plek en jij met een roos onder je stoel'' Kijk ik hem streng aan. ''Beloofd'' ''Dan is het goed!'' We wachten de laatste mensen nog af, waaronder Koen en Raoul. Zodra we mogen opstaan loop ik naar die twee toe. Ik feliciteer ze en complimenteer Koens' outfit. Die jongen heeft ook weer eens de verkleedkist opengetrokken. Het is een bijzondere outfit, laat ik het zo omschrijven.

We lopen naar buiten, het plein af. Ik zie mijn beide ouders in de verte staan en loop naar ze toe. Ik groet ze en krijg te horen hoe trots ze wel niet op me zijn. ''Wij gaan nu zo richting huis, rij je mee?'' Vraagt mijn vader. Ik draai me om naar de jongens en dan weer terug naar mijn ouders. ''Ik blijf hier'' Ze knikken en lopen weg. Ik loop terug naar de jongens. Koen is weer één of ander piratenverhaal aan het vertellen. Wat hij deze vakantie wel niet allemaal gaat doen met de meisjes. En dan heeft hij het vooral over wat hij allemaal op de jongerencamping waar we naartoe gaan gaat uitspoken. Die jongen heeft wilde plannen.

''En jij Robbie?'' Onderbreekt Raoul Koens' verhaal. ''Ik moet projecten overnieuw maken, anders word ik van school gestuurd.'' Reageert Robbie nog enigszins luchtig. ''Ai, dat is wel klote man'' Reageert Milo daarop. Robbie trekt zijn schouders op. Als ik hem was zou het me echt wel wat boeien. Geen lange vakantie met je vrienden, alleen maar aan school. Hij gaat wel mee naar camping Appelhof op Terschelling. Daar gaan we een weekje alleen maar zuipen en lol maken. Mijn eerste vakantie zonder ouders. Zin in!

''Ijsje om het te vieren?'' Stelt Milo voor. ''En om te vieren dat Robbie erbij is'' praat hij goed. ''Ik weet niet of ik daar wel blij mee ben'' Grapt Koen. Die grap zit al een tijdje in onze vriendengroep, aangezien Robbie er dus vaak niet bij is. Hij heeft altijd wel iets, vaak positief, maar vaker in negatieve zin. Raoul gaat helemaal stuk om Koens' opmerking en zo volgen we de weg naar de snackbar om een ijsje te halen. Vieren dat we zijn geslaagd, vierend op de lange vakantie die ons tegemoet staat.

Long time no see, maar wel met een nieuw boek! Ik heb al een groot deel vooruit geschreven, dus jullie kunnen komende tijd aardig wat uploads verwachten. En als je zelf examens moet doen: succes, je kunt het! Denk aan de lange vakantie die je tegemoet staat.

X Lotty