Love In The Rain

Simula

"Please tigilan mo na ako,wala na tayo,tapos na tayo kaya please tigilan mo nang pagsunod sakin".

"Pakinggan mo muna ako". Hingal nyang sabi. Nakasunod parin siya sakin,habang ako patuloy lang sa paglakad.

Pakinggan? Para saan pa? Para mauto na naman ako ulit? Hell no!

Humarap ako sa kanya,at taas noo siyang tinitigan.

Galit ako,galit na galit.

"Para saan? Para sa mga kasungalingan mo? Hindi muna ako mauuto ulit Caleb,at kahit kailan hindi muna ako makukuha".

Tumingin ako sa mga mata niya,parang nadurog siya sa sinabi ko,well bagay lang naman iyon sa kanya dahil niloko niya ako.

"Please Pat,kahit ngayon lang gusto kitang makausap,kahit isang minuto lang". pagmamakaawa niya.

Hindi ako natinag at tinalikuran ko na siya,ayokong makitang lumuluha siya ng dahil sakin.

Yes kahit may galit ako,mahal ko parin ang lalaking bumuo sakin,ang lalaking minahal ko ng sobra.

Pero hindi na maibabalik ang dati,na masaya at puno ng pagmamahalan. Pareho kaming naaging toxic sa relasyon namin at alam kung hindi lang siya ang may kasalanan bakit natibag ang pagmamahalan namin.

Habang papalayo ako ay narinig ko ang huling sinabi niya.

"Mahal kita,at baunin mo yan hanggang sa mawala ako."he shouted.

I turn his gazed,and unfamiliar faces surprise me.

Nanaginip na naman ako.

"Pat,are you okay? Nanaginip kana naman".my bestfriend Lexi ask me.

Bumangon ako at nilibot ng paningin ko ang loob ng kwarto.

Andito pala sila lahat. My man's best buddies

Nakakatuwa dahil kahit wala na siya ay hindi parin nabubuwag ang pagkakaibigan namin.

I hope he's here,joining us.

"Tinawagan kasi kami ng kapatid mo dahil hindi mabuksan ang pinto ng kwarto mo,ayun nag panic kaya pumunta kami kaagad". Tyron said.

Hinanap ng mata ko ang aking kapatid at ngumiti. Sinusubukang ipahiwatig na okay lang ang kanyang ate.

"Sorry guys naabala pa kayo ng dahil sakin,okay naman na ako eh". Sincerely said. Tumangon naman sila isa isa.

"Total andito naman na tayong lahat bakit hindi nalang natin siya dalawin".

Napaangat ako ng tingin.

"Marky!". Saway nila.

Alam ko naman na ako ang inaalala nila. It's been a years na ng hindi ko siya dinadalaw.

Tumingin ako sa kanila ang ngumiti. Ito na siguro yung tamang panahon na dalawin ko ulit siya.

"I'm fine with that". Sabi ko.

"Oh see,okay naman pala arayyy!".

"Ikaw ang bunganga mo kahit kailan talaga ang tulis". Away ni May kay Marky.

"Eh bat moko binatukan". Napairap nalang si May sa tinuran ni Mark.

Lumabas sila habang nagbabangayan naman ang dalawa,napailing nalang ako.