YARIM KALAN HAYATLAR

Bölüm 1

Bir sonbahar sabahıydı, bugün 18. Yaş günümdü ve yetimhaneden ayrılacağım gündü, evet yetimhane, annemi ve babamı hiç tanımadığım, benim büyümeme vesile olan bu koca bina. Burayı pek sevmezdim ama sevmek zorundaydım çünkü gidecek yerim yoktu ama bu gün bir sığıntı gibi yaşamayı bırakıp kendi evime çıkacaktım (bu parayı yıllardır çalıştığım işlerden biriktiriyordum)

"Aden" evet, yaşasın bana sesleniyorlardı bu benim adımdı çıkış işlemleri için çağrılıyordum...

Şuanda tam şuanda yetimhaneden çıktım ve bir arabaya bindim bu araba çalıştığım yerin patronunun yani Erdal Beyin arabasıydı, süren kişi ise şoförüydü. Beni önce Erdal Beyin yanına daha sonra ise evime bırakacaktı.
*
Gelmiştik burası bir şirketti ve ben burada asistanlık yapıyordum ama bu gün çalışmak için gelmedim, ne için geldiğimi bende bilmiyordum. Erdal Bey çağırdı ve geldim.

Kapıyı tık tık ladım ve girdim ama içerdekilerden sadece Erdal Bey'i ve onun yardımcısını tanıyorum onlar dışında 20'li yaşlarında bir erkek ve orta yaşlı bir kadın kanepede oturuyordu, büyük bir ihtimalle bu kişiler Erdal Bey'in eşi ve tüm şirketteki kadınların konuştuğu oğluydu. Ama başımı sağa çevirdiğimde iki kız ve bir erkek daha gördüm, onların kim olduğunu tahmin edemedim.
Erdal Bey söze ilk başlayan kişi oldu. "Evet çocuklar, bu Aden" odadaki tüm bakışlar bana döndü ve Erdal bey oturmam için kanepeyi işaret etti, oturdum ve Erdal Bey söze devam etti "Aden'e iş ve yaşam hayatında siz yardımcı olacaksınız" sesi bir ton kalınlaştı ve "Özellikle de sen, sevgili oğlum" ve oğlu diye düşündüğüm genç adam gerçekten de oğlu çıkmıştı, oğlu kafasıyla onayladı ve oturduğu yerden kalktı onunla bir sağ tarafımda olan kişilerde kalktı, artık onların kim olduğunu biliyordum, Erdal Bey'in oğlunun arkadaşlarıydı onlar.

Ardından kızlardan biri beni çağırdı ve yanlarına gittim, çağıran kız heyecanlı bir sesle konuşmaya başladı "Merhaba, ben Alara ve buda kuzenim Lara" Lara da hemen içten bir gülümseme attı ve benim gözlerim Lara'nın yanındaki iki erkeğe kaydı, bunların ikiside oldukça kaslı ama tiplerine bakılırsa pekde büyük olmayan iki yakın arkadaşdı ama birisi somurtuk suratlı, asi diğeri ise neşeliyli, neşeli olan hemen lafa atıldı "Selam tatlım ben Koray " ve çapkın bir gülümseme ile göz kırptı, ben de karşılık olarak usulca gülümsedim. Asi olan konuştu bu sefer "Merhaba, ben Ateş" adı kadar ateşli gözlerle bakıyordu irislerime, korkulmayacak gibi değildi, elini uzattı ve bende karşılık verdim, daha sonra ise yine aynı şoför ile arabaya bindik ve yola çıktık...

Geldiğimiz yer güzel, iki katlı müstakil bir evdi. Arabadan indiğimizde Ateş "Umarım evini beğenirsin, tüm dizaynı bana ait." dedi ve ben sadece aval aval evi izleyebildim 1-2 dakika sonra silkelendim ve kendime geldim ama tek diyebildiğim şey "b-bu ev benim mi?" Koray sıcak bir gülümseme ile başını salladı.

*
İçeri girdiğimde beni dışı kadar güzel bir ev karşıladı, hayatımda ilk kez böyle bir ev görmüştüm, yani tabi ki filmlerde veya dizilerde görmüştüm ama gerçekte asla görebileceğimi sanmıyordum, burada birden fazla hizmetçi ve bir çok oda bulunuyordu burası bir harikaydı.

Akşam olmuştu Ateş, Lara, Alara ve Koray gitmişti canım çok sıkılmıştı, tam yatmaya odama gidecektim ki kapının çalması buna engel oldu, evet hizmetçiler vardı bunu biliyordum ama kimin geldiğini merak ettiğim için kapıyı ben açtım.

Kapıyı açtığımda gördüğüm siyah saçlar, siyah gözler ve siyah gözlerin attığı ok gibi bakışlar Ateşe aitti, "Hoş geldin" dedim, "Hoş buldum" dedi,"içeri girsene" diyebildim sadece ve kenara çekilip elimi girmesini gösterircesine içeri doğru uzattım, "sağol, ama girmeyeceğim işim var" dedi ve elini cebine attı ve bir anahtar çıkardı "bu anahtar senin" biraz duraksadı ve devam etti "yani bu evin sabah Koray vermek için elimden almıştı ama şirkette düşürmüş" dedi ve anahtarı uzattı, anahtarı aldım ve "Teşekkür ederim" dedim kısık bir ses ile, o ise kendinden emin bir ses tonuyla "Rica ederim" diye karşılık verdi ve gitti.
Nedenini bilmiyordum ama içim kıpır kıpır olmuştu, bunun Ateş ile bir alakası olmadığını düşünüyorum çünkü benim yetimhanedeki arkadaşlarım ve şirketteki birkaç arkadaşım dışında ilk kez arkadaşım olmuştu.

Sabah olmuştu, saat henüz yediyi on geçiyordu asistanlık mesaisi dokuzda başlıyordu ama ben hazırlanmaya başlamıştım, saat tam sekizde dışarıdan gelen korna sesiyle dışarı çıktım ve üstü açık bir arabanın sürücü koltuğunda Koray'ı, yan koltukta Ateş'i ve arkada ise Lara ile Alara' yı gördüm, Koray bana gel işareti yaptı ve arka koltuğu üçledik. "Artık asistan değilsin saat sekizi çeyrek geçe iş başı" dedi Koray "Neyim?" diye sordum, bu sefer Ateş sözü aldı ve "Hala asistansın ama orada değil, Koray Bey lafı çıkmaza sokmaya bayıldığı için senin aklını çeliyor." ve bu sefer kimseye kaptırmadan lafı ben aldım "Nerede asistanım?" diye sordum, bu sefer Lara cevap verdi, neydi bu bulmaca mı? Tek bir kişi cevap veremiyor muydu?? Off herneyse, sakin olmalıyım."Ateş'in şirketinde, Ateş'in asistanısın." dediğinde Lara,  neden bilmiyordum ama Ateş' in gözetimi altında çalışmak istemiyordum...

*
Şirkete gelmiştik, burası Erdal Bey' in şirketine benziyordu ama daha moderndi. Ateş bana şirketteki odamı gösterdi ve odadan çıktı.

Aradan birkaç saat geçtiğinde çalışmaya ara verdim, Lara ve Alara da bu şirkette çalışıyordu, onlar ile beraber şirketin karşısındaki kafeye gitmiştik. Şirkete tekrar döndüğümüzde herkes odalarına gitmek için ayrıldı, bende tam odama gireceğim an bağırma sesleri duydum ve sesin geldiği yöne doğru ilerledim, ses Ateş'in odasından geliyordu, aralık olan kapıdan içeri baktım.Ateş ve Erdal Bey kavga ediyordu konuyu çok merak ediyordum ama tabiki de kavganın ortasında girip ne oluyor diye sormayacaktım.Geri odama döndüm ve çalışmaya devam ettim.

Mesaim bitmişti ve eve şoförle gelmiştim Ateş'lerin nerde olduğunu bilmiyordum en son Ateş'i odada kavga ederken, Lara ve Alara' yı kafede ve Koray'ı ise sabah görmüştüm. Canım çok sıkılıyordu ve hava almak için dışarı çıktım, yeni açılan bir alışveriş merkezi vardı, oraya gittim ama keşke gitmeseydim. Avm'den içeri girdim, içindeki birkaç yere girdikten sonra, dışarı şoförün olduğunu düşündüğüm yere doğru ilerledim ama şoför de araba da yoktu, telefonumu elime aldım ve şoförü aradım, ulaşılamıyordu.
Sağa, sola baktım bula bilme umuduyla ama gördüğüm kişi şoför değildi Ercan'dı, Ercan ben küçükken beş, altı yaşlarındayken beni ve arkadaşlarımı zorla dinlendiren adamdı, o günlerin üzerinden isterse yüzyıllar geçsin unutamam, onun elinden polisler sayesinde kurtulmuştuk, polisler onu hapse atmıştı, beni ve arkadaşlarımı da yetimhane ye vermişlerdi. Herneyse, Ercan'ı gördüğümde korktum ve panikle dim, koşmaya daha doğrusu kaçmaya başladım beni durduran kişi, üzerinde siyah kot ceket, siyah tişört ve siyah kot pantolon olan bir adamdı, kafamı kaldırdım ve yüzüne baktım bu Ateş'ti. 

Ateş'e baktım bir süre ve Ateş düz bir sesle "Arabaya bin" dedi. Arabaya bindim, o da şoför koltuğuna geçti, evet şoför koltuğuna, bu sefer şoför yoktu sadece Ateş ile ben...

Ateş arabayı çalıştırdı ve konuşmaya başladı"Kimdi o adam? " dedi sert bir sesle ve ben sanki anlamamış gibi "Hangi adam?" dedim, Ateş daha sert bir sesle "Seni takip eden adam, Aden" Aden derken sanki bana kızgın olduğunu belli etmek istemiyormuş gibi sesi yumuşamıştı. Cevap vermek istemiyordum ama Ateş gözlerimin içine baktığında, gözlerindeki merakı okuyabiliyorum onun için konuşmaya başladım. "O adam Ercan'dı, Ercan ben küçükken beni ve arkadaşlarımı zorla dilendiriyordu, sonra ise polisler onu alıp hapse attı, bizide yetimhaneye götürdüler"  konuşmayı bitirdiğimde eve gelmiştik ama burası benim evim değildi, ben daha buranın nere olduğunu soramadan Ateş cevap verdi "Bura benim evim gece burada kalacaksın, o ev güvenli değil" dedi, sesi az öncekine göre daha yumuşaktı ama hala biraz sertlik vardı. İtiraz etmedim ve onu başımla onayladım, çünkü biliyordum ki evimdeki korumaların Ercan'a karşı pek bir işlevli olmayacaktı.

*

Evi, benim evimi andırıyordu ama daha büyüktü. Ailesiyle yaşamaması beni şaşırmıştım doğrusu, neden annesi, babası varken tek yaşıyorduki? "Gel" düşüncelerime son veren ses Ateş'in sesi olmuştu, onu takip ettim bir odaya girdik ve "Odan burası, dolapta kıyafetler var onları kullanabilirsin" dedi ve çıktı.

Akşam olmuştu saat 10 falandı uykum gelmişti ama uyumak istemiyordum, yatağa uzandım ama uyumak için değil düşünmek için, yani en azından öyle istiyordum, kendimi uykunun kucağında bulmadan önce...

Umarım bölümü beğenmişsinizdir😉

En beğendiğiniz sahne hangisiydi???

Sizleri çoook seviyorum💞