MAFIA LoVe [Jeon Jungkook] (დასრულებული)

2.

მარია პოვ:
თავის ტკივილის გამო მეღვიძება და თვალებს ვახელ. გარემოს მოვავლე თვალი და სრულიად უცხო ადგილას ვარ. ოთახში ვარ რომელიც სულ შავებშია და ძალიან დიდ საწოლზე ვწევარ. საწოლზე წამოვჯექი და ფიქრი დავიწყე. არ ვარ ის ადამიანი რომ ასეთ დროს შემეშინდეს და თავგზა ამებნას. ჩემს ყურადღებას კარის სახელურის ხმა იქცევს. კარისკენ ვიხედები და ვხედავ თუ როგორ შემოდის ოთახში ცოტა არ იყოს სიმპატიური შარვალ-კოსტიუმში გამოწყობილი ბიჭი. ჩემთან ახლოს მოდის და ლოგინზე ჯდება.

მე: ამ ბოდიში მაგრამ სად ვარ? ან თქვენ ვინ ბრძანდებით?
ბიჭი: გამარჯობა პატარავ.
მე: პატარავ? ბოდიში მაგრამ მე სა-
ბიჭი: ვიცი ვიცი რომ მარია გქვია😉
მე: რა? ჩემი სახელი საიდან იცით ან ეს ყველაფერი რას ნიშნავს?
ბიჭი: პირველ რიგში მე ჯეონ ჯონქუქი ვარ, ფორმალურად ნუ მომმართავ შენზე მხოლოდ ერთი წლით ვარ უფროსი და კიდევ შენი თავი აქ მე მოვაყვანინე ამიერიდან ჩემთან იცხოვრებ.
მე: რა შენთან რატომ უნდა ვიცხოვრო იდიოტო? და საერთოდ საიდან იცი მე რამდენი წლის ვარ.
ჯეონი: შენზე ყველანაირი ინფორმაცია მაქ მოძიებული და შენი იდიოტი აქ არავინ არის.

საიდანღაც ეს სახელი მეცნობა. ჯეონი,ჯეონი...მოიცა ეს ის სასტიკი მაფიოზია😱 ო არა.

ჯეონი: როგორც ჩანს არ იცი ვინ ვარ თორე ასე არ დამელაპარაკებოდი.
მე: არა არა ვიცი ვინც ხარ შენ მაფიოზი ხარ ხო?
ჯეონი: აჰამ ზუსტად ხოდა თუ არ გინდა აქვე დაგახალო თავში ტყვია მაშინ ბევრს ნუ ილაპარაკებ.
მე: კ..კარგი

ღმერთო ვინმემ მიშველეთ!!!

ჯეონი: ახლა კი მე გავალ შენთან კი გოგონა შემოვა ვინც ტანსაცმელს შემოგიტანს.
მე: ტანსაცმელს?
ჯეონი: ხომ რაც უნდა ჩაიცვა.
მე: კარგი.

ჯეონი ოღახიდან გადის. რა ხდება ჩემს თავს!!! ხუთ წუთში ოთახში ვიღაც გოგო შემოდის ხელში კი რაღაც ყუთი უკავია.

გოგო: გამარჯობა მე ტატიანა ვარ აქ ვმუშაობ. აი ამ ყუთში ტანსაცმელი დევს რაც უნდა ჩაიცვა.