My Valentine

68 52 16
                                    

"Why is it so easy for you to let me go?" Napatingin ako kay Grace nang sabihin niya iyon

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"Why is it so easy for you to let me go?" Napatingin ako kay Grace nang sabihin niya iyon. Ano bang sinasabi niya?

"Why would I had to let you go when in the first place I was not holding you?" I know this will hurt her, but it's the only way to end this.

She cleared her throat, forcing herself not to burst into tears. Kahit na ganoon, wala akong ibang nararamdaman sa kanya kung hindi awa.

"Mahal kita Niko. Akala ko may pagkakaintindihan na tayo. Ang tanga ko sa pagaakalang may nararamdaman ka rin sa akin." Napailing siya at natawa sa sinabi.

"Kaibigan kita. Hanggang doon lang iyon. Pasensiya na."

Napatango siya bago pahiran ang kanyang mga luha.

"Even from the fact that you don't love me at all, I just want to say I love you for the last time...my valentine."

Lumipas ang mga buwan at hindi na kami muling nagusap pa. But her absence in my life, made me realized that I clearly am into her.

"Gusto ko si Grace." nagugulat kong tiningnan si Dexter, kaibigan ko.

"Did you ask her out?" No. Not her. Please.

Tumango siya.

I flinched my fist and awkwardly laugh, "Ano namang nagustuhan mo sa kanya? Ang pangit niya."

Agad nangunot ang noo niya, "Come on bro. Stop being gag0"

Tinungga niya ang bote bago ako tignan sa mata, "I like her a lot. And I don't tolerate you speaking nonsense to my future wife."

"Hindi kayo bagay." tss. future wife.

Aaminin ko naramdaman ko ang sensiridad sa kanya pero hindi pwede. She's mine.

Matapos ang inuman natagpuan ko nalang ang sarili kong nasa harap ng bahay ni grace.

Kunot noo niya akong pinagbuksan ng pinto, "Anong ginagawa mo rito?"

"Are you going to give him a chance?" I asked her.

She sighed in disbelief before turning her back on me.

"Nonsense." aniya.

Huminto siya pero hindi parin humarap.

Hinawakan niya ang doorknob bago nagsalita, "Stop making comments about my personal life because you're no longer part of it. Kung ano man ang maging desisyon ko, sa akin nalang yun. Isa pa, walang tayo para magsalita ka ng ganyan."

"Grace. Wait. " I said and hugged her from the back bago pa siya tuluyang makaalis.

"I'm sorry. Isang malaking pagkakamali ang pagtulak ko sayo palayo noon."

...

Maraming taon ang dumaan. Maraming pangyayari na rin ang aming naranasan. Pumatak ang mga luha ko ng mapanood siyang naglalakad sa gitna ng pasilyo ng simbahan, suot ang kanyang puting bestida. Her eyes were smiling while she was walking.

Walking towards Dexter, the man of her life. I remember that day I pleaded for forgiveness. She did forgive me but she no longer give me a chance to enter her heart. Ika niya'y napulot na ni dexter ang susi sa puso niya bago ko pa ito mahanap muli.

After the wedding, grace walk towards me with a happy heart.

"Congrats on your wedding." I smiled.

"Thank you." she said wholeheartedly.

"Thank you for giving me the chance to find someone better than you. I guess I was wrong. You're not my Valentine afterall." hindi ko inasahang papatak ang luha ko sa sumunod na sinabi niya.

Pinagsisisihan kong ngayong ko lang napagtantong mahal ko siya. Kung kailan hindi na ako ang mundo niya.

 Kung kailan hindi na ako ang mundo niya

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Whispers || One-Shot StoriesWhere stories live. Discover now