Golvende spiegel op de bodem van mijn hart,
Je kleurt de wereld zoals hij zich aan jou toont,
In twintig tinten bruin de eenzame takken van
De boom, en woorden verliezen hun toon.
Krullen dansen in de zon, maar verdwijnen
Onder je verweerde tranen, geen gekwetter
Van vogels, slechts toonloze dagen, want
Waar blijdschap slinkt, verdriet overwint.
Oh goddeloze God, je bemint me. waarom dan
Is mijn hoofd gevuld met zo veel wanen, en
Blijkt je wereld nooit voor mij te dwalen?
Ben ik werkelijk de enige, die niemand
Kan beminnen, zelfs niet door jou, minnaar
Van allemaal? Je traan vermorzelt mijn waan.
YOU ARE READING
Vogeltjeswind
PoetryVogeltjeswind is een dichtbundel met liefdesgedichten. Grappig genoeg dacht Jelinka altijd dat ze nooit een hele dichtbundel vol liefdespoëzie zou publiceren, want liefdesgedichten vond ze altijd veel te zoetsappig en melig voor haar eigen wereld. T...
