GÜNEŞ

♡ Bölüm 1 ♡

Ben Güneş. Şu an deniz kenarında oturmuş, bir yandan arkadan arkadaşlarımın gelen gür kahkahalarının eşliğinde buradan gitmemin hüznünü yaşıyorken öte yandan dalgaların verdiği huzurlu sesi dinleyip hafif esen meltemin saçlarıma dokunup yüzümü okşamasına izin veriyorum. Bir hafta sonra kazandığım üniversite için buradan ayrılmam gerekiyor, yaşadığım hüznün sebebi bundan. İstanbul' da Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi resim bölümüne kazandım. Küçüklüğümden beri gitmek istediğim bölümü ve üniversiteyi sonunda kazanmış olmanın verdiği mutluluğu size anlatamam. Şey gibi düşünün saçınızı istediğiniz tonda tutturmak istersiniz ama ya tutmazsa diye endişelenip sonrasında ya hakkkkkk diye girişip boyarsınız sonra saçınızı yıkayıp, kuruttuktan sonra istediğiniz sonucu elde etmiş olursunuz ya hehhhh tam olarak öyle mutluyum. İçimden geçirdiğim düşünceye hafif kıkırdadıktan sonra yanıma ne zaman oturduğunu anlamadığım Sera'nın bana hafif buruk bir şekilde gülümsemesine aynı onun gibi buruk bir gülüşle karşılık verdim.

Sera, Sera Yaman benim Muğla' da en yakın arkadaşım. Onunla tanışmamız ikimizin okulda sürekli birbirine göz devirip, çalımlı çalımlı birbirimizin yanından geçmesiyle olmuştu. İkimizin birbirine karşı olan nefretini arkadaş gruplarımız bildiği gibi, neredeyse tüm okul da bilirdi. Bu nefret neye bağlı diye soracak olursanız, arkamızdan kazılan dedikodu çukurlarını size örnek olarak verebilirim. İkimizin kendine ait arkadaş gruplarının olduğunu söylemiştim. Bu arkadaş gruplarından birbirimize söylemediğimiz ağır ithamları sanki biz söylemişiz gibi bize ileten arkadaşlarımız vardı. Bu sebepten ötürü sürekli birbirimize nefretle, öfkeyle ve tiksintiyle bakardık. Sonra Sera'nın babasının vefatıyla içim burkulduğu için onun yanında olmam gerektiğini düşündüm. İyi ki diyorum, iyi ki bu düşünceye varıp onun yanında olmuşum. Samimi olduktan sonra ikimiz oturup konuştuk ve birbirimizin arkasından asla kurmadığımız cümleler olduğunu anlayınca ne ben ne o bir daha o arkadaş grubuyla iletişim geçmedik. Birbirimizin ailesi olduk. Ne benim ailem ne Neşe Teyze bizi kendi evlatlarından öte görmedi.

Sera'nın gözümün önüne ellerini sallamasıyla daldığım düşüncelerden sıyrıldım.

''Heyyy, Güneş' im iyi misin, daldın gittin yine.'' Böyle söylemesinin tek sebebi onları ve ailemi burada bırakıp gideceğim için sürekli dalgın olmamdan kaynaklıydı.

''İyiyim güzelim, öyle dalmışım, düşünüyordum. ''dedim.

Daha sonra beklemediğim bir anda sıkıca sarıldı. Beklemediğim için bir süre ellerim havada asılı kaldı. Aynı sıcaklıkla sarılmasına karşılık verip, kafamı yasemin kokulu boynuna gömdüm. O da aynı şekilde kafasını boynuma gömdü. Beklemediğim bir anda boynumdan hissettiğim sıcaklıkla donup kaldım. E bu kız şimdiden böyle ağlarsa ben nasıl onu burada bırakıp gideceğim. Acilen ortamı neşelendirmem lazım yoksa doldu olan gözlerim Fırat Nehri gibi akacak, her yer su gölü olacak. Birden Sera' yı kendimden uzaklaştırıp koluna bir fiske attım, attığım yeri dişledim. Sera' ya bakınca şok olmuş gözlerle bir bana bir vurup dişlediğim koluna dehşet dolu gözlerle bakıyordu. Bu görüntüsünü gördükten sonra kıkırdadım. Bunu fark eden Sera kafama ufak çaplı bir şamar attıktan sonra. Ateş saçan gözlerle bana bakarak;

'' KIZIM SEN KÖPEK MİSİN? YA SANA İNANAMIYORUM KOLUMUN GELDİĞİ HALE BAK OTUZ İKİ DİŞİNİN OTUZ İKİSİNİ BURAYA BIRAKTIN, BİRİ SORARSA NE DİYECEĞİM BEN ŞİMDİ! (tırnak işareti yaparak) 'KUSURA BAKMAYIN BEN ARKADAŞ OLARAK YANIMDA KÖPEKLE GEZİYORUM MU?' .''

Kendime engel olamayarak bir elim karnımda bir elimle dizimi döverek anırmaya başladım. Gülüşlerimin arasında cümle kurmaya çalışıyordum.

''Kı-kızım gitmeden sa-sana anı bıraktım i-işte.'' Gülüşlerimin arasında Sera' ya baktığımda rodesunda gördüğü kırmızı örtü gibi bana baktığını görünce gülüşüm yavaş yavaş silindi. Olduğum yerde gerilemeye başladım. Bir yandan Sera' ya nasıl bir açıklama yapacağımı düşünüyordum. Sera ne olduğunu anlamadan bağırarak koşmaya başladım. O sıra Sera arkamdan aynı hızla koşmaya başlayarak bana sövmeye başladı.