කඩුපුල් (Complete)

අට

එදා රෑ ගෙදර ආවෙ කොහොමද කියන්න මට මතක නෑ.
හැබැයි උදේ ඇහැරෙද්දි නම් දැනුනෙ ඔළුව උඩ ගල් රෝලක් සෙට් කරලා වගේ.
පුදුම ඔළුවෙ කැක්කුමක් ඒක.
"අම්මේ" කියන්න කට ඇරුනට අමාරුවෙන් ලාවට ඇරගත්ත ඇස් දෙක අස්සෙං මං දැක්කෙ අපේ ගේ නෙමෙයි.

ශැක්!
මං තාම මහසෝනා එක්ක.
එතකොට අපේ පාටියට මොකද වුනේ. ඊයෙ අපි හිතාගෙන හිටියෙ අපේ ගෙදර යන්නනෙ. මං කොහොමද මෙහාට පතබෑවුනේ.
මහසෝනාගෙ කෑම වලට ඉනාවක්වත් දාලා දීලද මන්දා මං මේ ගේ අස්සෙම රිංගන්නෙ.

ඔළුව පැලෙන්න වගේ.
පැනඩෝල් දෙකක්වත් නෑ. කෑගහලා අර යකාගෙන් ඉල්ලන්නත් බෑ.
ඊයෙ මොන සන්තෑසියක් වුනාද දන්නෙත් නෑ.
අයියෝ!!!!
ඕවා හිතන්න බෑ දෙයි හාමුදුරුවනේ, ඔළුව ගැලවිලා අතටවත් එයි මගේ.
ඉන්නම බෑ.

වතුර ටිකක්වත් බොන්න හෙමීට කුස්සිය පැත්තට යන්න බැලුවෙ මං. සද්දෙ නෑහෙන්න යන්න ඕන. අරුන් දෙන්නට කොල් කරලා මොකද වුනේ කියලා දැනගන්නකල් මහසෝනට මුලිච්චි වෙන්න නරකයි.

මං හෙමින් හෙමින් අඩි තිය තිය ගියේ පූස් පැටියෙක් වගේ. කොහොමත් පූස් පැටියා වගේ ස්වීට් කොල්ලෙක්නෙ ඉතින්.
මලා!
මං ඉක්මන්ට බිත්තියට හේත්තු වුනා.
මහසෝනා කුස්සියෙ. උයනවද කොහෙද.
මිනිහටත් මරු වැඩේ හැබයි.
දැන් කන්න දීපියකො මටත් එක්කම උයලා. අපේ අම්මා දන්නවා නම් පපුවෙ අමාරුව හැදෙයි.
හී හී....
කොහොමද කොල්ලගෙ වාසනාව.
ගන්න ඕන ස්වීප් ටිකට් එකක් අදම!

හැබැයි වතුර බොන්න කුස්සියට යන්න හැටියක් නෑ දැන්. කතාව හදාගන්න බෑ වුනේ මොකද්ද නොදැන.
දැනට හෙමීට බාතෲම් එකෙං වතුර බොනවා. ඔය කොයි කොයි ටැප් එකෙන් වැක්කෙරුනත් එකම වතුරනෙ.
ආයෙ මොකටද මල සමයං.
වැටෙන එක්කිං ගිලලා දාන්න තියෙන්නෙ.

මං ශේප් එකේ හැරුනා බාතෲම් එකට.

"ආ! තමුසෙ නැගිට්ටද?
මොකෝ කෙලිං හිටං ඉන්නත් බැරිද බිත්ති අල්ලං බඩගාන්නෙ?"

අම්මෝ සද්දෙ!!!!
මේ මිනිහා බීරිද මන්දා. මගෙ කනත් එක්ක කීං ගානවා.
නරක දසාවක් දෙයියනේ මේක.

"ඕයි, බලනවා මේ පැත්ත.
තමුසෙ නිකං ගෙට වෙච්ච ලමාතැනී වගේ තොඳොල් වෙන්නැතුව"