TC [ COMPLETED ] ✓

KABANATA 4

JOSAIAH LUIS POV

Tumakbo ako ng tumakbo na lumingon sa kanila. Narinig ko pa ang sigaw ni James. Nasa labas na ako ng gate ng Mansion nila. Tagaktak na ang aking pawis. Para akong kabayo sa kakatakbo.

Hinigit ako ng kong sino sa likod ko, napasigaw ako. Lumingon ako at nakita ko si James humahangos. May sasakyan palang sobrang bilis na papunta sana sa puntahan ko.

"Ano ba Josaiah, hindi ka ba tumitingin sa dinadaanan mo!?" galit sa sabi nito.

Niyakap ko ito at naiiyak na. Narinig namin ang pagbusina sa likod namin at ng lumingon kami nakita namin ang Isang sasakyan pa punta amin. At huli na, natulak na ako ni James pagilid kaya siya ang nabundol. Nabunggo ang ulo ko sa Isang concrete. Ma feel ko ang pagdaloy ng likido sa aking ulo.

Pero kahit ganon tumayo ako at umiiyak na tumakbo. Wala na ba si James? Halos hindi ko na makita ang daan kasi sa luha na nasa mata ko.

Narinig ko ang pagsunod ng sasakyan sa akin. Ilang beses akong nadapa. Malayo pa rin ako sa waiting shed. At sumabay pa talaga ang ulan sa nangyayari. Basta last thing I knew is I was bump by the car and nearly unconscious. I here some noises, and I was just really fighting the darkness. Nakita ko ang papa ni James nakangising nakatingin sa akin. May dugo din ito sa noo.

"Flor Muertas!"sigaw nito saby tutok sa akin ng basag na salamin. Pero bigla ito nawala sa aking paningin at nawalan na nga ako ng pangtingin. Dumilim na ito.

Nagising ako sa iyak ni James. Alam ko na si James iyon, kasi familyar sa akin. Narinig ko din ang paghingi ninya ng patawad sa kawalan habang nakahawak sa sking kamay.

"S-sorry mahal,"humagulhol ito sabay halik ng aking mga kamay. Unti-unti akong nagmulat.

Tama nga ang hinala ko nasa hospital ako. Tahimik naman akong nagdasal at nagpasalamat sa diyos. Buhay pa ako!

Hinawakan ko din ang kamay ni James kaya napatingin siya sa akin. Nakita ko ang gulat sa mukha ninya, Dali dali siyang tumawag ng nurse. Tumawa naman ako, ang OA talaga ng lalaking 'to.

"Kamusta kana mahal, may masakit ba sa iyo?"nag-aalalang wika nito. Umiling naman ako.

"Wala naman, bakit ka nagso-sorry diyan. Dahil ba sa nangyaring trahedya? Hindi mo kasalanan 'yon."sabi sabay yakap sa kanya. Mas humagulhol ito sa iyak. Naiiyak din ako, kasalanan ninya ito eh. Umiiyak kasi siya, naiiyak tuloy ako.

"Tama na iyak, okay lang ako. Ikaw? Hindi ka ba napuruhan ng nasagasaan ka?"nag-aalalang tanong ko. Ni hindi naman na kita na may bandages siya, pero baka may serious ganon. Like external.

"Wala naman, may ipagtapat nga pala ako Josh."wow that's off, he called me Josh. He only called me Josh if he's mad or what.

So something is really off. I can saw also he's trembling hands and I was wondering why? Those he any problem?

"K--kasi, pasensya na Josh. Hindi ko sinasadya pero n--nakabuntis ako."

"I'm sorry love,"bumangon ako sa hospital bed.

"Y--you what? You imprégnàté someone?" nauutal kong tanong. He tried to touch me, pero winaksi ko ito.

Bumakas ang kwarto ko, doon ko nakita ang isang babae na mabata sa akin ng dalawang taon. Kasama ninyo ang käbít ng wäláng híyang Ama ko!

"Anong ginagawa ninyo dito?"galit kong tanong.

"Anak sabihin mo na,"sabi ng käbít ng ama ko. Tinignan ko silang tatlo ng masama.

"A-ate--"

"Hindi mo ako Ate!"

"B--buntis ako, at ang Ama ay 'yong kasintahan."I feel my world just errupt.

That means my fúckîng step-sister was the one who James got pregnant. Wow, just fúckîng wow.

"Mga traydor kayo! Ang bababoy ninyo, at ikaw talagang boyfriend ko pa ang inahas mo? No wonder why, nagmana sa punagmanahan."Arianne slap me. That Mistress. I look at her angrily.

"How dare you! Wala lang pinakain sa akin ni singko kaya ang kapal ng mukha mong saktan ako!"nahihingal na ako sa sobrang galit. Kahit gusto ko na talaga ng humagulhol. Sobrang sakit, how could James do this to me? I thought he love and care for me? Then why did he to this?

Tama nga sila, sa una lang sila umpisa. He wasting our half decade relationship for a cheap one night stand girl!

"Oo, hindi kita pinakain. Pero please naman respetuhin mo ako bilang tao,"napatawa naman ako ng pagak. Does I heared it right? She's begging for my respect. What a shame.

"Ang respeto, hindi binibili o ano lang. Ang respeto eni-earn 'yan. Naayon lang ang respeto ko sa karespe-respeto tao. And you think you deserve my respect after what you've done to my family. Inagaw mo ang papa ko, kahit nakita mo na nasagasaan ang nanay mo. Pinilit mo pa rin paalisin si tatay para magsama kayo. kaya after that your asking for my respect. Ang kapal naman ng mukha mo. Hindi ka nahiya, sinaktan mo lang naman ang anak ng kinabitan mo, kahit may sabit. And if your here to ask my forgiveness, well wala kayong makukiha sa akin. And my answer will be always be ‘NO’ how leave! The three of you, leave me fúckîng alone!"sigaw ko sa kanila. Napayuko Silang tatlo. Alam nila na, totoo ang sinabi ko. At nagpupula na talaga ang paningin ko.

Ano akala ng käbít nito, tatagapin ko siya dahil wala na si daddy. Ay hindi ako pinsan ni Angel na mapagpatawad. Nagtatanim ako ng Sama ng löób.

"W--wala lang kasama dito-" pinutol ko ito.

"Kaya ko ang sarili ko, kaya umalis ka ng hudas ka. Alam mo, kasalanan ninyo ito eh. kong hindi lang baliw ang tatay mo, Sana buhay pa nanay ko. Nagkanda létché létché na buhay ko dahil sa inyo kaya. kaya utang na loob umalis na kayo!"galit kong sigaw. Wala pa sanang balak na umalis si James kong hindi ko lang ito tinakot na aalisin ko ang IV.

Nang wala na sila, I cried loudly. I know naman na soundproof 'to eh. Ang sakit sakit.

Nay, pwede ninyo po ba akong isama diyan?