Numaramı nereden buldun? | Ryusae

.

TW:
Kendine zarar verme, küfür,anksiyete(?)

_________________________________________

Sae bileğini keseli 1 gün bile olmamıştı ama hala acıyordu,bunu yaptığı için pişman olsa bile onu rahatlatmaya yetmişti,ama bu gün yapacağı maçta birisi bileğini görürse tekrar insanlar ondan nefret edebilirdi ve Sae kolunu bandajla sarmayı tercih etti.
Tam o sırada alarm sesi ona uyanmaya eşlik etti.

"Ighhhh, başım zonkluyor..."

başımda çok büyük bir ağrıyla uyandım,dün gece çok ağladığım için gözlerimi açamıyorum.

"Lavaboya gitsem iyi olucak."

Lavaboya gittiğimde dün gece ucunu temizlemeyi unuttuğum jilet aklıma geldi.
Ama nedense nereye koyduğumu hatırlayamıyorum?
Kafam çok dağınık olduğu için normaldir herhalde.Yüzümü lavabonun ışıklı aynasına çevirdiğimde gözümün altındaki kızarıkları görmemde bir oldu.
O kadarda ağlamış mıydım?

"Çok kızarmışlar."

'En azından yüz maskesi ve soğuk su iyi gelir...'diye düşündüm. Yüz maskesini almak için şu anda bitmiş bir maç sonrası kaldığım oteldeki görevlilerden sipariş etmem gerekiyor.
Ama bunu yapacak halim bile yok.
Ah ! Ne şanslı,hiç bir yarabandı ya da bandaj bile kalmamış...
İlla ki kendimi yormam gerekiyor ha?
Ben bunları düşünürken menajerim kapıyı çaldı.

"Sae-chan?"
"İzninle içeri geliyorum"

'En azından oversize shirt giydiğim için bileklerimi görmedi'diye aklımdan geçirdim.

"Sae-chan, saat 14:30 olduğu gibi sahada olman gerekiyor."
"Umarım hep yaptığın gibi gecikmezsin"

Neden her fırsatta beni kötülüyorlar?
Benim ne zararım oldu,tekrar başlayacak sanırım şu anksiyete atağı...
Tamam
Sakin kalabilirim

Derin bir nefes aldıktan sonra:

"Biliyorum..."
Ağzımdan çıkan tek söz bu olmuştu.

"Güzel! Ve şunuda ekleyeyim, insanları asla küçseme çünkü şu anda acınası durumda olan sensin :)"

Tekrar mı başladı?
Gözümden gene yaş geliyor.
Hmm
Ama benim duygularım ne ki?
Hiç bir değeri olmayan çöp
Bunu bilsem bile ben insanların duygularını önemsiyorum.
Yani kardeşim Rin.
Rin benim için değerli olan tek şey,ama ben saçma sapan bir eğitim için onu terkettim.

Menajer odadan çıktığı gibi ağlamaya başladım ve hâlâ ağlıyorum.
Dün yaptıklarımı tekrar yapmak istedim ama bileğimin acısı katlanılamaz olduğu için bu sefer farklı bir yeri hedef aldım,hem görülmesi zor bir yer hemde çok acıttığı için rahat hissettiriyor.
Ama yine de bacağıma sadece 1 kesik atabilmem beni üzüyor,aynı zamanda dayanılmaz bir acı veriyor.

Modumu toparlamam birkaç saatimi aldı ve eninde sonunda ağrı kesici ile başımın ağrısıda gitti. Şimdi baktımda saat 13:07 hala 1-2 saat kadar vaktim var,en azından telefona kapanıyim...
Ve gene o bilinmeyen kullanıcıdan bir mesaj,hatta bir değil +405 mesaj.
Kim olur ki beni merak eder,yani benim gibi bir salak,tipsiz,acınası birini...
Gerçekten hala kendimi mi kötülüyorum?
Dünya sıralamasında ilk 20'deyim(Orta saha oyuncusu olarak) ama yinede insanlar beni kötülüyor. Rin'in İspanya'dan geldiğimde bu kadar soğuk davranmamın sebebini bilmemesi doğal,suç tekrar bende :)
Her yerde zorbalığa uğradım.
Okulda,antrenmanlarda,dışarıda,takım arkadaşlarımdan...
Bu yüzden olsa gerek.
Çoğu kişi bir anda bu kadar iyi bir pozisyona gelmeme,sadece 3 yılda çok egoist tavırlı bir kişiye dönüşmeme şaşırsa bile hâlâ zorbalık...
Ben neden bu kadar çok düşünüyorum ki.
Ve o beni neden bu kadar düşünüyor?
Daha onu tanımamama rağmen.
Yinede onu endişelendirmek istemem,sadece bir mesaj yazsam yeter ya da görüldü atsam.