Taehyung's precious [Daddy İssues]

3.bölüm

"yeter." Yemek yemekten patlıyacağımı anladığımda artık, çatala; teker teker bölüpte batırdığı etleri ağazımın önüne uzattığında kafamı yana doğru çevirdim ve doyduğumu belli ettim.

"Çok zayıfsın güzelim. Neden bu kadar zayıfsın?"
Neden mi? Babam yüzünden tabiki. Ben de isterdim daha sağlıklı beslenmek, daha iyi bir babaya sahip olup sağlığımı düşünmesi. Ama maalesef olmayınca olmuyor...

"İstemeyerek kilo kaybediyorum,elimde değil."
Yalan, yalan söyledim. Ama tanımadığım etmediğim bir insana da hayatımı anlatamazdım. Ayrıca utanırım. Evet içine kapanık biriyim fakat, konuşmayı seven ve meraklı bir yapım var zaten çok soru sorduğum için anlamışsınızdır.

Sıkıntılı bir iç çekti, sanki zayıf olmam onun canını sıkmış gibi. 
"Umarım bu durumun baban ile bir alakası yoktur."
Benim şaşkına döndüğüm sorusunun ardından gözlerini şüphe ile kıstı, ona dürüst  bir cevap vermemi istiyormuş ve vereceğim cevabın doğruluğundan emin olmak istiyecekmiş gibi bakıyordu.

Ne diceğimi bilmiyordum, yani benim babam ile bu durumun alakalı olacağını nasıl tahmin edebilmişti?
Babamın bana kötü davrandığını biliyor muydu yani ?
Nereden biliyor ki?

Düşündükçe aklıma milyon tane soru geliyor. Cidden çok meraklıydım...

"Babamı tanıyor musun sen? " Her zamanki gibi içimdeki sorumu tutamayarak sordum.
"Bunlara kafanı yormanı istemiyorum ufaklık, tamam mı? Şimdi senden bana baban ile kaldığınız evde ne dümenler döndüğünü anlatmanı istiyorum."

Sorumu es geçerek bana evde olan cehennemden farksız hayatımı anlatmamı istiyordu.
Meraklıydım ve merakımdan sorduğum sorunun  cevabını alamamaktan çok gıcık kapardım.

Ayrıca evde ne oluyorsa oluyordu taehyung'a bunu anlatamazdım. Babam bana kızabilirdi, hatta daha fazlasını yapabilirdi.
Sahi babam o ne olucaktı şimdi. Onunla bir daha görüşemicek miydim?

"Benim soruma cevap verir misin lütfen." Dediğim ile içine derin bir nefes çekmiş ve yanımda oturduğu sandelyede daha da yayılmıştı. Daha sonra da sandelyesine bana bir az daha yaklaştırdı ve sağ elini saçıma atarak okşamaya başladı. "Ah bebeğim ah ne kadar meraklısın cidden. Bak bebeğim zamanı gelince sana söz veriyorum ne kadar sorun varsa hepsini cevaplıyacağım ama şu an değil tamam mı?"

Bekletilmekten de hiç hoşlanmıyorum ki.
Bir ton sorum var ve cevabı gelene kadar ben çatlarım. Benden bir yanıt alamadığında "hm?" Dedi ve gözleri ile sorusuna olumlu bir cevap vermemi ister gibi baktı.

"Ne zaman sorularımın cevaplarını alacağım.  Ne zaman sorularımım cevap vakti gelicek?"
Sanki anormal bir şey sormuşum gibi kısa bir şekilde kıkırdamıştı. Daha sonra da "bebeğim ama sen sürekli soru soruyorsun,dedim ya hayatım en uygun zamanda sana merak ettiğin her şeyin cevabını vereceğim. O zaman ne zaman ben de bilmiyorum, en uygun zamanı yakalayacağım." Dedi.

Saçlarımdaki elleri yavaş yavaş yanağıma indi. "Şimdi canımın içi,hadi bana söyle sizin evde o piç babanla ne dümenler döndüğünü, anlat bana hepsini."

"Neden anlatmamı istiyorsun?" İçine derin bir nefes çekti. Sanki darlmış gibiydi... Soru sormadan daralmış gibiydi...

"Güzelim dedim ya sana yardım etmek istiyorum, yardımcı olmak istiyorum. Hadi güzelim sen de birazcık bana yardımcı ol. Lütfen." Elinin altındaki yanağımı okşadı bunları söylerken.
Dokunuşları, elinin altında kalan tenim,bana seslenişi ister istemez bedenimin içindeki kelebeklerin uçmasını sağlamıştı. Bilmiyorum... Sanırım sevildiğimi hissediyorum.
Cidden bana yardımcı olmak istiyordu sanırım. Hem zarar verecek olsa şu âna kadar çoktan verirdi.
Düşüncem bu yöndeydi...
Ama bu düşüncelerim benim ona güvenmem konusunda bana yardımcı olmıcaktı. Tam olarak güvenemiyorum tabiki. çünkü daha bu gün yaşadığım acaip bir olayın baş karekteri taehyung'du. Doğal olarak güvenmemem çok doğaldı fakat ben bana neden evini açtığını anlayamıyordum. Bana uzaktan da yardım edebilirdi. Ya ben kötü biri olsaydım, ya taehyung'a zarar verme gibi bir ihtimalim olsaydı, ya kötü niyetli biri olsaydım bana nasıl güvenmişti de bana evinin kapısını açmıştı. Demekki beni tanıyordu, beni tanıyordu ve benim iyimser olduğumu biliyordu. Ve babamı da tanıyordu.
Kafam fazlası ile karışmıştı. Yaşananlar, bu gün yaşadıklarım benim kafamı çok fazla karıştırmıştı. Bu yaşadıklarım benim kafamı karıştırmaya yetmiyormuş gibi elinin altında kalan tenimin okşamaya devam etmesi ile daha da kafam karışıyordu.

Bana gösterdiği bu iyiliğin nedeni neydi?
Hâlâ anlayamamıştım. Ben zeki biriydim.  Yani bu olan olayların hepsini çok iyi bir şekilde algılayabiliyordum. Her şeyin farkındaydım. belki 19 yaşınaydım ama hayat bana her şeyi en küçük yaşta öğretmişti. Daha fazla beklemeden düşüncelerimden çıktım ve konuşmaya başladım.
"Olmaz, sana veya bir başkasına hiç bir şey anlatmam ben." Cümlemin ardından kafamı sağ tarafa doğru kaydırarak elinin tenim ile olan temasını kestim. Ve "bana da gereksiz şekilde dokunmayı kes." Diyerek ekledim.

Eli havada kalan taehyung elini yumruk yaptı ve geri sertçe indirdi. Yüzü gerilmişti dişlerini sıkıyordu. Gözlerini kapatmış ve havaya sabır ver tanrım dercesine bir nefes bırakmıştı. Sanırım onu sinirlendirmiştim.

__________________

Hii😊

Nasılsınız?

Uykum olduğu için bu kadar yazdım idare edin lütfen

Oy ve yorum pls💜

Bir de takip olunca borç ödenmiş oluyor efendim💚[̲̅⁠$̲̅⁠(̲̅⁠ ͡⁠ಠ⁠_⁠ಠ⁠)̲̅⁠$̲̅⁠]

İyi geceler😘

Sizi seviyorum꒰⁠⑅⁠ᵕ⁠༚⁠ᵕ⁠꒱⁠˖⁠♡