The beginning of the hunger games

h7♥

Ik zit nu al 7 dagen in dezelfde boom. M'n eten is bijna op, en we zijn nog steeds met z'n drieën. Ik wordt wakker geschud door een gil. Een jongensgil, maar dat is logisch natuurlijk. Mijn verstand wordt omgezet naar nul. Wat is er aan de hand? Moet ik iets doen? Ik weet niets meer. M'n hoofd is precies hol geworden. Ik klop zachtjes tegen m'n hoofd. Misschien dat alles dan terugkomt. Er komt opeens een luide klant m'n oren binnen. Ik probeer te kijken wat dat was, maar het is te laat, m' ogen sluiten en het wordt zwart voor m'n ogen.

Ik open m'n ogen en... ik zit niet meer in de arena. Euhh, wat is dit? Hoe kan dit?
Ik kijk voor me en zie Whema Jason.
'Wat is dit?' Vraag ik aan hem. Geen antwoord. "Halloooo!!!" Roep ik zo luid ik kan.
Nog steeds geen antwoord. Bess komt binnen samen met een verpleegster., waarna de verpleegster zich op Whema richt.
"We hebben vastgesteld dat ze in een coma ligt" begint de verpleegster.
Coma??! "Haal me hieruit!" Roep ik naar hen.
Ze kijken mijn kant op, alsof ze me kunnen horen.
"Ik denk dat ze wakker is" zegt de vrouw enthousiast terwijl ze dingen aanpast aan de apparatuur. Ik voel me opeens zo misselijk dat ik m'n ogen sluit, en in slaap val.

"Ze is wakker, ze is wakker!" Zegt een vrouw terwijl ze me door elkaar schud.
Ik open m'n ogen en... 'waar ben ik?" Vraag ik.
"Je lag ins coma, maar nu is alles wel in orde" antwoord de vrouw op me.
"Euhh, en de spelen dan?" Vraag ik
"Wel. De sponsors vonden de spelen een beetje saai worden, en daarom heeft whema.." ze wijst naar Whema en vertelt voort. "Speciale geluidsboosters door de arena laten gaan, dat was waarschijnlijk het luide geluid dat je hoorde. Jij hebt geluk gehad dat de boosters ver weg van je waren. Tegenover Joshua en Sure..."
"Wat is er met Joshua?!" Vraag ik verbaast. "Die waren dicht bij de boosters. Als jij al van zo ver in coma kan geraken, kan je wel raden wat er met hen is gebeurt" zegt de vrouw triest. En ja, dat kan ik raden.
Betekent dat dat ik naar huis kan, naar m'n zusjes? Ik spring uit het bed als ik besef dat ik m'n zusjes en Daphne kan terug zien.
"Waneer zijn we thuis?" Vraag ik aan Bess
"Eigenlijk zijn we er al." Ik kijk rond en besef dat ik in het ziekenhuis van 12 lig.
M'n zusjes komen binnengelopen en ik neem ze in m'n armen. Ik geef hun allebei een kus op hun slaap en knijp ze plat. Daphne Dat is waar ook. "Wat is er met Daphne?" Vraag ik aan hun. "Hebben we toch aan de telefoon gezegt. Dat is echt alles wat we weten." Ik knik, en geef terwijl m'n kleintjes een knuffel.
Er komt een man binnen, die zich op mij richt.
"Wel Suzan, je bent ontslagen uit het ziekenhuis. Maar je moet het wel rustig aandoen.
Ik spring uit m'n bed, geef Bess een knuffel, en loop dan met Emelie en Rose naar buiten.

Sorry. Dit hoofdstuk was echt superkort. Ik weet het, maar ik beloof dat het volgende langer wordt.