"Dayanamam ben bu son gidişine... Alışamadım sensizliğe...."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Havalandırma saati sıraya geçin" gardiyanın bağırışıyla herkes sıraya geçerken dışarı çıkasım gelmiyordu. Zaten dün gece ki rüyadan sonra ne yemek yemiştim ne de insanlarla konuşmuştum sadece oturduğum yerde durmuş düşüncelere boğulmuştum.
Düşüncelerimi kontrol edememek canımı yakarken sessizlik bir yandan da iyi geliyordu. Başım da alışık olduğum bir ağrı vardı. Omuzlarım düşmüş sessizlik içinde sıraya geçenleri izliyordum. Herkesin yüzünde neşeli bı ifade varken gözleri yorgundu. Gözlerim heyecanla yanindakilere birşeyler anlatmaya çalışan Dilay' a kaydı. Sabahtan beri neyim olduğunu sormuş yanımdan ayrılmamıştı. En sonda konuşmayacağımı anlamış gibi pes ederek yanımdan kalkmıştı. Enerjisi bitmek bilmiyordu, sürekli birşeyler anlatıyor ve o sıcak gülümsemesi yüzünden eksik olmuyordu. Sanki sadece bedeni esirdi , ruhu hala dışarda özgürce dolaşıyordu.
Ona dalmış bir şekilde bakarken üstümde birinin bakışlarını hissettim. Başımı yana çevirip bana bakan gözlere karşılık verdim. Dün akşamdan beri ilk defa karşılaşıyorduk. Gözleri gözlerimdeyken bakışlarının altında yatan gizemi çözemiyordum. Her ne kadar aramızdaki sorunları çözmüş olsakta o çözmüş gibi görünmüyordu.
Gözlerimi gözlerinden kaçırıp bedenini süzdüm. Üzerinde ona bol gelen yeşil tişörtü, daha koyu yeşil renginde eşofmanıyla fazlasıyla masum duruyordu. Ama nedensizce bakışları masum olmadığını haykırır gibi yüzüme bakıyordu. Bı kolu arkasındaki masaya yaslamış, bacaklarını da genişçe açmış cesur bakışlarla gözlerimin içine bakıyordu. Bakışlarım yine gözüne değince oturduğu yerden doğruldu. Ağır adımlarla yanıma doğru gelirken nedensizce gerilmiştim.
"Merhaba Ayşan yanına oturabilir miyim?" Sorduğu soruyu sanki nezaketen sormuş gibi cevabımı beklemeden yanıma oturdu.
"Niye dışarı çıkmıyorsun? Kahvaltıya da gelmedin bir sorun mu var?" Bakışlarımı ondan kaçırıp kapıya baktım. Niyeyse ona cevap vermek içimden gelmiyordu. Gitmesini umarken biraz daha yanıma yaklaştı. Nefesini ensemde hissederken elini kolumda hissettim.
"Kötü bir niyetim yok sadece iyi misin diye merak ettim. Geceden beri oturuyorsun burada " yumuşak sesiyle söylediği şeyle bakışlarım ona döndü. Gece burda oturduğumu görmüş müydü yani? Gözlerimi gözlerine kilitleyip bakarken bakışlarında her zamanki ifade vardı.
