2/2
« អ្អាស៎! តិចៗទៅមើលគ្មានអ្នកណាដណ្ដើមឯងទេ អាស៎ តិចៗ » ថេយ៉ុងស្រែកជេជុងហ្គុកឮខ្លាំងៗព្រោះតែគេសម្រុកខ្លាំងៗពេក
« ហ៊ឹម~គ្មានអ្នកណាដណ្ដើមទេប៉ុន្តែវាស្រួលពេកបងទ្រាំមិនបាន » នាយបន្តអុកកូនប្រុសខូលទៅក្នុហ៊ងរ*តូចច្រម៉ក់ខ្លាំងៗរហូតដល់មានឈាមរឹមៗនៅលើច្រកតូចនោះ
« អ្អាស៎~បុកខ្លាំងមកស្រួលណាស់ហ៊ឹម » មិនដឹងជាអ្វីរបា់ថេយ៉ុងទេពេលគេអុកខ្លាំងឲ្យគេបន្ថយដល់គេបន្ថយមកសុំឲ្យខ្លាំងអត់យល់
« ហៅបងថា dady ភ្លាមមក » ជុងហ្គុកបន្តអុកខ្លាំងឡើងៗ
« អាស៎! Daddy ស្រួសណាស់ អាស៎ » ពេលនេះគេពិតជាស្រួលខ្លាំងមែនទែន មិននឹកស្មានថាក្មេងខ្ចីដូចជាជុងហ្គុកនេះពូកែថ្នាក់នេះទេ
« ហ្អឹស~ » ជុងហ្គុកអុកផ្ទប់៥ដងខ្លាំងៗទើបបញ្ចេញទឹកកា*ខាប់អន្ធឹលចូលក្នុងខ្លួនរាងតូចអស់ គេនៅសម្ងំបញ្ចូលទាល់តែអស់ទើបដកចេញមកវិញ
« ប្ដូក្បាច់ » នាយក្រាស់ងើបចេញពីពូកសម្លឹងមើលប្រាណរាងតូចរួចញញឹមចុងមាត់ចំណែកថេយ៉ុងរាងភ័យបុកពោះភឹបៗពេលឃើញស្នាមញញឹមរាងក្រាស់
« បានហើយក្មេងតូចបងឈប់ចង់ហើយ » ថេយ៉ុងស្រាប់តែលោតចុះពីលើគ្រែហក់ទៅរើសខោអាវលើការ៉ូមកស្លៀក
« ហ្អេស៎! ចង់ទៅណា? កូនប្រុសបងមិនទាន់បានខឹងទេ » នាយក្រាស់ស្ទុះទភទាញកាយតូចឲ្យផ្ដេកផ្ដួលលើពូកវិញរួចស៊កសៀតសម្ដីឲ្យរាងតូចឆេះឆួល
« ក្រែងមិញនេះអូននិយាយថាល្ងង់នោះអី » នាយនិយាយរួចក៏ឡើងទៅទ្រោមពីលើថេយ៉ុង
« អត់ទេឯងអត់ល្ងង់ទៀតទេ មិញនេះយើងសុំទោសណាដែលមើលងាយឯង » រាងតូចនិយាយញ័រមាត់តតាត់ទាំងភាពភ័យខ្លាច
« ជុៗ~កុំសុំទោសបង »
« បើមិនសុំទោសឯងឲ្យសុំទោសអ្នកណា? »
« សុំទោសកូនប្រុសបងទៅ វាខឹងអូនហើយ » នាយនិយាយរួចទាញដៃថេយ៉ុងទៅដាក់លើកូនប្រុសខ្លួនយ៉ាងទំនង
