Chapter 7

461 16 17
                                    

~A/N: Ngayon lang ako nakapag update. Arrghh, sorry. :D Enjoy! Anyway, short update lang po ito. Para malaman niyo kung bakit iniiwasan ni Jinyoung si Georgie. Sa next chapter na po ako magmamahabang update. :)

~Author's POV

Naka uwi na nga si Georgie at ang B1A4 ay nasa dorm na nila. Busy silang lahat sa pakikipag text kay Georgie, except for one person, si Jinyoung.

"Guys, dinner's ready!" sigaw ni Jinyoung na nasa baba ng dorm. Walang sagot.

Napabuntong hininga nalang si Jinyoung. Alam kasi niyang busy silang lahat kay Georgie. Habang siya, wala man lang pakielam.

Hindi naman dahil ayaw ni Jinyoung kay Georgie. Yung last teacher kasi nila, nilandi siya. And yes, he was also sexually harassed. Hindi lang alam ng mga kagrupo niya, yung manager lang nila.

Kaya ng sinabi ni Jinyoung sa manager nila, agad na pinaalis yung teacher na yun. Pero kahit na wala na siya, hindi pa rin makalimutan ni Jinyoung yung ginawa sakanya. 

Flashback ;; Jinyoung's POV

Finally, tapos na rin ang vocal lessons namin. Ugh, I feel like a zombie.

"Jinyoung, diba ikaw ang assigned ngayon para linisin 'tong practice room?" tanong saakin ni Baro. I shook my head, oo nga pala. Hindi pa pala tapos 'tong pagpapakahirap ko. Aishhh.

Tumango ako kay Baro at ngumiti. "Oo nga pala. Sige na, mauna na kayo sa dorm. Ako ng bahala dito. Basta lutuan niyo nalang ako ng dinner." sagot ko.

Umalis na nga sila. Now... where should I start?

Natapos na nga akong mag linis. Without hesitation, humiga ako sa carpet ng practice room namin. You can't blame me, I was dead tired already.

Maybe I should take a nap.... yeah, a nap sounds nice. zzZZzZzzzzZZzzZZZzzzZZ....

Bigla akong nagising ng may narinig akong 'creak' sound. Napaupo ako agad. Ah, it was just Ms.Lee, our teacher.

"Hi Jinyoung, ba't nandito ka pa?" tanong niya saakin. Napansin ko rin na medyo nanginginig yung boses niya. Is she sick? 

"Ako po kasi yung naka-assign na maglinis ng practice room ngayon. Ok lang po ba kayo?" tanong ko. Pero tumango naman at ngumiti saakin si Ms.Lee.

"Jinyoung, diba sabi ko wag ka na mag po? I'm only 4 years older than you." 

I ruffled my hair. "Oh.... okay...... Ms.Lee." nakangiti kong sabi.

Tumayo na nga ako at kinuha yung mga gamit ko. I think it's time for me to go, anyway. Nag bow na nga ako kay Ms.Lee at pumunta na sa may pintuan, bubuksan ko na sana ng biglang...

I felt two hands gripping my wrists.

Lilingon na sana ako pero bigla akong sinubsob sa pader. Shit. A burglar? No, it couldn't be.... but.... Ms.Lee? Possible... pero baket?

"Ms.Lee?" mahina kong sabi.

Bigla akong may nararamdaman na hinga sa may leeg ko. "I'm so sorry, Jinyoung." then it happened. My worst nightmare. Ms.Lee started kissing me on my neck.

I tried escaping her grip but it was just too.. strong. Without noticing it, I was already tearing up. No, Jinyoung, get back to reality. Crying won't make her stop.

I felt something inserting inside my shirt... her hand. This time, without hesitation, with all my strength, I kicked her. When I heard her growl in pain, I immediately got out.

I ran. Just ran. My tears was non stop. I didn't know what to do. 

Until I heard... a song. It was 'twinkle, twinkle little star.' that song never fails to calm me. I found myself in a park. I looked around, no Ms.Lee. Thank god.

Then I saw a girl.... sitting by the bench. I can hear her crying. 

Lalapit na sana ako ng bigla siyang nagsalita. "I hate you. I hate you. I hate you. Bakit mo kasi ako iniwan? This is all my fault... if I never accepted Uncle's request then.. I would have never lost you. I would have never lost the guy I love. I'm so sorry...." 

Then I saw her holding a picture of a guy. I don't know why but my heart ached. I wanted to hug her but I can't. I couldn't do anything. Who was I, anyway? 

Slowly, I walked away.... away..... away from everything....

;; End of Flasback

The B1A4 are my... STUDENTS?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon