«អ្នកប្រុស! ចេញពីមន្ទីពេទ្យហើយតើអ្នកប្រុសគិតចង់ទៅទទួល លោកប្រុសនិងលោកស្រីឥឡូវនេះដែរទេ?»Kងាកមកសួរអ្នកកំលោះ ដែលអង្គុយធ្វើមុខសោកសៅនៅកៅអីឡានខាងក្រោយ។
«ទៅផ្ទះគ្រួសារkimមុន ចំណែកប៉ាម៉ាក់យើង ឯងតេរទៅប្រាប់Jo ឱ្យគេទៅទទួលប៉ាម៉ាក់របស់យើង ពីប្រលានយន្តហោះផង»
«បាទ អ្នកប្រុស» និយាយជាមួយមនុស្សជំនិតរួច sunghoonដាក់ ក្បាលកើយនឹងពូកឡានមុននឹងបិទភ្នែកយ៉ាងអស់កំលាំងចំណែកKលើកយកទូរស័ព្ទដៃមកចុចតេទៅJoតាមបញ្ជារបស់ប្រុសកំលោះ។
(អាឡូ! joនិយាយ)
«Joគឺឯងបើកឡានទៅទទួល លោកប្រុសលោកស្រីនៅប្រលាន យន្តហោះផង»
(ក្រែងអ្នកប្រុស ជាអ្នកទៅទទួលជាមួយលោកនោះអី k?)
«អ្នកប្រុសប្តូរចិត្តលែងទៅហើយ ឯងទៅជំនួសអ្នកប្រុសផង»
ឯងឆាប់ទៅទទួលលោកទាំងពីរទៅ
(អូខេ! បន្តិចទៀតខ្ញុំចេញទៅហើយ)
«អរគុណហើយJo»
(មិនអីទេ)
និយាយចប់Kរហ័សដាក់ទូរស័ព្ទដៃចុះភ្លាម ព្រោះខ្លាចរំខានដល់ អ្នកកំលោះដែលកំពុងតែគេងលង់លក់នៅកៅអីខាងក្រោយ។ Kប្រញាប់បើកឡានសំដៅទៅកាន់ផ្ទះគ្រួសារkimតាមការបញ្ហារបស់រាងក្រាស់។
ពេលឡានមកដល់គោលដៅ Kរៀបនឹងដាស់អ្នកកំលោះទៅហើយ តែរាងក្រាស់ដឹងខ្លួនបានមុន ទើបបញ្ហាគេឱ្យបើកទ្វារឡានឱ្យ។
«ដល់ផ្ទះលោកkimហើយឬK?»
«បាទ អ្នកប្រុស»
«ល្អហើយអីចឹង ឯងនៅចាំយើងនៅក្នុងឡាននេះសិនទៅ យើងចូលទៅម្នាក់ឯងបានហើយ» សំឡេងគ្រលរនិយាយឡើង។ «ប្រយ័ត្នខ្លួនផងអ្នកប្រុស»
«យើងដឹងហើយ» ថារួច រាងក្រាស់ឈានជើងចុះពីលើឡាន សម្លឹងមើលជុំវិញផ្ទះដ៏តូចនេះមួយសន្ទុះ ទើបគេដើរសំដៅទៅខ្លោងទ្វារដែលទាប ជាងខ្លួនរបស់គេមុននឹងស្រវាចុចកណ្ដឹងនៅមុខផ្ទះតែត្រូវសំឡេងមួយបន្លឺ កាត់។
«លោកជាអ្នកណា? មកឈរអីនៅមុខផ្ទះរបស់ខ្ញុំ?» អ្នកស្រីkimសួរអ្នកនៅចំពោះមុខខ្លួនបណ្ដើរសម្លឹងមើលបណ្តើរក្នុងចិត្តគិតថាមនុស្សប្រុសវ៏យក្មេងម្នាក់នេះ ប្រាកដជាកូនគ្រួសារអ្នកមានមិនខានព្រោះសង្កេតតាមការស្លៀកពាក់របស់គេខុសប្លែកពីអ្នករស់នៅទីនេះឆ្ងាយណាស់។
«ទីនេះជាផ្ទះរបស់លោកkimមិនត្រូវដែរទេ?»
YOU ARE READING
អាពាហ៍ពិពាហ៍ទណ្ឌកម្ម
Randomអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលមិនមែនកើតចេញមកពីក្ដីស្រលាញ់ តែវាបែរជាកើតចេញឡើងព្រោះតែបំណុលគ្រួសារ បានធ្វើឱ្យជីវិតរបស់Kim sunooដែលធ្លាប់តែរីករាយប្រែជាធ្លាក់ក្នុងរណ្ដៅនៃភាពឈឺចាប់ស្ទើរស្លាប់ទាំងអស់ទៅវិញ.. «ព្រោះតែប៉ារបស់ខ្ញុំជំពាក់បំណុលរបស់ប៉ាលោកហើយគ្មានលិទ្ធភាពសងវិញទើ...
