BELİS

Bölüm 6

Merhabalar sevgili dostlar 😁

Oy ve yorumları eksik etmeyin 🫶

Belis'i tanıtmam için bana yardımcı olursanız sevinirim. Çoğu okuyucum Deli Aşık serisi bitince gitti.

Hatalar için affola.

Keyifli okumalar 😘

~~~~~

B

ir ay.

Tam tamına bir ay geçti o günden sonra.

Ben düşünce dehlizlerinde boğulurken o ne yapıyordu nereye gitmişti bilmiyordum.

Kimseye bir şey belli etmiyor ama içim boş, kim ne derse umursamayacak şekilde devam ediyordum.

Günler ard arda geçerken beni zaten yıllar önce terk etmiş adamın tekrar sessizliğe bürünmesiyle kendimi kaptırdığım buhrandan dolayı kendime kızıyordum.

Zaten gitmişti Belis.

Zaten gitmişti.

Şimdi tekrar gitmesi neden seni bu kadar etkiliyor?

Alışıksın sen onun tarafından terk edilmeye.

Nefret ettiğim ama hala sevdiğim adamın varlığına bu kadar muhtaç olmamalıydım.

Yıllardır kendimi kandırdığım ise ağır bir şekilde yüzüme çarpmıştı.

Omuzlarım artık bu yükü taşımayacak hale gelmişti ama kendimi bırakamazdım.

Ben bu değildim.

Ben güçlü olmak zorundaydım.

Araba ağır ağır ilerlerken dirseğim kapı kolunda, elim cenemde sessizce izliyordum akıp giden yolu.

Her şey akıp gidiyordu ama neden yaşananlar hala taze bir yara olup yapışıyordu yakamıza?

Bera'yı okula bıraktıktan sonra yine sessizliğime bürünmüştüm taki aniden araba fren yapıp kendimi öne doğru savrulurken buluncaya dek.
Ellerimle ön koltuğun sırtından destek alarak kendimi kurtardım.

Saçlarım öne savrulurken kendinden geçen kalbim ile arkaya doğru savruldum.

Kemer hayat kurtarır arkadaşlar :))

Uğur'un "Belis iyi misin?!" diye endişe ile sorması kulaklarıma uğultu şeklinde ulaşırken arabanın kapısı açıldı ve kapandı.

Gözlerimi kırpıştırıp kendime gelmeye çalışırken elimi alnıma yasladım ama bu kısa sürdü çünkü dışarıdan gelen sesler ile odağım değişmek zorunda kaldı.

Gelen sesler üzerine karşıma baktığımda bütün korumalar ve Uğur en önde silahlarını havaya kaldırmış bekliyordu.

Hızla kendime düşünme fırsatı vermeden eğilip koltuğun altında olan silahımı aldım ve çınlayan kulaklarım ile gözlerimi sıkı sıkı yumarak kapıyı açtım.

Temiz hava çiğerlerime nüfus ederken kendimi yine arka plana attım ve yüksek topuğumun yere temas etmesi ile çıkan sesle arabadan indim.

"Derdiniz ne lan sizin?!" diyen Uğur ile derin bir nefes aldım.

Esen Rüzgar nedeniyle uçuşan saçlarım ile arabanın etrafından dolandığımda beni fark eden korumalar kenara çekildi.

Uğur başını bana doğru çevirdi ve bedenini kenara çekti hafifce başını eğerek.

Görüş açıma giren kişi beni hem sinirlendirdi hemde içten içe güldürdü.

Can Sökmez.

Tanrım tam bir baş belası.