Toxic Dream

κεφάλαιο 4

Το carpe diem έσκιζε τα ήρεμα νερά καθώς πηγαίναμε προς τα ανοιχτά ενώ η θέα σου έκοβε την ανάσα προχώρησα προς το μπροστινό μέρος του πλοίου και ακούμπισμα στα κάγκελα θαυμάζοντας τον ουρανό του Σιάτλ που σιγά σιγά βαφόταν στις αποχρώσεις του πορτοκαλί, με ροζ. Ο Έρικ χαμήλωσε ταχύτητα μέχρι που πλέον το σκάφος δεν κινούνταν πια μόνο επέπλεε απαλά τον είδα να έρχεται προς το μέρος μου και για ακόμα μια φορά η καρδιά μου άρχισε και πάλι τον τρελό της ρυθμό. Ο Έρικ κοίταγε και αυτός άναυδος το υπέροχο ηλιοβασίλεμα <<Είσαι πολύ τυχερός που μπορείς να θαυμάζεις αυτό καθημερινά>> του λέω και δείχνω τον ουρανό ο Έρικ παίρνει μια ανάσα και κάθετε στην πλώρη και αυτός σε απόσταση αναπνοής από εμένα τόσο που νομίζω πως μου τελειώνει το οξυγόνο πράγμα αδύνατον αφού ήμαστε στα ανοιχτά της θάλασσας. <<Δεν συνηθίζω να χαζεύω τα ηλιοβασιλέματα όταν είμαι στο πλοίο>> λέει απλά και με κοιτάζει <<Αλλά τι ;>> του λέω και μετανιώνω την ώρα και την στιγμή που μίλησα καθώς έρχομαι αντιμέτωπη με ένα απόλυτο σκοτεινό βλέμμα του Έρικ που με κοιτάζει και κάνει το σώμα μου να πάρει φωτιά. 

Τουλάχιστον μπορώ να πέσω στην θάλασσα εάν καώ σκέφτομαι. Κουνάω το κεφάλι μου προφανώς και μπορώ να φανταστώ τι κάνει εδώ πάνω ο Έρικ <<Ωραία>> λέω και γυρίζω ξανά το κεφάλι μου προς το ηλιοβασίλεμα <<Εσύ ρώτησες και εγώ απάντησα Κέιτ>> λέει και νιώθω ένα ρίγος να με διαπερνάει καθώς λέει το όνομα μου. <<Τουλάχιστον εγώ δεν τα κάνω δημόσια>> συμπληρώνει και ξέρω πως εννοεί το φιλί μου με τον Κρις χθες στο γκαλά <<Δεν ήταν τίποτα αυτό μια στιγμή απερισκεψίας>> λέω και προσπαθώ να δικαιολογηθώ <<Δεν μου φάνηκε για κάτι τέτοιο ούτε και στον Κρις>> λέει και βλέπω μια υποψία ζήλιας στο πρόσωπό του άλλα, δεν είμαι σίγουρη <<Τόσο καιρό τον έδιωχνες και ξαφνικά τον φιλάς λάθος τακτική Κέιτ για να απομακρύνεις έναν άντρα από κοντά σου>> λέει και με κοιτάζει με μάτια που καίνε και κλείνω τα δικά μου παίρνοντας μια βαθιά ανάσα και γεμίζω τα πνευμόνια μου αέρα αλλά, όταν τα ανοίγω το βλέμμα του παραμένει ίδιο.

 <<Αν και δεν νομίζω πως ο Κρις είναι άντρας μάλλον αγόρι καλύτερα>> λέει και βλέπω ένα σαρκαστικό χαμόγελο στην άκρη των υπέροχων χειλιών του <<Οι άντρες ξέρουν να παίρνουν αυτό που διεκδικούν και ποτέ δεν τρέχουν πίσω από μια γυναίκα που δεν τους θέλει>> λέει και με κοιτάζει <<Όπως εσύ;>> λέω και βλέπω μια υπομειδιά χαμόγελου στα χείλη του. Προχωράω προς την πρύμνη του σκάφους προσπερνάω το τραπεζάκι με τις καρέκλες και πηγαίνω μπροστά  ώστε να θαυμάζω την θέα ενώ ακούω τον Έρικ να με ακολουθεί από πίσω  <<Πως και δεν είσαι μαζί με την Έλσα;>> τον ρωτάω καθώς με φτάνει και κάθετε δίπλα μου. Γυρίζει και με κοιτάζει <<Έφυγε το πρωί>> λέει και βλέπω το πονηρό του χαμόγελο στην άκρη των χειλιών του. Φυσικά και πέρασαν την νύχτα μαζί πόσο χαζή είμαι σκέφτομαι και βλέπει την έκφρασή μου << Σου είπα Κέιτ μη ρωτάς πράγματα για το οποία δεν θα σου αρέσει η απάντηση>> λέει ο Έρικ και βλέπω πως το ευχαριστιέται <<Και που ξέρεις εσύ τι μου αρέσει εμένα και τι όχι;>> τον ρωτάω και κάνει ένα βήμα προς το μέρος μου με αποτέλεσμα να ποδοπατήσω αλλά, δεν σταματάει να προχωράει προς το μέρος μου με αποτέλεσμα να πηγαίνω προς τα πίσω για να τον αποφύγω αλλά, σταματάω όταν χτυπάω στο τραπέζι. Ενώ ο Έρικ έρχεται σε απόσταση αναπνοής από εμένα και βάζει δεξιά και αριστερά τα χέρια του εγκλωβίζοντάς με.