ဇာတ်ဆရာ အလိုကျ( Complete )

Part 4

'' ၃ ရက်တောင် ငါ့ဆီ ဘာလို့ လာမဆော့တာလဲ ''

ခက်ထန်ထန်မေးနေသော
သခင်လေးဂျွန်ရယ်...

'' မင်းမနေ့က ငါ့ကို ရေထဲတွန်းချလိုက်တာလေ..အအေးမိပြီး ဖျားသွားတာပေါ့ ''

'' ဘာလို့ မင်း လို့ခေါ်တာလဲ ငါ ဘယ်လိုသင်ထားလဲ ''

ထိုသို့မေးသောအခါ ခပ်ကျူံ့ကျူံလေးဖြစ်သွားသော ခန္ဓာကိုယ်ရယ်..

'' ယောင်း ဖျားသွားလို့ပါ ဂျွန် ''

နေ့စဥ်ရက်ဆက် အိမ်ကြီးကို လာနေရတဲ့ ထယ်ယောင်းမှာ အထက်တန်း ကျောင်းသားတောင် ဖြစ်နေလေပြီ...

သခင်လေးဂျွန်ကတော့ Uni ပထမနှစ်လေ..
အများအမြင်မှာတော့ ထယ်ယောင်းဟာ
အိမ်ကြီးမှာနေတဲ့ သခင်လေးဂျွန်နဲ့ သိပ်ကိုချစ်ခင်ကြတဲ့ ညီအကို သူငယ်ချင်းတွေပေါ့...

တကယ်လက်တွေ့မှာ အရာအားလုံး ခြားနားပါသည်။

'' အဲ့အတိုင်း ငြိမ်ငြိမ်ရပ်နေနော်..
မင်းမငြိမ်လို့ မင်းခေါင်းပေါ်က ပန်းသီး​
ပြုတ်ကျရင် မင်းဘာလုပ်ရမလဲ သိတယ်နော်...''

ကျွန်တော် ခေါင်းပေါ်ကို ပန်းသီး တစ်လုံးတင်တယ်..
ပြီးရင် အဲ့ပန်းသီးကို မထိမချင်း
ကျွန်တော့်ကို Tennis ဘောလုံးနဲ့ ပေါက်တယ်..
ကျွန်တော်မှာ နဖူးမှာ အမြဲညိုမဲစွဲပြီး အိမ်ပြန်ရတယ်..
ဗိုက်တွေဆိုသည်မှာလဲ သိပ်နာတယ်..ပြီးရင် ဘောလုံးတွေကို ပြေးပြေးဏြီး ကောက်ရသေးတယ်..တခါတလေ ရေကူးကန်နားမှာ ဆော့ရင် ရေထဲဆင်း့ပီးပါ ကောက်ရတယ်..
သူ့ဘောလုံးတွေ ရေထဲဆင်းကောက်ဖို်အတွက် ရေကူးပါသင်ထားရတယ်..

ဟက်.. အဲ့လိုတွေ လုပ်လာတာ ၁၀ နှစ်ငါးအရွယ်ထဲက..ခုဆို အထက်တန်းကျောင်းသားကြီးတွေ ဖြစိနေပီပေါ့...

.....ဒီကလေး ဒါတောင် အဲ့ဒီနာကျင်မှညတွေကို ခါးဆီးခံသည်..
ဘာကြောင့်မှာ ဂျွန့်ကို သနားရတာလဲ..
မိခင်ရှိပါရက်နဲ့ မိခင်မေတ္တာကို
အပြည့်အဝမရ......အရာရာကို ငွေပေးပြီးဖြေရှင်း... ငွေပေးနိုင်ရင် ရပြီးဆိုတဲ့
လုပ်ရပ်တွေကို သူကိုယ်တိုင်ခံစားနေရတာ.အထီးကျန်နေတာ ဆိုတဲ့ အတွေးတွေက ယောင်းငယ်အား ပို၍နှိပ်ဆက်သည်။