Pov Matthy:
Samen met Robbie ben ik een potje fifa aan het spelen. Ik ken hem eigenlijk al zo lang, maar toch heb ik hem nog nooit in het echt gezien. Dat is nog al lastig als je elkaar online hebt leren kennen. Ik zou hem zo graag een keer willen zien, naast hem op de bank fifa spelen, in plaats van via het bellen, hem in mijn armen sluiten. Ik wil het allemaal. De grote vraag is of dat überhaupt ooit gaat gebeuren. Ik ben en blijf een zestienjarige jongen.
En of mijn ouders het goed vinden is ook maar de vraag. Ze weten wel dat ik vrienden ben met Rob, maar ze doen er altijd al een beetje raar over. Ze denken dat hij of stiekem een rare ouwe vent is of dat hij me komt verkrachten of zo. Ik weet ook niet wat deze mensen denken. Ze vertrouwen hem in ieder geval niet. Nog niet. Misschien kan ik daar wel voor zorgen.
"TYFUS TERING KUT GEZEIK!!", schreeuwt Rob uit frustratie door het spel. Een kleine grijns verschijnt op mijn mond. Zijn agressie kan soms echt even teveel zijn. "Matt, niet lachen dan moet ik ook lachen.", zegt hij ondertussen grinnikend, wat me nog meer laat grijnzen. Niet veel dan een paar seconde later gaan we beiden helemaal stuk. Dit zijn die momenten waar ik van hou, die momenten die ik voor geen goud zou willen missen. Ik kijk weer terug naar mijn scherm en zie Robbie me aankijken. Ik geef hem een kleine glimlach.
Hoe een persoon me zo blij kan maken vraag ik me vaak af. Elke keer als ik ook maar aan zijn gezicht of aan zijn lach denk krijg ik al een glimlach op mijn gezicht. Best raar hoe ik mijn beste vriend nog nooit in het echt gezien heb.
"Waar zit jij over na te denken dan?", vraagt Robbie me. "Gewoon, dat ik je zo graag een keer in het echt wil zien.", zeg ik hem. Hij glimlacht opnieuw. "Ik jou ook Matthy, heel graag zelfs, maar hoe zou je dat willen regelen? Ik bedoel, jouw ouders mogen me niet eens.", zegt hij met een diepe zucht. Daar heeft hij een punt. "Wat nou als ik jou met ze laat bellen zodat ze kunnen zien dat je een hartstikke aardige jongen ben?", stel ik voor. "Klinkt als een plan."
Niet veel later hang ik op om naar mijn ouders toe te lopen. Waarom ik hier bang voor ben? Geen idee. Wat nou als ze hem straks alleen maar meer haten? Wat dan? Met trillende handen en benen loop ik naar beneden.
"Pap? Mam? Ik wil het ergens met jullie over hebben.", vertel ik mijn ouders die me nu allebei recht aankijken. "Wat is er Matthyas?", vraagt mijn moeder. "Nou uhm, jullie kennen Robbie nog wel toch?" Ik zie ze hun ogen rollen en zuchten, maar uit eindelijk ook knikken. "Nou, ik wil jullie eigenlijk een kans geven om hem beter te leren kennen, zodat jullie zien dat hij echt niet zo slecht is als jullie denken. Ik dacht er zelf aan om hem met jullie te laten bellen. Je kan hem vragen wat je wilt weten over hem en over wat hij van mij vindt etc. Dus lijkt dat een goed idee voor jullie?", ik zie ze twijfelen en fluisteren. "Oke dan, maar dan moet jij wel even de kamer uit, want jij hoeft het gesprek dan niet perse te horen.", zegt mijn vader. Ik knik.
Pov Robbie:
Een beetje zenuwachtig zit ik te wachten totdat Matthy me belt. Ik ben bang om met zijn ouders te bellen. Wat als ik een nog slechtere indruk achterlaat? Wat moet ik dan doen? Ik kan niet zonder Matthy, echt niet.
Al snel voel ik mijn telefoon trillen. "Mattje.", verschijnt in mijn scherm. Snel neem ik op. "Robbie dus?", vraagt zijn vader me meteen. Ik kijk hem een beetje ongemakkelijk aan. "Ja meneer." "Leeftijd?", vraagt zijn moeder kort daarna. "Bijna 16 mevrouw.", zeg ik de vrouw. Ik zie ze beiden knikken.
"Dus, ben je een goede jongen?" Voor heel even kijk ik verward. "Ja.", antwoord ik maar gewoon. "We willen je ouders spreken.", zeggen ze me op een serieuze toon. Deze mensen hebben ook geen sprankje vrolijkheid in zich vandaag ofzo. "Is goed.", zeg ik terwijl ik alvast op sta en naar beneden loop om mijn moeder te halen. "Blijf jij maar even op de gang staan Robbie.", zegt mijn moeder tegen me wanneer we weer boven zijn. Ik knik.
Ik probeer hun gesprek af te luisteren, maar kan het niet goed verstaan. Een paar minuten later loopt mijn moeder de kamer weer binnen. Ze schenkt me een glimlach. Het zal wel goed zijn gegaan als ik haar gezicht zie. Ik loop mijn kamer weer binnen en zie dat er al is opgehangen. Top, krijg ik in ieder geval niet nog meer vragen naar m'n kop gesmeten.
Ik open de chat met Matthy en zie dat ik volledig ben volgespamd.
Mattje:
ROB
ROB
ROB
ROB
ROB
ROB
ROBBERT
ROBBIE
OPEN
DE
CHAT
AAAAAAAAAA
U:
JEZUS MATT CALM DOWN
WATS GEBEURD??
Mattje:
VAN MN OUDERS MAG JE LANGSKOMEN AAAAAAAAAAAAAAAAA
Meteen klik ik op het belknopje. "Maar even meen je t oprecht?", vraag ik meteen. "JA MAN IK ZWEER ZE MOGEN JE OPEENS.", schreeuwt hij in mijn oor. "NEE MAAR IK GA OPRECHT GILLEN BRO.", zeg ik ondertussen ook schreeuwend. Beiden krijgen we de slappe lach.
"Maar even, ik weet niet eens waar jij woont man.", zeg ik nog steeds lachend. "Ik woon in Utrecht gast.", vertelt hij me. Mijn mond valt open. "Gast ik ook.", zeg ik nog steeds in shock. Beiden kijken we elkaar verbaasd aan. "Ik zeg, kom dit weekend naar mij toe.", stelt hij voor. "Ik zeg, perfect plan.", zeg ik glimlachend.
Jajajajjaa hoofdstuk 1 is een feit!! Hopelijk hebben jullie genoten mopjes.
xx an
