155 imdat - Ailem -

18 - Bomba

biraz gec kaldım ama bomba gibi bir bölümle geldim ayol

bundan sonra ilk kısımlar gecmisten olacak arkadaslar. simdiden haberiniz olsun.

hem Pelin'in, hem de Çağlayan ailesinin gecmisinden olacak.

keyifli okumalar!

♡

1998 -

Hastane biraz sakin, biraz telaşlıydı. Can savaşı, sağlık savaşı vardı. Dışarıda hava buz gibiydi. Rüzgar sertçe dalgalanıyor, bacalardan yükselen dumanları içine çekiyordu.

Ahsen Çağlayan, sancıları arasından acıyla bir adım daha attı. Açılması vardı, ama daha fazla olması için yürümesi gerektiğinden tüm hastaneyi turluyordu. Sancıları yoğunlaşıyor, yoğunlaştıkça Ahsen Hanım'ın çığlık çığlığa ağlayası geliyordu.

Hemen yanında ki kocası belinden destek verdiği sıra, " Çok ağrım var, Levent! Ne kadar daha yürümem gerekiyor, dayanamıyorum! " diye ağlamaklı bir sesle sitem etmişti.

Levent Çağlayan, karısının bu haline içli içli baktı. " Bilmiyorum, güzelim. Doktor ararım dedi, ama istersen gel biraz oturalım. "

Ahsen Hanım itiraz etmeden, yakınlarda olan bir sandalyeye yavaşça oturdu. Levent Çağlayan, diz çökerek karısının bacaklarını hafifçe ayırdı. Senelerdir alışmıştı artık bu git-gel işlerine. Ne de olsa, 4. kez baba oluyordu. Ama bu sefer ki hepsinden farklıydı.

Kızı olacaktı.

Karısı gibi nazlı bir prensesi olacaktı. Evin içinde neşeli kahkalar atacak, incecik sesi ile ' babacığım! ' diye etrafında koşacaktı. Onun için saç bağlama şekilleri öğrenmişti şimdiden. Odası hazırdı, kıyafetleri özenle seçilmişti. Daha küçük olmasına rağmen, abileri şimdiden onun için hikayeler uydurmaya başlamıştı. Kızı, şimdiden fazla seviliyordu. Şanslı olacaktı, çünkü Çağlayan ailesinin kızıydı.

Kendi kendine gülümserken elini karısının karnına yasladı ve hafifçe okşadı. Bildiği duaları ederken, Ahsen Hanım kesik bir nefes verdi. Kocası kendini hazırlamıştı, ama ikisininde bildiği bir şey vardı.

Ölüm riski. Ahsen Hanım ve bebeğin ölüm riski vardı. 4 ay önce, Ahsen Hanım merdivenlerden inerken ayağı kaydığında, düşük riski ortaya çıkmıştı. İkisi de çok dikkatli olsada, kafalarında bir profil oluşturmuşlardı. Doğumda, sağ çıkacaklar mı belli değildi.

Ahsen Hanım ve Levent Bey, kendilerini bu duruma hazırlasada, saatler sonra kollarına verilen ölü bebek ile dünyaları yıkıldı. Neden erkek, diye sorgulayamadılar. Nasıl öldü, diyemediler. Bebek kollarına verildi, alındı ve toprağa gömüldü.

Levent Çağlayan, bu durumda kendini dikkatli olamamakla suçlamıştı. Evde olabilirdim, bu olmazdı demişti.

Bilmiyordu, kendisinin hiç bir suçu olmadığını. Bilmiyordu, karısının terliklerine yağ sürüldüğünü. Bilmiyordu, kızının onlardan koparıldığını.

Çağlayan ailesi, her şeyi bilmek için 25 yıl geç kalmıştı.

♡