Başlangıç°

12 Yaşımdaydım ve şey ben Nazlı! Teyzemlere gelmiştik ve çoğu akrabalarımız buradaydı.Ve en sevdiğim kuzenlerim! Evet onlarda buradaydı.Emir,Emirhan,Efe,Sena ve ben.

"Hadi körebe oynayalım!" Bunu diyen kişi Sena'ydı. "Evet hadi oynayalım.Ben şal alıp geliyorum." Bu ses ise Efeye aitti.O zamanlar Emir 14,Emirhan 10,Efe 7,Sena 8 ve ben 12 yaşındaydım.

"Geldim!" Efeydi. "O halde verde bağlayalım salak." Bu ses ise Emir'e aitti. "Ben ebe olayım ben ben ben!"
Sena her oyunda ebe olmayı severdi.Tabiki de her oyunda yaptığımız gibi ilk olarak onu ebe seçtik.

"Kuralları biliyorsun Sena.Kendi etrafında dönerek 10'a kadar say.Ondan sonra ise bizi bulmaya çalış." Emir her zaman komuta veren kişi olurdu,olgun bir kişiliğe sahipti.Konuşma şeklini başka biri duysa 14 değil 18 derdi.Zaten büyük gösteriyordu. "Aa biliyorum evet hadi bağla şunu Emir abi!" Sena her oyunda olduğu gibi heyecanlıydı.Emir Sena'nın arkasına geçerek şalı gözlerinin üzerine gelecek şekilde denk getirdi ve bağlamaya başladı.

"İşte,oldu." Dedi Emir. "Tamam hadi hadi saklanın!" Senadandı bu ses. "Bekle,önce görüp görmediğine bakacağım." Elleriyle 2 sayısını yapıp senanın önüne geçti ve elini uzattı. "Bu kaç?" Diye sordu ve ardından Sena'dan gelen cevap "4 mü?" Oldu.Hepimiz gülüyorduk ve buna Emir'de dahildi.Genelde pek gülmezdir ve ciddi biridir.

"Hayır aptal,ikiydi.Her neyse görüp görmediğini oynarken anlarım.Şimdi dön ve say Sena."
"Tamamm! 1..2.." Herkes bir yerlere geçip saklanıyordu.Emirhan ranza ve çalışma dolabının arasındaki küçük boşluğa girmişti.Efe ise dolabın tepesine tırmanmış gülüyordu.Saklanılacak yer kalmamıştı.Teyzemlerin evi küçüktü,bizim ev olsa hemen bulurdum bir yer.Gözlerim kapının arkasına takıldı,kıkırdayarak oraya doğru ilerledim ve kapıyı açtım ancak gördüğüm görüntü beni hayal kırıklığına uğratmıştı çünkü orada Emir vardı.Tam arkamı dönüyordum ki

"Nazlı burada ikimiz içinde yer var,gel." Emir sesleniyordu ve düşünmek için zamanım yoktu çünkü Sena saymayı bitiriyordu.

"9.. vee!"

"Hadisene kızım!" Diye çıkıştı fısıldayan bir sesle. "Geldim tamam sessiz ol duyacak." Bu ise benden başkası değildi.Evde büyük bir dolap vardı ve dolap kapının yanında olduğu için kapı dolaba çarpıyor,tam açılmıyordu.Arada bir boşluk kalıyordu ancak küçüktü,zar zor sığıyorduk.

"Önüm arkam sağım solum sobe! Saklanmayan maldır."
"Yanlız saklanmayan ebe demen gerekiyodu Sena abla."
"Biraz daha konuşursan nerede olduğunu bulacağım Emirhan!" Diyordu Sena.

Emir duvara kendini dayamış şekildeydi ve bende kendimi Emir'e yaslamıştım.Emirhan ve Sena'nın hep birbirine atışması beni güldürürdü ve her zaman yaptığım gibi bu diyalog karşısında kıkırdadım.Kapı önümüze geldiği için Sena'nın nerede olduğunu veya kimi yakalamak üzere olduğunu bilmiyordum ancak Emirhan ve Efe'den gelen kıkırdama seslerini duyabiliyordum.Kapıyı açmak isteyerek kendimi ileri doğrulttum ancak Emir'in elleri bacaklarımı sardı.Evet,ellerini basenlerimin üstüne koymuş beni kendine çekmişti.Ona doğru dönmeye çalıştım ancak alan dar olduğundan ce Emir'e yaslı olduğumdan dönemedim.

"Napıyorsun abi?" Diye sordum ancak cevap gelmedi.Korkuyordum,elleri neden bacaklarımda dolaşıyordu? Bu bir taciz miydi? Sesimi çıkarmalı mıydım? Gidip anneme ve annesine anlatmalı mıydım?

"EFE YAKALADIM SENİİ" Bu ses Sena'dandı ve tam o sırada Emir'in elleri hafif bir şekilde kasıklarıma değip geçti.O sırada garip hissediyordum.En sevdiğim kuzenim beni taciz mi etmişti? Belki de yanlışlıkla olmuştur? Saçmalıyorum,ona suç atmak istemiyorum.Umarım yanlışlıkla olmuştur.

Kapıyı açıp dışarı çıktığımda gülümsüyor ve bizi bekliyorlardı.Oyuna 5 6 tur kadar devam ettik,ardından sıkıldığımı söyleyip oyunu bıraktım.Bu sürede Emir'le çok kez göz göze geldik ancak bakışlarındaki duyguyu anlayamadım.Anlamakta istemedim..

...

Gözümden süzülen yaşı silerken neler yaşadığımı tekrar gözlerimin önüne getirdim.Günlüğün kapağını kapattım ve farkına vardım.Şu ana kadar kabullenmek istemediğim gerçek yüzüme çarpıyordu,bir tokat misâli.Evet,taciz edilmiştim.Elleri bacaklarıma ve kasıklarıma bana sormadan dokunmuştu,bana sormadan ellemişti.

"Nazlı! Gel şu sofraya yardım et.Bıktım senin şu tembelliğinden allah belanızı versede kurtulsam hepinizden." Annem.Yine neye sinirlenmişti bilmiyorum ancak sinirini tekrar ve tekrar benden çıkaracağına emindim.Ha bu arada ben Nazlı,20 gün sonra 17 yaşıma gireceğim.Lise 2yi bitirdim,11. Sınıfa geçeceğim.Evet biliyorum 11 için biraz geç kaldım ancak okula geç kaydolduğum için böyle.Günlerden Cumartesi bugün.Genelde severdim haftasonlarını,şuan pek değil.Artık her günüm aynı,her saniyem,her dakikam,her hafta aynı şeyler.Sanki uçsuz bucaksız bir döngüdeymişim gibi hissediyorum.Yoruldum,halsizim,sanırım yaşamak istemiyorum.Ama zorundasın Nazlı,buna alış diyen iç sesimi görmezden gelerek mutfağa yöneldim.

"Efendim anne,ne o-" Diye sorduğum anda cümlem yarıda kesildi çünkü mutfaktaki balkonun camına taş geldi,ve sanırım artık kapımız camsız.Annemin çığlığı karşısında panik olup ne yapacağımı bilemedim ve ayağımdaki terlikle kapıya doğru ilerleyip aşağıya baktım.Kimse yoktu? Çocuklar mı atmıştı? Zaten maddi olarak sıkışıktık,birde cam parası mı verecektik? Tanrım.. NEDEN BEN? NEDEN BİZ? NEDEN BAŞKALARI DEĞİL?

O sırada açılan kapı sesiyle irkilip, sessiz isyanımı bir kenara bırakmak zorunda kaldım çünkü babam gelmişti.Yanına gitmek için hareketlenmiştim ki annem "Şu cam kırıklarını temizle topla,süpür sil bir şey yap." Dediğinde olduğum yerde kalmak zorunda kaldım.

"Anne kocaman cam kırıldı,küçük bir bardak değil.Nasıl temizleyeyim ben bunu?" Dedim ve annemin ters bakışlarını gördüğüm anda susmak zorunda kaldım.

"Ne oldu?" Diye sordu babam. "Baba bir anda cam kırı-"
"Ya bilmiyoruz ki valla bir anda cam kırıldı" Annem söze atladı ve konuşmama ne yazık ki fırsat tanımadı.
Sustum ve yerdeki camları toplamaya başladım.Köle miyim neyim? Neyseki çok marifetliyim.

...

EVVET BÖLÜMÜ BURDA BİTİRİYORUM.
BU BÖLÜM ÇOK KLASİK OLDU BİLİYORUM AMA NASIL BIR GİRİŞ YAPMAM GEREKTİĞİNİ BİLEMEDİM BİRDE KISA OLDU BİRAZ AMA OLSUN.
İLK HİKAYEM OLACAK NASIL DEVAM ETTİRİRİM PEK EMİN DEĞİLİM AMA HİKAYE KONUSU TARZINDA ÖNERİLERİNİZ VARSA YORUMLARA YAZIN <3