Seçim: Geçmişim ve Bugünüm

1. Kaybetme korkusu

Masanın başında bilgisayardan sisteme giriş yapmaya çalışıyordum o sırada sisteme birden girdi ve bu zamana kadar verdiğim bütün çabalarım emeklerim mükafatlanmıştı çünkü ilk yazdığım tercihim gelmişti Boğaziçi üniversitesi Tıp fakültesi. Ekranda bu yazıyı gördüğüm anda çığlık atmaya başladım ve maalesef sabah sabah bütün evdekilerin yüreğine indirmiştim. Leyla halam koşarak yanıma geldi   - ne oldu çilek ?! Yaralandın mı ?  - yok hala telaşlanma bugün üniversite sınav sonucum açıklandı ve 
Boğaziçi üniversitesi Tıp bölümünü kazandım  - neeee ? Abi çabuk uyan diyerek babama seslendi babamda salona gelip ikimize dik dik bakmaya başladı - sabah sabah ne bu bağırışlar! Dedi ve yüzüme bir cevap bekliyormuş gibi bakmaya başladı benim şimdiden suratım asıldı ve sessizleştim çünkü ne tepki vereceğini az buçuk tahmin edebiliyordum. Sessizliğime daha fazla dayanamayan halam - Abi çilek Boğaziçi üniversitesi tıp fakültesini kazanmış, dedi ve o anda babamın suratıma bakması bir oldu sessizce sadece beni izliyordu. En sonunda konuşmaya başladı - Çilek hiçbir yere gitmiyor bu kadar sevinmeyin çünkü İstanbul'da okumaya gitmeyecek, dedi. İşte klasik Aslan Altun ne bekliyorum ki ... Halam afallamıştı sadece babama bakıyordu ben ise çok üzülmüştüm aslında babamdan bu tepkiyi bekliyordum ama işte ne bileyim bir yanımda kabul eder diye umutluydu ama maalesef yine Aslan beyliğini yaptı sevgili babacım.Halam daha fazla dayanamadı ve sinirlenerek - nasıl bir yere gitmiyor kız boşuna mı sınava girdi hem sen neden sevinmedin? , diye sordu. Babam halamın darlamasından sıkılmış olacak ki - benim sözümün üstüne söz söylemeyin ben kız okumasın mı diyorum İzmir'de bir işletme bölümünde okur ve sonra aile şirketinde çalışır işte rahat rahat ama
Çilek beni yine dinlememiş ve İstanbul'daki üniversiteleri tercih etmiş yani  kafasının dikine gitmiş yine, dedi bana bakarak ve devam etti - ben sen gelecekte rahat et diye bu fikri ortaya koydum ama sen yine kafanın dikine gittin o zaman okumak yok, dedi. Halam tam ağzını açıp tepki gösterecekken babam konuşmasına izin vermeden - sus Leyla ben onun babasıyım onun iyiliğini düşünüyorum, dedi ve salondan yukarı odasına çıkmaya başladı. Bende adım sesleri bitene kadar bekledim ve konuşmaya başladım - üzülme Hala ben artık alıştım babamın her yaptığına, dedim. Halam yanıma gelip beni kolları arasına aldı - asıl sen üzülme Çilek kokulum, dedi sonra da kokumu içine çekti. Ben odama çıkmıştım ve yorganı başıma çekmiş uyumaya çalışıyordum en son odama çıkmadan önce babamla karşılaştım ve beni görünce sertçe kapıyı çarpıp evden çıkmıştı şimdiyse içimdeki bu buruklukla uykuya dalamıyordum. Kabul çok üzüldüm ama babamı da anlıyorum aslında o annemden sonra beni kaybetmek istemiyor çünkü annemden ona kalan tek hatırayım ve beni yanından ayırmak istemiyor. Bugün aslında kim bana o tepkiyle yaklaşsa öyle konuşsa ben cıngarlık çıkarır ağzının payını da bir güzel verirdim ama babama yapamıyorum çünkü aslında sadece babam kaldı bu hayatta iyisiyle kötüsüyle yanımda duracak onu da kaybedemem. Bu yüzden iyice düşündüm ve İstanbul'da okumaktan bütün hayallerimden sırf babam için vazgeçicem. Bunu düşünürken telefonum çaldı bende yorganın altından çıkıp elime telefonu aldım ve arayan kişiye baktım. Arayan: çocukluktan beri yakın arkadaşım olan Ahuydu.      Bu bölüm bitmiştir gelecek bölümde görüşmek üzere...