ဒုန်း
"ဟာ သွားပါပြီ"
ဂျောင်ဝူးရဲ့ ကံဆိုးမှုတွေကမဆုံးတော့ဘူးထင်ပါသည်။ အလုပ်ကိစ္စအရေးကြီးလို့ hyungရဲ့ကားကို ငှါးမောင်းလာခါမှ နောက်ကတိုက်တာ ခံရသည်။
"ခင်ဗျားဘယ်လိုလုပ်"
"ကျွန်တော်တောင်းပန်"
တဖက်လူကို မမြင်ရသေး နှစ်ယောက်သားတပြိုင်နက်ပြောမိရင်းမှ မော့ကြည့်မိတော့
"ဟာရုတို"
"မင်း"
"မင်း တမင်လုပ်တာမလား ဟိုနေ့က ကိစ္စကိုမကျေနပ်တာနဲ့ပဲ"
"မဟုတ်ဘူး"
"လာညာမနေနဲ့ မင်းအကြောင်းကို ငါသိတာပေါ့ အခုလည်း အငြိုးနဲ့ငါ့ကိုလုပ်တာ"
"မဟုတ်ဘူးလို့ပြောနေတယ်လေ ပတ်ဂျောင်ဝူး မင်းငါ့ကိုသိသလိုလာပြောမနေနဲ့"
"ဘာ"
"ငါတမင်လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး မင်းကားအတွက်ငါလျော်ပေးမယ် ကျတဲ့ငွေတွက်ပြီး ငါ့ကိုပြောလိုက်"
"တောက်"
အရင်စိတ်နဲ့ဆို ပြသနာတွေက ဒီနေရာမှာတင်ပြီးမှာ မဟုတ်ပေမယ့် အခုတော့လျော်ကြေးရဖို့က ပိုအရေးကြီးနေတာမို့
"ဒီမှာ မင်းဖုန်းနံပါတ်ကိုရေးလိုက် အာမခံနဲ့ပြောပြီးတာနဲ့ ပိုက်ဆံရှင်းလိုက်"
ဂျောင်ဝူးပေးသည့်စာရွက်ကို ယူကာ ရုတိုလည်းအသင့်ဆောင်ထားသည့် အိတ်ထောင်ထဲမှ ဘောပင်ဖြင့် ဖုန်းနံပါတ်ဖြည့်ရေးလိုက်သည်။
"ဟက် ဘယ်ဆိုးလို့လဲ မင်းစီးပွါးပျက်နေပြီကြားတာ နောက်ဆုံးပေါ်ကားတော့ စီးနိုင်သားပဲနော်"
"မင်းကိစ္စမဟုတ်ဘူး ငါ့ကိုအရမ်းစိတ်ဝင်စားမနေနဲ့"
ခပ်တင်းတင်းဂျောင်ဝူးစကားကြောင့် ရုတိုမျက်နှာပျက်သွားရကာ
"မင်းက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်သိပ်အထင်ကြီးနေတာပဲ မင်းက ငါ့အတွက် ဘာမှအရေးပါမနေဘူး "
"ဟက် အခု အရေးမပါလည်း တချိန်တုန်းက အရမ်းအရေးပါခဲ့တယ် မဟုတ်လား ဒူးထောက်ပြီး ပြန်ကြိုက်ဖို့ပြောရလောက်အောင်လေ"
YOU ARE READING
Love and Hate
FanfictionMarried life ဖြစ်မှာပါ ဒါပေမယ့် warning ထည့်ရလောက်စရာပါမှာ မဟုတ်ပါဘူး
