Akaza X Reader

•6

~Uyudum uyandım ve bugün 2 bölüm atmaya karar verdim
~Bir sonraki bölüm final olacak galiba-
~En azından oneshot sahneleri yazicammm
~oy vermeyi unutmayınnn
~fikirleriniz benim için önemli<3

Douma: Ah, bekliyorum~ ama ondan önce, misafirlerimi uğurlamalıyım!

Akaza'ya bakıp ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Akaza ona baktığımı fark etmemiş, Douma'ya öldürücü bakışlar atıyordu.
    
Douma kalktı ve bize yaklaştı, Akaza ile benim koluma girip bizi dışarı çıkardı.

Douma: Kovmak gibi olmasın ama şuan meşgulüm~ başka zaman görüşmek üzere! Seninle tanışmak zevkti Yuna.

Son kez gülümseyip içeri girdi. Akaza bu anı bekliyormuş gibi arkasını döndü ve
ilerledi.

Yuna: Hey! Beni beklesene.

Akaza: Tamam tamam!

Biraz sessiz bir şekilde ilerledik.

Akaza: Şimdiden uyarıyorum, o kıçım
kadar renkli gözü olan pislik hakkında bana soru sorma, onun hakkında konuşmak bile midemi bulandırıyor.

Yuna: Neden ondan nefret ediyorsun? Bana samimi geldi.

Akaza sinirle bana döndü.

Akaza: "Sana" samimi geldi.

Göz devirdim, yoluma devam ettim. Güneş doğmak üzereydi, bizde saklanmak için yer bulduk ve geceyi orada geçirmeye karar verdik. Güzel olurdu.

__Skip Time 2 Yıl Sonra__

__Tanjiro'nun Gözünden__
     
Yuna'nın kayboluşundan 2 yıl geçti. Üst ay 3'ün elinden kurtulmuş olsa bile yaşayamazdı. Her ihtimale karşı onu aramaya devam ettik, bulamadık. Hashiralar bile umudunu kaybetmişti.
      
Şimdi göreve gidiyoruz. Her göreve gittiğim zaman aklıma Yuna geliyor. Belki onunla karşılaşırım diye umut ediyorum.
       
İnosuke elini omuzuma koydu. Göreve giderken dalıp gitmelerime alışmıştı.

İnosuke: Gompachiro! İyi misin? (Cok tatli bu serefsiz)
       
Biraz irkildim, İnosuke'ye döndüm. Gülümsedim.

Tanjiro: İyiyim, teşekkürler İnosuke.
 
İlerlemeye devam ettim. Birden yanımızda Rengoku belirdi.
Zenitsu bana fısıldadı

Zenitsu: Bu ne arıyor burada?

"Ne bileyim ben!" Dercesine ona baktım.

Rengoku: Bugün görevde size katılmak istedim!

Rengoku bize gülümsedi.

İnosuke: Neden? Biz halledebiliriz!

Rengoku: En son sizinle 2 sene önce göreve çıktık, ne kadar geliştiğinizi merak ediyorum!

Zenitsu: Yoksa tekrar üst ay iblis mi var?!

Zenitsu korkak ifadesiyle sordu. Ona rahatlatıcı bir gülümseme sundum.

Tanjiro: Sakinleş Zenitsu, söyledi ya!

Zenitsu sakinleşmedi ama sesini çıkarmadı. Bizde ilerlemeye devam ettik.

__Olay yerine geldiler, iblisle savaştılar falan aaa yeter__

Rengoku: İyi iş çıkardınız!
    
Rengoku biz savaşırken hep oturuyordu. Nefes nefese kalmıştık.

İnosuke: ŞEREFSİZ HERİF! İNSAN YARDIMA GELİR!

Tanjiro: İnosuke! Deme öyle!
     
Zenitsu ağaçtan düştü.

İnosuke: BU AYRI BİR ŞEY ZATEN! BAKSANA, GÖTÜNÜ KORUMAK İÇİN HER ŞEYI YAPIYOR PEZEVENK! BEN OLMASAM NE YAPACAKSINIZ ACABA?!
      
Birden arkamızda bir şeyin varlığını hissettim. Tüylerim ürperdi. Bu neydi böyle? Çok güçlü bir şey olmalı... İblis kokuyordu. Hatta 1 tane değildi. 2 tanelerdi. Kafamı çevirmeye korktuğumu hissettim. Baskıdan hareket edemiyordum. Etrafımdaki sesler azalmış sadece bu varlığı hissediyordum. Hafifçe karşıya baktım, İnosuke bile Zenitsu'ya bağırmayı bırakmıştı.

Tanıdık ses: Öyle mi domuz kafa? Kendine o kadar güveniyorsan benimle savaşmalısın...
   
Bu ses çok tanıdıktı. Yavaşça titreyerek kafamı çevirdim. Üst ay 3...
Rengoku hemen ayağa kalktı ve kılıcını çekti.

Rengoku: Burada ne arıyorsun?

Etrafıma baktım. 2 kişi hissettiğimden emindim. Neden sadece biri var? Gyutaro ve Daki'nin özelliği gibi bir şey mi?

Akaza: Görüşmeyeli uzun zaman oldu! Seni hatırlıyorum! Hmm... Ren... Mhh- Rengoku? Kyojuro!! Değil mi?
    
Birden bir çift gözün üstümde olduğunu hissettim, baskı hissediyordum. Üst ay 3'e döndüm.

Akaza: Ve sen... Senin yüzünü aklıma kazıdığımı çok iyi hatırlıyorum velet.
     
Ben ne olduğunu anlamadan Akaza bana doğru bir hamle yaptı, çok hızlıydı. Kendimi savunacak zamanım yoktu.

Rengoku: O kadar kolay değil!
     
Rengoku hızlı adımlarla yaklaştı ve üst ay 3'ün bana yaklaşmasını engelledi. Göğsüne doğru kılıçla çizik attı, önüme geçti.

Akaza: Hala çok güçlüsün Kyojuro~

Rengoku: Tanjiro. Diğerlerini al ve geri çekil. Hemen.

Tanjiro: Rengoku! Ama-
    
Rengoku o gün yaptığı gibi sözümü kesti.

Rengoku: HEMEN DEDİM! LAFIMI İKİLETME!
    
Hafif irkildim ve İnosuke ile Zenitsu'yu alıp ilerledim. Bir çalılığın arkasında saklandık.
     
O gün aklıma geldi. Yuna'nın kayboluşu. Gözlerimin dolduğunu hissettim.

İnosuke: Bizde savaşamaz mıyız? Yani- çok geliştik! Rütbelerimiz arttı! Neredeyse.. neredeyse hashira olacağız! Bence savaşabiliriz...

Zenitsu: Ya Rengoku'ya ayak bağı olursak...?
    
Zenitsu'yu ilk defa böyle görmüştüm. Gözlerinde savaştan en ufak bir korku yoktu, korktuğu şey gerçekten ayak bağı olmak gibiydi.

Elimi kılıcıma attım.

Tanjiro: O zaman Rengoku'nun en ihtiyacı olduğu zaman ortaya çıkacağız...

Zenitsu ve İnosuke beni hemen onayladı.
    
Savaş aynı hızda devam ediyordu. Üst ay 3 bilerek mi Rengoku'ya zarar vermiyordu anlamıyorum. Bir sürü hasar alıyor ama Rengoku'ya hiç zarar vermedi. Belki Rengoku güçlendi.
     
Biraz sonra tekrar 2. Kişiyi hissettim. Hızla etrafıma baktım. Kendini iyi saklıyordu. Kokusu üst ay 3'ten farklıydı. Kimdi bu? Ortaya çıkmak için doğru zamanı mı bekliyordu?
     
Bir kaç dakika geçmişti. Rengoku, üst ay 3'ün boynuna kılıcını sapladı, neredeyse kesecekti. Ona yardım etmek için hiç düşünmeden çalılıkların arkasından çıkarak koşmaya başladım. Kılıcımı üst ay 3'ün boynunun diğer tarafından sapladım. 2. Kişinin varlığını hissediyorum... Tam arkamda... Uçmaya başladım. Ağaca çarpıp yere düştüm. Ne oluyor..? Bilincim kapanıyor... Acıdan hareket edemiyorum. Rengoku'ya yardım etmem lazım...

__Bu bir öbür tarafa gitti o yüzden Rengoku'nun gözünden__
  
Tanjiro birden ağaca doğru fırlatıldı. Ne oluyor? Birden sert bir rüzgar ile bende uçmaya başladım. Gözlerimi açamıyorum. Ağaca çarptım, çok ilerlemedim. Gözümü hafifçe açtım. Bir tane kız vardı. Kimdi bu? Tanıdık bir yüz...

~Bence bu bölüm aşırı mükemmel oldu
~Bir sonraki bölüm final olur çok büyük ihtimalle
~Dediğim gibii kısa kestimm
~ama bu skip time içindeki anları zaten oneshot yazacağımm
~oylamayı unutmayın<3