Chapter 1

7 1 7
                                    

Ava POV

I was just chilling on my bed when suddenly someone was messaging me and I quickly opened it. It was Ella again.

 It was Ella again

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

kinda feel guilty what I said to her, but I don't really know na may feelings na pala yung tao sakin i felt guilty because I don't know how to approach them or rejected them nicely

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


kinda feel guilty what I said to her, but I don't really know na may feelings na pala yung tao sakin i felt guilty because I don't know how to approach them or rejected them nicely.

...

It's 11:40 but i can't sleep so i decided to go on our backyard, I'm sitting at the grass and watching the moon.

It's 11:40 but i can't sleep so i decided to go on our backyard, I'm sitting at the grass and watching the moon

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

I'm kinda feel sleepy and went back to my room at natulog na nga ako.

"Leonara maari ba kitang liligawan?"

"Ava..."

"Sana'y sagutin mo ay 'Oo' binibining Leonara."

"Pero Ava ako ay kinakasal na..oo mahal kita Ava, sapagkat hindi ko itong masasabi saiyo dahil ang kasarian natin ay mag kapareha lamang..."

I suddenly woke up 'ba't ganun ang weird naman ng panaginip ko hindi ko nga ma mukhaan yung babae.'

I looked up at my ceiling 'Wait where am i?..' my ceiling was unfamiliar. Bumangon ako at tinignan ko ang paligid.

Nasa mansyon nga ako pero hindi naman ganito ang itsura my house was built up like modern pero ba't nasa bahay na bato ako ngayon?

Lumabas ako sa kwarto ko at bumaba sa hagdanan even our living room was different the chair were look like a 90s chair.

"Yaya?" tawag ko sa kasambahay namin "Yaya?" tawag ko ulit pero walang sumasagot parang ako lang yung tao ngayon.

I decided to go on kitchen nang makarating ako roon I was shocked when my mom was wearing a traditional clothes.

"Oh gising kana pala halika at kumain na tayo." she said "Mom why your wearing a traditional clothes? and didn't you have a work today?" I said and mom looks at me confused "Ano bang mga pinagsasabi mo diyan? hindi ko maintindihan?" She said, so she was not understand English Pero lagi ito nag e-english kahit nasa bahay kami.

"Ah ang ibig sabihin ko po na diba nasa trabaho napo kayo ngayon diba po?" I said "Anong trabaho eh yung tatay lang naman ang nag tra-trabaho." 'what so nag resign ba siya?' Mom looked at me head to toe"Bakit ba ganyan ang suot mo? mag bihis ka nga."

'I was literally wearing some pajama clothes'

I looked at her confuse "Ma prank ba ito?" I said, she looked at me confuse when she said that "Prank? ano ang ibig sabhin niyan Anak?" 'what was going on?' hindi ko nalang pinansin ang sinabi ng nanay ko.

"Nay anong taon na nga ba ito?"

"isang libo't siyam na daan at apat na pu."

"P-po ano nga ulit iyon?"

"Kailan kabang hindi marunong sa mga numero? at bakit mo naman nakalimutan ang taon? nasa 1940 ka." I was shocked what she said.

I slapped my face to test it if this was a dream "Anak bakit mo iyan ginagawa? wag mo nga saktan ang iyong sarili!" My mom said and she quickly grabbed my hands.

'So this was not a dream? Oh Gosh I hope this was a dream? why is this happening?"

"Ma prank ba ito? nasan ang mga kasambahay natin? nasan ang lahat ng mga tao dito?" I nervously said "Ano bang ibig sabihin iyan anak ano ba ang prank? at bakit ka naman parang natatakot? hindi ka naman ganito kahapon at wala tayong kasambahay!" Mom said.

I was shocked what she said 'Kahapon? is this my past life?' "Maupo ka muna anak kalmahin mo muna ang iyong sarili." pinaupo ako ng nanay ko, medyo nagulat ako ngayon kasi pinapagaan niya ako. 'She was really different today.'

I kinda felt emotional today it because my mom wasn't like this, My mom was like spending more time on her work she doesn't really care of me. when I was child hindi niya ako inalagaan the one who was take care of me was a mades, when I was trouble on my school mom know that but she didn't care again only my grandma is the one who take care on the situation. At hanggang sa pag laki ko naging malayo na yung loob ko sakanya kahit nga yung tatay ko wala rin time sa pag a-alaga niya sakin eh.

I'm glad that my mom was like this today ngayon lang ako nakaramdam ng isang pagmamahal galing sa ina.

Hinaplos ng nanay ko yung likod ko at bibigyan ng tubig "Umupo kalang diyan at bigyan kita ng bagong damit." Pumunta siya room ko at nang umalis siya dun ko naramdaman ang isang init na tubig sa mata ko I cried silently and quickly wiped away my tears.

Ganito pala ang pakiramdam ng pagmamahal ng isang ina.

Nang makabalik na ito meron na siyang bitbit na isang damit at ibinigay iyon sakin it was a traditional filipino clothes "Inay pwede mo ba ako ng matulongan kung pano mag suot nito?" I said "Pati ba naman sa pag suot mo ng damit ngayon? malaki kana Ava marunong kana at tinuruan na kita kung paano mag suot ng damit." reklamo niya "Pero hindi ko talaga alam kung pano eh." I said "Tutulongan nalang nga kita tuturuan kita ulit kung paano mag suot nito." 'ulit?' so she teaching me before?

Nang tapos na ako tinulungan ng nanay ko at tinuruan na din kung pano mag suot.

I look at the mirror...I looked so different.

End of chapter one

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Jul 11, 2023 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

1940Where stories live. Discover now