MERHABA, MANJİRO / M.San...

YANLIZLIK

Senin bakış açın:

Bu gün benim bu sıradan sigorta işinde çalıştığım son gün, ofis her zamanki gibi bu günde hareketli ve iş arkadaşlarım hala şuanda eşyalarımı topladığım gerçeğini aşama aşama bile anlamıyor. Neden mi pes ediyorum? çünkü yeterince maaş alamıyorum.

 İğrenç bi şirkette çalışıyordum ve dahası asla promosyon alamadım, ve şimdi, sadece zamanımı boşa çıkarıp zaman öldürüyorum.

Y/N!, Bu senin buradaki son günün belki nişanlımla tanışmak istersin?

'' ne üzücü ki sen hala evlenememiştin '' co arkadaşlarımdan biri beni çağırdı.

Pff sanki senin ilişkini önemsiyormuşum gibi.

'' ilgilenmiyorum ''

'' Hadi ama şuan sadece kıskançlık yapıyorsun '' Neredeyse yirmilerinin sonundasın fakat hala seni talep eden isteyen bir kişi bile yok '' Sanırım bu meraklı hanım beni rahatsız etmeyi bırakmıycak. o sadece bir hanım ve bunu ofisteki herkes biliyor. O nasıl kendini nişanlı olarak çağırmaya cürret ediyor?

'' Bekar olmak benim kararım o yüzden sen kendi işlerine kafa yor '' gözlerimi devirip son kağıt parçasını kutunun içine koydum

'' Herneyse sen sadece sıkıcı yaşlı bi bayansın ''

Bu or*sp*'ya zaman harcayacak vaktim yoktu. Yaşımın farkındaydım ve kısmen haklıydı; işime bu kadar odaklandığımdan beri hiç bir ilişkiye girmemiştim.

Yanlız yaşıyorum arkadaşsız bu biraz yanlızlık oluyordu çünkü orta okulda şehirden ayrıldığımdan beri hiçbir arkadaşımla iletişime geçmemiştim.

Merak ediyorum acaba Manjiro nasıl, napıyor..?

Manjiro bena karşı en yakın olan arkadaşımdı ve kankamdı. biz birlikte büyüdük ve sonradan onun kurduğu a şapşalca Toman denilen çeteye katıldım. yıllarca birbirimizden ayrılmadık ta ki ailem şehirden taşınmaya karar verip hepsini geride bırakana dek..

Şimdiyse tamamen tek başıma yaşıyorum..

popüler bir kafenin karşısından geçerken durdum ve kendime bir kutu dolusu dorayaki aldım ve apartmanıma doğru yavaşça yürüdüm çocuklar parkta tek başına oynarken komşular sessiz oluyor

Yolun karşısınden çiftler geçerken bunun çok özel birşey olduğunu düşünmekten kendimi alamıyorum ..

Adamım, kendimi çok yanlız hissediyorum

Ayaklarımın bi anda acımaya başladığını hissedince alay edermişcesine gülüp dinlenmek için oturacak bir yer aradım.

Hayatı s*keyim neden bütün bu talihsizlikler benim başıma geliyor?

Parkın yanında bi bankın üzerine oturmuş bol siyah kıyafetli bi adam gördüm, o bana ordan dik dik bakıyordu.

Lafımı geri alıyorum, bu adam benden daha depresif ve yardıma muhtaç duruyordu

Ooh zavallı dilenci..

Ona doğru ilerledim ve yanına oturdum

'' Hayat tam anlamıyla bok gibi değil mi? parkta oynayan çocuklara bakarken mırıldandım fakat evsiz adam bana cevap vermiyordu.

o hala ona baktığım yerdeki sokağa dik dik bakıyordu

Ona baktığımda hala boşluğa bakıyordu, giyiniş tarzı ve göz rengi nedeniyle beyaz saçları dikkat çekiyordu.

'' Yorulmuş olmalısın günlerdir uyumamış gibi gözüküyorsun ''

O yine yüzüme bakmamıştı beni dinliyor muydu ondan bile emin değildim yada hernysee..

'' Biliyor musun, bence ölmeliyim ve ölsem kimsenin umrunda olmayacağıma eminim '' Bir yabancı olduğu ve beni bir daha hatırlamayacağı için dışarıya yöneldim. 

O hareket etmiyordu.. o kahrolası bi heykel miydi? yada yakındaki akıl hastanesinden kaçak bi akıl hastası? 

Onu yargılarken çok kötü hissediyordum fakat o kahrolası bir cehennem gibi ölü gözüküyor

Bakışlarımı kaçırdım ve oyun oynayıp kıkırdayan çocuklara döndüm

'' Çocuk olmak tabi ki eğlenceli, birden geçmişimi hatırladım.. o tanıştığım en havalı kişiydi ''

Bir kutu dolusu dorayakiyi açtım ve onun eline verdim. O sonunda bana baktı, oh tanrım lanet olsun bu adam mahvoldu

Eline zorla verdiğim dorayakiye bakıyor '' bişeyler yiyip yaşaman lazım ''

Ona gülümsedim ve kutudan kendime başka bir dorayaki aldım. '' Manjiroyu özledim umarım o iyidir '' dedim.