Mondai/Asanoya?/

2

Sözleştikleri gibi o gün Asahi, Nishinoya ya merak ettiği herşeyi anlattı daha sonra farketmeden sohbet etmeye daldılar hava kararmaya başlayınca ikiside evlerine gitti.

İkisinide farketmediği tek bir şey vardı.

Birbirlerini düşündüklerinden daha fazla sevmeye başlamışlardı.

.

'5 yıl sonra'

"Ben çıkıyorummm"

Sırt çantasını alıp kapıya yönelirken annesiyle günlük diyaloğunun başlamadığını farketti, direkt içeri annesinin yanına fırladı.

"Ne o bana güvenmeye mi başladın?"

"Şu uslubun hiçbir zaman düzelmeyecek değil mi? Ah tabi hata bende çok serbest bıraktım seni"

Annesinin dediğine kıkırdayıp içinden aslında tam tersi diye geçirdikten sonra konusmaya devam etti;

"Ah validem bugün yine çok komiksiniz ama sorumu cevaplarsanız beni mesut edersiniz"

"A benim salak evladım, OKULA GİDİYORSUN YA NE DIYE SORUYIM"

Annesinin yapmacık sinirene gülen Nishinoya uzaktan bir öpücük atıp, saate baktıktan sonra kapıya doğru yönelirken son kez seslendi;

"Okuldan sonra 1 2 saat geç gelicem, kuaföre uğramam lazım çok uzadı saçım"

"Tek başına hiçbiryere gidemezsin ve saçını sadece kısaltacaksın, başka şeyler yapmak yok"

Hafifçe sırıtıp evden çıktı. Annesinin zaten Asahi yi yada kuzenini arayacağını biliyordu, cevap vermeye  gerek yoktu.

Hem saçının ucunu biraz boyamak kötü bir fikir değildi.

Zaten herşeyi önce gizli yapıp normallestirmemis miydi? Annesi ona bunu öğretmişti farkında olmadan, o yüzden Nishinoya aykırı bir çocuktu.

Bu aykırılığı kötü anlamda değildi elbet insanlara karşı gayet nazik ve neşeliydi, kendine zarar falanda vermemişti 'yani ortaokulda birkac kez denediklerini saymazsak' sadece farklıydı ailesinin gözünde

'Nishinoya nın annesi dışarıdan bakıldığında hiç katı görünmüyordu, hatta aşırı rahat görünüyordu nede olsa Nishinoya baya rahat görünüyordu bu durumda annesi katı olmazdı değil mi? Değildi işte insanların bilmediği şey, Nishinoya söz dinlemezdi çünkü en normal şeylerin kısıtlanmasından nefret ederdi.'