Tehlikenin Kollarında

1. Bölüm

İlk kitabım, yanlışlarım varsa baştan özür diliyorum.

//

Kaçmak hayatım boyunca yaptığım en yaygın şeylerden biriydi. Bazen kendimden kaçar, zihnimde birleşmeyi bekleyen yapboz parçaları görmezden gelirdim. Bazen ise bulunduğum ortamdan, yaşadığım evden ve tanıdığım herkesten kaçardım. Kaçmanın bir çözüm olmadığını elbette biliyordum ancak bazen, bazı şeyler fazlasıyla can yakardı. Yani kaçmak bazen kendini korumaktır bana göre.

Bu sefer her şeyden kaçmıştım. Annemi ve babamın mezarının üstüne toprak atalı daha yirmi dört saat geçmeden kaçmıştım. Pişman değildim çünkü arkamda kalanlar beni umursamiyorlardı, sadece umursuyorlarmış gibi görünüyorlardı. Ölen annem gibi. Ölen babam gibi.

Annem ve babam uyuşturuculara bağımlı insanlardı, oksijen aldıkları kadar ot içiyorlardı. Bazen çok iyi oluyorlardı, bazen ise Dünya'nın en kötü anne babası oluyorlardı. Onları hiçbir zaman gerçek annem veya babam olarak görmeme rağmen ölüm haberleri beni derinden yaralamıştı. Ardıma bıraktığım akrabalarım arkalarından konuşuyorlardı, en çok da bana yazık olduğunu söylüyorlardı. Bazen yüzüme de söylemişlerdi. Benim verdiğim tepki ise hep aynıydı, gülümsedim, güldüm, kahkaha attım. Canımı yakmasına rağmen söyledikleri, içime atmayı ve belli etmemeyi seçtim.

Şimdi ise hiçbir şey olmamış gibi, daha dün yaşadığım en kötü günü yaşamamışım gibi yeni yazdırdığım okula hazırlanıyordum. Okulun yakınında, eski evimin epey uzağında küçük bir daire tutmuştum. Bunun için yıllarca biriktirdiğim harçlıkları ortaya koymuştum. Hayatımı düzene sokmak için epey uğraşacağım gibi duruyordu.

Üzerimde siyah bir pantolon ve uzun, bol bir tişört vardı. Omuzlarıma kadar gelen siyah saçlarımı ise açık bırakmıştım. Yanıma herhangi bir makyaj malzemesi almadığımdan bütün kusurlarım ortadaydı. Günlerce uyumamışım gibi duran göz altlarım da yüzümde en rahatsız eden yerdi. Yatağımın üstüne duran ve içinde birkaç defter bulunan çantamı alarak odamdan çıktım. Kısa sürede dairemden çıkıp, metroya adımladım.

//