Hani bazen kendi kendine konuşuyorsun ya, hani anlatıyorsun her şeyi. Kimse duymasın ama konuşayım istiyorsun. Kimse yargılamasın, kimse hala mı? Demesin buna mı üzüldün gerçekten demesinler diye. Rahat rahat anlatırken ağlamak için. Kalabalıkta sıktığını yumruğun, tuttuğun gözyaşların, kitledigin çenen, yalnız kaldığında senden intikam alır ya. Sonra ihtiyaç duyarsin birilerinin sen haklısın demesine. Ya sen elinden geleni yapmışsın daha ne yapicaksın? Demesine. Bilmiyor musun çiçeğim? Deseler daha çok ağlayacaksın. Ben elimden geleni yaptığım halde olmadı mı ? diye ağlayacaksın. O hiç çabalamadı diye aglayacaksın. Evet. O hiç çabalamadı. Kendi kendine didinip durdun. Belki günlerce belki aylarca belki yıllarca. Ruhen o kadar yoruldun ki bedenin de beynin de bunu farkında. Hiç bir yere gidesin gelmiyor. Gülesin yok. Enerjin yok. Ama hiçbir şey yapmadın ki? Bırak artık nolur. O yalnız başına ağladığını odadan çık artık. Nefes al, bunu farkinda ol. Şarkı dinle. En sevdiğin şarkıyı dinle ve gözlerini kapat şimdi. Şarkıdan gelen ritmi hisset. Ac gözlerini ve gec aynanın karşısına kendini anlat kendine.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
içimdeki çığlıklar
Short Storysoyleyemediklerimizi hıçkıra hıçkıra ağlatarak anlatanlar için. Bağıra çağıra susmak zorunda kaldığımız için. Çığlık atarken icimizdekileri dökelim diye. Ona soyleyemdiklerimizi söylesin diye.. Bir gün hepimizin kalbindeki kişinin ruhuna ulaşması v...
