Seneler önce beykoz...
Sabah yatağımdan kalktığımda annemin kahvaltı için seslendiğini duydum önce koşar adım banyoya girip elimi yüzümü yıkadım ardından formamı giyip masaya oturdum
"Kızım günaydın"
"Günaydın baba"
Her sabah olduğu gibi babamın dizlerine oturdum kahvaltıyı babamın dizlerinde etmeyi çok severdim
"Baba"
"Efendim güzelim"
"Okumadan insan doktoru olamaz mıyım"
"Malesef olamazsın bebeğim bunun için senelerce okuyup öğrenmen gerekir yoksa sana söylenilenleri yapamazsın"
Annemin dediğine göre babam insan doktoruydu bende insan doktoru olmak istiyordu, dudaklarımı büzdüm elim annemin benim için ısıttığı süte gitti bardağı elime alıp ılık olan sütü bir kaç yudumda bitirdim sütün köpüğü yüzünden beyaz bir bıyığım olmuştu sofradaki herkez beni görünce gülmeye başlamıştı ablam bile, bir süre sonra babam saatine bakarak ayaklandı
"Hadi bakalın yazel hanım arabaya okul saati gelmiş"
Kapı eşiğinde duran çantamı omuzuma atıp kapıdan çıktım babamda annemle vedalaşmış arkamdan geliyordu merdivenleri iki iki inerek dış kapıdan çıktım babamın arabayı açtığını bildiğim için arabamızın kapısına elimi uzattım arka koltuğa geçip kemerimi taktığımda babamda direksiyonun başına geçmişti kahkahalar ve şakalar eşliğinde okuluma varmıştık araba durduğunda babamla ikimiz indik babama sıkıca sarılıp yanaklarına birer öpücük kondurdum
"Akşama görüşürüz güzel kızım"
"Görüşürüz babacım bu gün çok insan kurtar olur mu"
Babam tebessüm edip bana el salladı bende babama el sallayıp ayağımda ki yeni kırmızı pabuçlarımla okul bahçesine ordanda sınıfıma girdim
"Günaydın mira"
"Sanada günaydın yazel kığmızı pabuçlağ sana çok yakışmış"
"Teşekkürler seninde örgülerin çok güzel olmuş"
Mira "R" harfini söyleyemiyordu sınıfta herkez onunla dalga geçiyordu ama ben mira' nın peltek olmasını seviyordum bu durum onu daha sempatik yapıyordu çantamı koyup yanına oturdum saat sekiz otuzu gösterdiğinde matematik dersimiz başlamıştı matematik dersini çok seviyordum sayılarla uğraşmak işlem yapmak sonuç için uğaşmak hoşuma gidiyordu bu yüzden çoğu arkadaşıma nazaran matematik dersi benim için hızlı geçiyordu ders bitiminde sınıftakiler sızlanıp şikayet ederken ben ayaklandım
"Neğeye gidiyoğsun yazel"
"Kantine gideceğim gelmek istermisin"
"Hayığ şu matematik soğusunu çözmek için uğğaşacağım"
"Anladım, tamam o zaman derste görüşürüz"
Sınıftan çıkıp koşarak kantine indim buna rağmen geç kalmış ve sıranın en arkasında kalmıştım oflayarak sıradan çıktım bu sırada kenarda ağacın altında oturan bir çocuğu fark ettim kucağında bizim okulun kedisi karamel vardı sarı olduğu için ona karamel ismini vermiştik çocuğun yanına yaklaşıp oturdum
"Merhaba"
Dedim cevap vermedi bunun yerine karameli sevmeye devam etti
"Hey sana diyorum"
Karameli kucağından alıp ben sevmeye başladım
