Ne İçin Varsan Onun İçin Yaşa

Delirmek gibi...

Susuyorum.
Yemin ederim dilim susuyor.
Tek kelime edemiyorum, ama kafam susmuyor. Düşüncelerim susmuyor.
Bir insan düşüncelerden boğulur mu sanki biri onu bir kafese tıkmış da çıkamaz mış gibi hisseder mi? Evet hisseder. Hissediyorum.
İçimin acısı geçmiyor yapamıyorum.
Tek kelime bile etmiyorum ama susmuyorlar.
Susturamıyorum...
Eskiden canım yandığında hep uyuyordum. İnsanlar hep neden bu kadar uyuduğumu soruyorlar ama  bir kere de neden bu kadar çok uyuduğumu sormadılar...ama sanırım artık geçmiyor. Artık uyuyamıyorum.
Uyumuyor değil ha uyuyamıyorum.
Çünkü artık canımı acıtan şeyler uyumama bile izin vermiyor.
"İyi değilim ben" diye bağırmak istiyorum, bir bir dökmek istiyorum içimdekileri...
Ama kime neyi anlatıyorsun hissi her şeyi bastırıyor. Yine dudaklarımdan dökülen tek şey "iyiyim" kelimesi oluyor. Yürüdüm, hava aldım, sigara içtim, müzik dinledim ama hiç biri kafamdakileri susturamıyor.
Artık hiç birşey iyi gelmiyor.
Gelmeye çalışıyor gibi oluyor tekrar siliniyor, kayboluyor...
Kendimi kandırmaktan başka hiç birşey yapamıyorum.
Onu bile beceremiyorum artık.
Çıkmazda gibiyim.
Ne yapacağımı bilmiyorum, ne yapsam da iyi olur onu da bilmiyorum...
Bilinmez bir sokağın adı olmuş hayatım geçit yok...