İnci Kolye-Minlix

19

"Neden onu davet ettin!"

"Sussana duyacak!"

"Umrumda değil,o kadar şey yaşadık hiçbirşey olmamış gibi çağırmışsın buraya!"

Minho Chan'ın Felix'i davet ettiği için hesap soruyordu fazla öfkeliydi

"Anlamıyorum daha düne kadar aramız iyi diyordun şimdi ne değişti Tanrı aşkına?"

"Aramızdaki şey saçmalıktan başka bişey değil çünkü!"

Chan şaşırmıştı kısık sesle konuşmuştu

"Seni öptüğü için mi?"

Minho duyduğuna inanamamıştı. Chan'ın nasıl bu olayı bildiğini bilmiyordu.

"Sen...nerden duydun?"

"Changbin ile konuşurken duydum sizi."

"O söyledi sana değilmi?"

Changbin'e hesap sormaya gidecekken Chan kolundan tutmuştu

"Sana yemin ederim ki o birşey demedi."

Minho kolunu çekmişti sakinleşmeye başlamıştı fakat her an yeniden patlayabilirdi de. Chan devam etti

"Bu yüzden mi onu görmek istemiyorsun Minho?"

"Tamam yeter. Birkaç gün bu durumdan kaçamayacağım anlaşılan,belki de üstesinden gelirim bile."

Chan anlamamıştı

"Nasıl yani?"

"Bilmem,bana yaptığının aynısını yaparım belki."

"Sen saçmalıyorsun şuan farkındasın değilmi? Onun duygularıyla oynamayacaksın herhalde?"

"Bir dakika ya,onun beni öpmesi normalde benim onu öpmem neden saçma?"

"Aranız eskisi gibi olsun istiyorsun anlaşılan. Pekâlâ,ne bok yersen ye."

Minho Chan'ın bu tavrına sinirlenmişti arkadaşının tarafında olması gerekirken Felix'in tarafında gibi görünüyordu,ya da tamamen yanlış anlamıştı.

Arkadaşının yanından ayrılıp odasına gitmişti. İçeri girdiğinde karşılaştığı manzara yüzünden kan beynine sıçramıştı resmen deliye dönmüştü

"Tanrım kafayı mı yiyorum ben?"

Felix Minho'nun yatağında uyuyordu neye uğradığını şaşırmıştı gerçekten. Uyandırıp uyandırmama arasında kalmıştı fakat daha sonra dayanamayıp bağırmış Felix'in uyanmasını sağlamıştı

"ULAN ŞEREFSİZ KALK YATAĞIMDAN!"

"NOLUYO LAN!"

"SİKTİR LAN YATAĞIMDAN YATAKSIZ PEZEVENK"

Felix ellerinden destek alıp oturmuştu gözlerini ovalayıp etrafa bakmıştı. Baygın sesle konuştu

"Sende ne gelmez biriymişsin anasını satayım içim geçmiş seni beklerken."

"Sen niye bekliyorsun beni?"

Omuz silkti

"Konuşmak için"

"Konuşmak için mesaj atıp ya da arayabilirdin, sapık gibi odama gelmene gerek yok."

"Ne sapığı lan, ayrıca aynı evdeyiz ne araması mesaj atması?"

Minho kendince isyan ediyordu

"Tanrım sabır... azıcık lütfen!"

Felix yataktan kalkmış Minho'nun üzerine yürümüştü, Minho ise geri adım atmıştı

"Minho."

"Ne var?"

"Neden böyle yapıyorsun,hani herşeyi düzeltmiştik?"

Felix kırgınlıkla kendisine büyük bir ciddiyetle onu dinleyen Minho'ya bakıyordu

"Ne yapıyormuşum?"

"Soğuksun,beni kapıda gördüğünde verdiğin tepkin çok kırıcıydı."

Minho afallamıştı. Felix'in ona sergilediği davranışları neden bu kadar önemseyip ciddiye aldığını anlam verememişti.

"Birincisi soğuk davranıyorum ikincisi seni gördüğüm an ki tepkim gayet normaldi. Ayrıca hiçte kırılmışa benzemiyordun"

"Normal mi? Resmen bağırdın o zaman?"

"Felix neden sergilediğim davranışları ve söylediklerimi bu kadar çok önemsiyorsun?"

Susmuş gözlerini kaçırmıştı. O ise sorunun cevabını bekliyordu fakat yanıtlayamayacağını da çok iyi biliyordu

"Bende öyle düşünmüştüm."

Minho kapıya doğru ilerleyip açtı Felix'e bakarak eli ile dışarıyı işaret etti. Yanlız kalmaya ihtiyacı vardı.

Felix fazlasıyla kırılmıştı. Minho'ya hiç bakmadan odadan çıkmıştı. Minho kapıyı kapatıp yere oturdu. Nasıl birşeyin içine düştüğünü anlayamıyordu. Bir yandan bütün bu yaşananların bir saçmalık olduğuna bir yandan da herşeyin güzellikle sonuçlanacağına inanıyordu. Akışına bırakması gerekti, bu başlayacak aşkın yükünü Felix'in üstüne yıkmaya başlamıştı bile. Fakat Felix bunun altından kalkacak mıydı?

Yine geç bölüm yayınladım biliyorum fakat gerçekten hiçbirşey yapmak istemiyorum çok darlandım. Ama biliyorum ki yeni bölüm bekleyenler de var. Böyle bir bölüm yazıp paylaştım umarım beğenmişsinizdir eğer fikirleriniz varsa sonraki bölüme ekleyebilirim tabi mantıklı olduğu sürece dhkakakajshdv
Ve destekleriniz için çok teşekkür ederim❤️
Bu Fic bitince aklımda çok güzel bir fikir var onu yazacağımm